Raoul
brengt een kleine fraaie wijziging aan in zijn lay-out. Ik voorspel
een opleving van camouflage gecombineerd met zandtinten en verwrongen
staal de komende weken.
270203
Niemsz
heeft de hand weten te leggen op 4 originele handgeschreven pagina's
uit de Movo Tapes van A.F.Th.
Het gaat om pagina 313 tot en met 316, waarvan pagina 313 een
artistiek voorblad is van het hoofdstuk dat wel zwaar op de
voet moet heten, met een tekeningetje van de hand van de
meester, gedateerd 22-XI-02 16:20 genummerd 002240. De vlijt is
eruit af te lezen, echt.
250203
Daar
ben ik op dit moment: in de muziek
van Neil Young in de film van Jim Jarmush: Dead
Man.
230203
Digitaal
wandelen op zondagmorgen in een uiterst pittoresque landschap,
een prachtig lente-suggererend zonnetje, je kent het wel, maar
een monotone bedoeling had zich in me vastgezet.
Soms
moet je gewoon weer eventjes geijkt worden. Je pakt eventjes de
rand van de tafel en zegt:"tafel", je zet jezelf
in beweging en zegt:"lopen", je loopt naar
buiten voelt de wind en zegt:"wind". En omdat
het zo tering koud is vlucht je weer naar binnen en installeert
jezelf om weer verder te verdwalen.
Soms
herinner ik het me ineens weer. Dagen, weken, maanden kan ik het
vergeten zijn maar dan opeens staat het me onomstotelijk voor
de geest - ik zou er zelf van omvallen; dat de mensheid mooi is
en de wereld, het leven prachtig. Men moet het alleen leren zien
wil men er van genieten kunnen.
Dat
je de Duitse kanalen langszapt en dat je dan Rüdiger
Safranski en Peter
Sloterdijk een programma
ziet presenteren en dat je dan denkt: "dat zullen wij hier
wel nooit krijgen... "
160203
Al
snel kwam ik weer eens terecht op de site van Roger
Avery, de regisseur van de nouvelle-violence-classic killing
zoe, die ook een weblog
blijkt te draaien en al een tijdje een nieuwe film uit heeft:the
rules of attraction
Ik
heb me een uurtje beziggehouden met iets dat ik gewoon nooit doe:
lezen in mijn eigen archieven.
De aanleiding was eigenlijk een mailtje met de vraag wat eigenlijk
het concept is van de hele zaak? Als die vraag al te beantwoorden
is dan moet de oplossing toch te vinden zijn in de kelders van
Niemsz-punt-com.
De
kelders van Niemsz.com: Kelderlog deel 1
(op
zoek naar tred en rede, er zullen acht delen volgen waarvan de
laatste zal gaan over de lotgevallen en de wijdsheid)
120600
1.00u
Dit
is de dag dat ik met dit logboek op internet begin. Ik houd al
jaren met vlagen een dagboek bij. Ik heb een tijdje getwijfeld
om dit op het WWW te zetten, maar ik heb toch besloten een compleet
nieuwe logboek te maken. Zodat ik meer kan regisseren, rekening
kan houden met publicatie.
Het
heeft te maken met angst, angst dat derden een deel van je heimelijkste
gedachten kunnen lezen en zo een ander beeld van je krijgen dan
die van de rol die je normaal met hen speelt. Het spelen met deze
angsten is een spannende bezigheid. Deze spanning wordt verhoogd
door de gedachte het geheel op het internet te zetten zodat het
voor iedereen op deze aardkloot toegankelijke wordt. Mega-exhibitionisme,
een narcistisch hoogtepunt. Het is een manier om jezelf te verspreiden,
te verstuiven, digitale verstuiving van je persoonlijkheid. De
grenzen van de stoffelijke lichaam en geest worden vaporeus, je
ziel verspreidt zich over talloze computers, wordt deel van andere
virtuele werelden. Deze ziel is bewerkelijk, dupliceerbaar, eenvoudig
te conserveren. De machines waar deze zielen in huizen zijn vervangbaar
in tegenstelling tot de organische behuizing, het menselijk lichaam
in ons geval. De organische ziel leeft voort in ander lichamen
en de sporen van zijn daden. Verspreiding in een machine is zo
een daad van vereeuwiging.
160700
Na
een beetje surfen ben ik er nu achter dat dit schrijfsel geen
weblog avant la lettre is. Een web log is meer een verslag van
bij elkaar sufgesurfte links voorzien van persoonlijk commentaar.
