Hoop

Tradities verdwijnen als gevolg van een toegenomen streven naar efficiency in het productieproces, omdat het verdienen van geld een doel op zich is geworden. En met al dat geld kunnen we alleen nog maar effici?nt geproduceerde producten kopen, massaproducten. Een algeheel verlies van kwaliteit is het gevolg. Kwaliteit wordt steeds schaarser en alleen nog maar bereikbaar voor de allerrijksten en, hier gloort de hoop, de marginalen.

Dubbel gevoel

Geen pr vandaag op de 15km, te langzaam gestart, een noodlottige sanitaire stop, veel slalomwerk, een plas water van 10 centimeter, en toch een geweldige dag gehad. Het ging gewoon niet sneller. Ik wist dit eigenlijk ook wel vanuit mijn trainingstijden, maar je hoopt altijd op een klein wonder. Ik heb me wel voorgenomen meer wedstrijden te lopen, want ik heb er te weinig routine in. Oh ja, de tijd: 1.15.34

Nog precies een week

Zojuist vijftien kilometer hard gelopen, de afstand van aanstaande zondag. Ondanks een plensbui ging de tweede helft fantastisch. Omdat ik het fietspad op en neer loop krijg je een aardig beeld van het verloop van de twee helften van de gelopen afstand. De tweede helft was twee en een halve minuut sneller dan de eerste. De eerste helft heb ik vooral mijn best gedaan niet te snel maar gewoon lekker te lopen. Omdat ik koud start met lopen verlies ik de eerste twee kilometer al gauw een minuut. Aanstaande zondag lijkt het me zaak eerst goed op te warmen en dan de eerste twee kilometers rustig op te bouwen en dan te gaan vlammen, dat wil zeggen de afstand continu aan te vallen.

<%image(20061113-15km_fietspad.jpg|500|251|15km fietspad)%>

Google Earth

Het is bijna negen uur, ik zit achter mijn ochtendbak koffie om me geestelijk op te maken voor mijn vaste tien kilometer rondje. Ik heb ontdekt dat google earth een prachtig hulpmiddel is bij het maken en meten van hardlooproutes. Zo heb ik ook nagemeten dat wat ik al jaren mijn tien kilometerrondje noem ook op tien meter na tien kilometer is

<%image(20061029-10_km_500px.jpg|500|404|10km)%>

Fietspad

Gisteren mijn vaste 40 minuten op en neer over het rechte verlichte fietspad. Heen en terug in het donker. De komende maanden vormt dit fietspad de hoofdader van mijn hardlopen. Dit pad zorgt ervoor dat ueberhaupt in het donker want daarbuiten is het niet te doen; je wordt van je sokken gereden, loopt in gaten, glijdt uit over glad gebladerte, wordt aangevlogen door de hofhond.

<%image(20061027-fietspad_4km.jpg|500|101|fietspad_4km)%>

Meer lopen en meer schrijven

Gelukkig houd ik het lopen beter vol dan het schrijven erover. Ik ben me op dit moment voor aan het bereiden op de zevenheuvelenloop. Natuurlijk ben ik weer eens te laat begonnen met het serieuze trainen zodat ik nu weer achter mezelf aanloop. Dankzij de continuiteit in mijn lopen is er wel altijd een basisconditie, maar of de drieenenhalve week die me nog rest voldoende is om mijn pr te verbeteren is nog maar zeer de vraag. Ik bedoel vijf minuten van de 1.15 aflopen is misschien te ambitieus

Zwartboek

Gisteren naar de Hollawood shootout movie van Paul Verhoeven geweest. Een soort van Where Eagles Dare in de polder. De oorlog is alleen maar decor en de film hangt van de onwaarschijnlijkheid aan elkaar. Er is gelukkig genoeg te zien en te horen om je niet te vervelen. Het heeft meer weg van de oude jaren 60 en 70 oorlogsfilms dan 21e eeuwse WOII films als The Pianist en Der Untergang. De film is eerder een pastiche van diverse WOII oorlogsfictie dan een poging tot cinematografische autenticiteit. Ik vermoed dat zelfs de hele film een pastiche is, maar mijn kennis van het eventueel bronnenmateriaal is te beperkt om deze stelling inhoudelijk te staven
De film bevat vele fraaie details; het geluid van de machinegeweren is werkelijk voortreffelijk gedaan. Ik wil achteraf mijn excuses aanbieden aan bioscoopbezoekers in onze nabijheid om ons smalend commentaar en slappe lach op het einde. Kom op jongens, eropaf…

Boekenbolus

Er worden weer tonnen overbodige boeken geproduceerd dit najaar. Het is wroeten in de boekenshit om nog wat pareltjes te vinden. Na een dag wroeten zie je het verschil echt niet meer tussen een parel en een kermisknikker. Het feit dat ze met eenzelvig gemak een b-product ophemelen maakt dat de uitgevers onbetrouwbaar zijn geworden als partners in de zoektocht naar de goede boeken. Het zoveelste ontroerende familierelaas, de 133e uitwijding over Maria Magdalena, duzende dodelijke codices, Jamy Oliver met zijn keukenapostelen en probeer eens een boek te vinden waarvoor Johannes van Dam geen voorwoord heeft geschreven. En er komen steeds meer uitgeverijen bij, hipperdepip en crossmediaal, van krantenboer tot drogisterijbedrijf, allemaal poepen ze hun papieren shit boven op de grote boekenbolus. Wie heeft hier nog de norit, verdomme!.