Dit is meer een webdagboek met hyperlinks, een pseudo-weblog.
Natuurlijk heb ik geen ene reet te maken eventuele dogma’s
omtrent cyberspaceterminologie en daarom zal ik de benaming handhaven.
Vooral ook omdat ik geen zin heb om mijn navigatiebalk te veranderen.
Een pure vorm van eigenwijze cyberluiheid.
170700
Content
is een schaars goed op het www. Misschien zoek ik niet goed of
is mijn verwachtingspatroon te hoog opgeschroefd, who dares to
tell me. Ik las ooit dat het internet een vlinderpatroon heeft
en dat de meeste hyperlinks maximaal 19 stappen van elkaar verwijderd
zijn. Deze informatie haal ik uit de nevel van mijn geheugen,
maar het komt erop neer dat de meeste surfers in een beperkt deel
van het www ronddansen. Hoe voorkom je gaar te koken in je sopje
van hyperlinks. Het gevaar dreigt dat je strand in de wereld van
het commerciële internet, omdat deze zich het meest agressief
aan je opdringt. Onder deze commerciële schil bevind zich
een wereld van non-commerciële sites in elkaar geknutseld
door liefhebbende bezielden. Op deze gedachte is mijn geloof,
hoop en liefde voor het internet gebaseerd. Enkele pasontdekte
middelen om nieuwe in www-werelden te ontdekken zijn de e-zines
en de weblogs. Voor meer tips en suggesties staat mijn mailbox
altijd open.
020900
Als
ik zo eens dit logboek overlees moet ik concluderen dat het vrij
bloedeloos dreigt te worden. Deels wordt dat veroorzaakt door
de oppervlakkige leegheid van mijn bestaan op dit moment, maar
ook doordat ik weet dat het door enkele verdwaalde zielen gelezen
wordt. Hierin zit natuurlijk ook de thrill. Het mag natuurlijk
nooit zo worden dat eventueel publiek je creativiteit verstikt.
Het wordt denk ik dan ook belangrijk om mijn doelstellingen te
herdefiniëren.
110900
Vertwijfeling
slaat toe bij Smoel (10 september).
Ik moet zeggen dat ik niet geheel en al oneens kan zijn met zijn
kritisch commentaar op de huidige weblog ontwikkelingen. Het is
wel allemaal erg veel van hetzelfde en het zijn vooral de wat
oudere rotten continuïteit bieden en interessant blijven.
Ik
ben zelf nog maar zeer kort bekend met het fenomeen webloggen
en het was never de bedoeling om een weblog avant la lettre te
beginnen. Er zijn luiden die daar veel beter in zijn en veel meer
tijd voor hebben dan ik. Het is eigenlijk te wijten aan een terminologische
fout in mijn navigatiebalk dat ik dit schrijfsel weblog ben gaan
noemen. In die paar maanden dat ik nu bezig ben dreigt er een
soort weblogverslaving en krijg ik de neiging dit logboek steeds
meer op een echte weblog te laten lijken. Het betoog van smoel
heeft me weer op het juiste pad gebracht. Dit wordt weer gewoon
een internetdagboek met hyperlinks. Het belangrijkste doel van
deze site blijft het leggen van contact met geestgenoten, mensen
die in staat zijn mij te stimuleren meer uit mezelf te halen.
Dat is voor mij een ideale toepassing van het internet en eigenlijk
ook de rede dat ik me er ooit mee ben begonnen.
Het
overgrote deel van het internet is platte inhoudsloze slecht vormgegeven
sjit. Door andere weblogs na te apen, wat er teveel doen, draag
je alleen maar bij aan het sjit-overschot. Er is nu zelfs al een
ultraschijt weblog. Niemand vind zijn eigen stront stinken, soms
moet je er met je smoel in.
7.1.01
er is weer een terminologiecrisis: weblog, lifelog, een op een
weblog gelijkend internetdagboek dat soms neigt naar een pseudo-lifelog,
surfreport, webschrift, dailyweb, dagelinks, wwwgezever, log,
bolgschrzenf, samen lekker webberen, webberen.
Vandaag
heb ik de site weer een beetje omgekloot. Een groot deel van de
frivoliteit is verdwenen, moge hij rotten op mijn harde schijf.
Het groen op zwart doet me denken aan de eerste cputer waar ik
ooit een basic-programaatje op inklopte. Mijn eigen kritiek ten
spijt ben ik toch overgestapt op een klein arial lettertype, niets
menselijks is mij vreemd.
18.2.01
"Ach alles is toch al geschreven," zuchtte hij,"
het gaat om het om het hier, het nu, om mij."
26.2.01
Blogger down dus moevuh met blogger. Ik stap weer over op het
old-school-html-wiesiewieg-kloten-met-driemweaver-en wat ik niet
al nog meer voor tinnef op deze cputermeuk heb staan. blebs.
7 March 2001
moet
toch niet erger worden met mijn internet verslaving: zit nu met
mijn winterjas en das aan achter een bord piepers te internetten.
Waar is mijn webcam???
5 April 2001
Misvorming
vormt de kunst van nu. De kunst van de afbraak. Om daarna niets
meer op te bouwen. Deze fase is reeds voorbij. Er moet gebouwd,
geleefd, gezocht. De zoektocht naar zinnige creatie, het je laten
leven door materie, techniek, emotie. De nieuwe vormen zitten
in de techniek besloten. De cyborg wordt langzaam realiteit. Mensen
raken steeds meer verbonden met machines. Machines en massacultuur.
De onvolkomenheid van de machine brengt ons uit ons evenwicht,
verstoort het paradijs dat het voorspiegelt. De onvolkomenheid
van de materie blijft onze grootste vijand.
Genialiteit op de valreep. Waar veel ruimte is gebeurt niets.
De illusie van de tijd nemen voor. Geduld is eindig, de mens beperkt
en genialiteit slechts een moment.
een gedachtentrap, ideeenestafette
28 April 2001
Heb
het gehad,
het hangt me allemaal de strot uit,
geef de pijp aan Maarten,
interesseert me allemaal geen zier meer,
heb het gewoon echt gehad,
bloedeloze bedoening,
schiet allemaal voor geen meter op,
van die sneue types,
kan der niks mee,
zootje hopeloos,
wordt er echt compleet helemaal down van,
ga wat anders doen,
zoals een pot bier drinken,
de groeten
2 May 2001
Het
schrijven voor het www heeft niet echt een goede invloed op mijn
schrijfwijze. Rusteloosheid en gebrek aan concentratie leiden
tot een soort van telegramstijl. Het medium kenmerkt zich door
zijn vluchtigheid. Ik zal nieuwe manieren moeten zoeken om tot
een meer geschikte vorm te komen.
14 May 2001
Niemsz
en Neo-E-Optimisme (NEO)
Ondanks al het gezeur ben ik toch behoorlijk optimistisch
gestemd de afgelopen 12 minuten: er is al zoveel op het internet
gedaan, maar nog veel meer is er nog niet gedaan. Hup, de handen
uit de mouwen....
18 June 2001
Zidouta
experimenteert, vooral met taal, en waren er maar meer die dat
deden
31 July 2001
Niemsz.com
is nu helemaal gestript. Mijn logje ligt er wat naak bij met zijn
kale HTML 1.0.
In den beginne was er weinig, maar het werd alengs
meer.....
12 August 2001
Ik las net wat door de archieven van dit los zand
en dacht: goh toen deed ik nog echt mijn best om er iets leuks
van te maken.
24
August 2001
cioran
zit in een post-vacante-williknogwelloggen-crisis, maar gaat gelukkig
"gewoon" door en schaart zich daarmee bij de rij der
groten die doorgaan, ook als het even tegenzit.
3 September 2001
Het
afwegen van woorden. Rust en tijd vinden om taal tot je te laten
doordringen. Veel ervaringen heb ik inmiddels ver achter me gelaten.
Te ver. Door me op enkele zaken te storten ben ik vergeten de
bordjes te laten draaien. Als alle ingrediënten voor handen
blijven is echter niets onherstelbaar. Het belang van het stellen
van vragen. Ik heb me al lang niet meer afgevraagd: waarom?
15 October 2001
Opwelling: de behoefte om onverantwoorde dingen
te doen. Om de zaak te gaan slopen, helemaal in elkaar te stampen.
Of een liter wodka naar binnen gieten. Of je als een zwakzinnige
kwijlend door een druk winkelcentrum in een rolstoel te laten
vervoeren. Of om het gemeentehuis binnen te gaan en een hele moeilijke
vraag te stellen. Of te urineren in dat prachtig bijgehouden tuintje.
Of de gitaarversterker vol los zetten. Of een George Doebajoe
Bush masker maken en ermee door de stad rennen. Of...Of...
22 October 2001
Een
leven zonder gebruiksaanwijzing en een hoogst originele log, die
ik nog niet kende: Puck's
Podium
26 October 2001
Net was het er weer, een hardnekkig terugkerende
gedachte, die de binnenkant van mijn schedel verlicht als ik zo
mijn bescheiden website beschouw: wat een ongelooflijk treurige
sjit. Ik troost me dan door te dromen dat ik best in staat ben
een supersite te maken, eentje waarover gesproken wordt, maar
dat dat toch wel heeeel veeeel werk is.
Langzaam maar zeker lummelen we verder.
27 October 2001
Dat
je niets meer uitlegt
18 December 2001
De plurale taal: Het voorbeeld van het dagboek:
voor de een is het dagboek de uitdrukking van bepaalde sociale
e.a. omstandigheden, voor de ander is het een soort poging door
angst bepaald, om in de schrijfwijze de eenzaamheid uit te stellen:
sign 6
26
December 2001
Naar
aanleiding van het uitlezen van De geschiedenis van mijn kaalheid,
het lezen van Zidouta’s
slotmanifest en de normale eindejaarsherbezinning:
Wie met het woord leeft heft de grens tussen fictie
en werkelijkheid op. Na jaren zou ik bijna zeggen, logisch. Ik
schrijf hier woord, maar ik kan beter schrijven afspiegeling.
Woorden, foto’s, schilderijen. beelden, film, televisie,
internet, het geheugen, allemaal afspiegelingen van een werkelijkheid.
Het materiaal waarin we afspiegelingen maken is een ander dan
die waaruit de werkelijkheid is gemaakt. Daarom is zo een afspiegeling
altijd onvolkomen en die onvolkomenheid leidt altijd tot miscommunicatie,
maar het creëert ook speelruimte, fictie, kunstenaars. Een
mooi voorbeeld vind ik Arnon Grunberg, die nog een stapje verder
gaat en naar zijn eigen fictie gaat leven en dan wordt het hele
leven een roman. In De geschiedenis van mijn kaalheid, schrijft
hij als Marek van der Jagt:
Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid
van de rest van de wereld wordt, een waarheid die zelfs de kranten
heeft gehaald?
Het voelt niet.
In het begin voelt het onbehaaglijk, maar die onbehaaglijkheid
is van korte duur.
Als mijn leugen de waarheid van anderen is geworden, een waarheid
die ze voelen, zien , horen en waar ze om huilen, hoe zat het
dan met wat ik zag, voelde, hoorde, en wat was de status van mijn
tranen?
Ja, hoe zat dat dan? Een vraag met een onmogelijk
antwoord.
Ik heb altijd erg te doen kunstenaars voortdurend
hun vingers branden aan de hete kern van de waarheid.
Die de werkelijkheid waarachtig zien of de onwerkelijkheid die
wij als werkelijk ervaren.
Het zijn de tobbers, de Van Goghs, de Kurt Kobains en ik zal niet
zeggen dat hun lijden geen grootse kunst heeft opgeleverd. Maar
sneu blijft het en het had niet veel gescheeld of ik had in hetzelfde
schuitje gezeten. Soms vaar ik nog even met dat schuitje mee als
het me allemaal te levenloos wordt.
Dat wat ik hier doe zie ik niet als een eindproduct,
mijn einddoel. Het is mijn speelplaats, het ermee bezig zijn mijn
dagelijks speelkwartiertje, en het spel mijn buitenboordmotor.
Het schuitje moet blijven varen, de geest geprikkeld. En dat brengt
me meteen op een cruciaal punt: hoe prikkelend is het internet??
Ik moet Zidouta gelijk geven als hij stelt dat
het internet momenteel een dooie boel is:
Internet gebeurt niet. In afwachting van nieuwe
tijden gebeurt internet niet. Niet alleen de dot-com kent malaise,
het ganse internet kent malaise en staat stil op de plaats rust.
Het is ongeduldig wachten op The Next Big Thing, wat dat ook moge
worden. Niks gebeurt dan hetzelfde, niks gebeurt dan internet
zelf, maar internet gebeurt niet. En dat maakt moe en zat. Helaas
Ik heb regelmatig op het punt gestaan de automatische
betaling van internetservicelaarbeek (uitstekenden provider trouwens)
in te trekken. Dan maak je de balans op en dan ga je door vanwege:
het doorgaan zelf, continuïteit,
de ontiegelijk lage drempel om iets te publiceren,
de vrijheid,
de kleine groep vaste bezoekers, voornamelijk webloggers, waarmee
een wederzijds respect bestaat,
de hoop op dat het allemaal nog ooit iets wordt,
de hoop op het (virtueel) ontmoeten van nieuwe prikkelende geesten
een onmetelijke ijdelheid.
En er is een gefingeerd personage dat de waarheid
bijna dagelijks liegt. Niet zo consistent, consequent, grillig,
waarin de ernst regeert, soms de slapte, soms leegte, soms de
humor, soms de moedeloosheid, soms de beschouwer en dat gefingeerde
personage beseft zich op dit moment ernstig dat er wat van hem
wordt verwacht en niemand zal ooit weten wat dat was.
13 January 2002
Sikkema
verleent Zero virtueel asiel,
die niet meer vraagt dan de bescheiden ruimte van een kladblok.
hieronder Zero's statement
kladblok
Ik heb het gisteren uitgerekend: In de 2,5 jaar dat ik nu online
ben, heb ik ongeveer 5000 uur achter mijn PC gezeten. (5000!)
Mijn telefoonrekeningen spreken boekdelen. De dikke Van Velthoven
is er niks bij. In al die tijd heb ik mij voornamelijk bezig gehouden
met het zoeken naar een optima forma om mezelf en mijn werk te
presenteren.
Ik dacht dat ik mij vooral met flash en ingewikkelde java-scripts
bezig moest houden om een zekere tevredenheid te bereiken. Of
héél veel hits krijgen. Niks is minder waar.
Na het open trappen van kladblok vandaag, was
er plotseling weer de oude drift om gewoon een eind weg te tikken.
Eenvoudige platte tekst op een digitaal wit velletje. Niks geen
cgi, greymatter, php, flash, photoshop en al die overbodige luxe.
Beperken heet de nieuwe kunst.
Over: Deze pagina dient - na het sluiten van nakedself
- als opstartpagina voor mezelf, maar U mag natuurlijk ook klikken.
Eenmaal per maand zal een nieuwe, aangepaste versie verschijnen:
een linkdump, beetje tekst her en der, dit alles samen geperst
op één blaadje. Het hele jaar door kladblokken tot
dat ik een ons weeg. Heerlijk.
3 February 2002
Last van blogspots? II
20 March 2002
Lezen, lezen waartoe, met welk doel. Niets nieuws
onder de zon, het onbekende onbegrepen, de betekenis in een dikwandige
stalen kist gegoten in meters stenig hard beton.
Schrijven, de toetsen laten rammelen. Al het aanwezige herschikken.
Alternerende denotaties. Vertrekkend vanuit een monadische substantie,
meer dan 1 punt, al het ander ervanuit beziend. Beweging maakt
betekenis. Waarom staat hier alles stil, betreed slechts het leven,
zijn platgetreden gang in.
Woorden consumeren, woorden produceren. De ultieme
verdraaier en onschuldige verrader.
Ik ben een denker. Ik vergat te denken. Niet te
ver. Altijd een fractie minder. De motor moet draaien, het vliegwiel
rond.
Hoe krijg je een vastgelopen motor weer aan de
gang? Met kennis, een combinatie van opleiding gevolgd door de
ervaring van oeverloos gepruts. Met chaos en geweld, vuur, hamers,
kruupollie, beweging, zoveel dat op een gegeven moment als alle
mogelijkheden tot star volhouden zijn verbruikt, hij wel weer
op gang moet komen. Met een tegenstrijdige kracht, juist karakteristiek
te noemen. En dan aan de praat houden, want dat is de kunst: de
motor aan de praat houden.
22 March 2002
Materie
in beweging. Niet te voorziene energiestromen. Een schakelpatroon,
een omzetten van de ene materie in de andere; transsubstantiatie.
Een subject neemt een verzameling van objecten waar. Deze verzameling
wordt een waarneming van welke materiële samenstelling dan
ook. Transsubstantiatie. Een kopie met een andere materiële
samenstelling. Op het moment dat een subject iets met de waarneming
gaat doen wordt de transsubstatiatieketen langer. Hij beschrijft
de waarneming. De beschrijving kent weer een andere materiële
structuur. Het geschrevene is eenvoudig te dupliceren. De keten
wordt langer, oneindig langer. Verscheidene ketens kruisen elkaar,
vervormen elkaar, misvormen elkaar. Verrijkende en verarmende
transsubstantiaties. Bij een eenvoudig proces kan het algebraïsch
aantoonbaar worden gemaakt, op zichzelf ook weer een transfiguratie.
Ooit was er een begin. Een kort klein matjes flitsend onbeduidend
schijnend moment was er een omzetting van materiaal, waarbij het
oorspronkelijke materiaal bleef bestaan. De materie deelde zich,
werd steeds kleiner, maar er stond niets of niemand boven, die
dat kleiner worden zou kunnen opmerken. Een oneindig vergrotende
microscoop maakt een oneindig klein object oneindig groot. De
complexie, om gek van te worden.
22 June 2002
De geest bewerken met deformatie, concentratie
en constructie machinerieën, bemesten met herinneringen,
ideeen en observaties. Dan moet er nakendeju toch iets uitkomen.
2002 July 16
Een
medium dat heet vluchtig te zijn dien je ook overeenkomstig te
gebruiken. Geen doorwrochten teksten, geen doorwerkte beelden,
geen diepe gedachten. In cyberspace is alleen plaats voor toekomst.
Heel anders dan het geduld van een geboekdrukte tekst of een voorstelling
onder een laag vernis. In dit bilateraal universum is een zwakte
net zo veel een kracht. Halve zinnen, goed of slecht Nederlands,
prille gedachten, geleende beelden, willekeurige verwijzingen
draai ik als bonte greymatter in de pot van mijn domein. Schoon
en zonder stank.
2002
August 21
Niemsz'
s'nederlands eerste Lieglog
2002 November 19
community,
der is geen community, alleen ik, hier, alleen, achter een cputer
en jij, jij zit daar ook maar in je uppie.
gehse inne stadt
wat macht dich da satt
'ne currywurst
kommse vonne schicht
wat schönret gibt et nich
als wie currywurst
mit pommes dabei
ach, dann gebense gleich zweimal currywurst
bisse richtig down
brauchse wat zu kaun
'ne currywurst
willi, komm geh mit
ich krieg appetit
auf currywurst
ich brauch wat in bauch
für mein schwager hier auch noch ne currywurst
willi, is dat schön
wie wir zwei hier stehn
mit currywurst
willi, wat is mit dir
trinkse noch n' bier
zur currywurst
ker scharf is die wurst
mensch dat gibt'n durst, die currywurst
bisse dann richtig blau
wird dir ganz schön flau
von currywurst
rutscht dat ding dir aus
gehse dann nach haus
coll currywurst
aufm hemd auffer jacke
ker wat ist dat ne k.... alles voll currywurst
komm willi
bitte, bitte, komm geh mit nach hause
hörma ich kriegse wenn ich so nach hause komm
willi, willi, bitte, du bisn kerl nach mein geschmack
willi, willi komm geh mit, bitte willi
Het
volgende zinnetje zal ik de komende tijd zodanig schaven en slijpen
tot een fantastische zin. Bedenk dus dat je nu nog een tussenvorm
leest:
Dat
wat eens pritt was geweest lag als een klein hard klompje langs
zijn houder alwaar het kunststof schroefdraadje niet meer bij
machte was het vast te houden
regels
zijn er juist voor orde en rust. En chaos natuurlijk en destructie
en haat, ja dat natuurlijk allemaal ook. sh
sh.
Hij
dijde uit in al zijn geledingen. Zelf zijn teennagel, die we aanbaden,
bleek bij nadere beschouwing nog een miniuniversum te omvatten.
Het afknippen van zijn buitenste rand, een algemeen aangenomen
ongewenst onderdeel, leek op een abortus. Toch voelden we vooral
hoop en dankbaarheid want we hadden zojuist geleerd een deel van
hem los te laten
100203
Binnenkort
te koop, als je tenminste niet al je movo's aan deel 0 hebt gepegeld.
Ik moet
altijd oppassen dat ik zo een gelovig zieltje knak. Het is me al
een paar keer overkomen: opeens knapt er iets en langzaam verdwijnt
de grond onder zijn voeten: hij zakt langzaam weg in het twijfelmoeras.
Maar ik wil dat niet, ik vind het prachtig als mensen ergens in
geloven, maar ze willen er dan met je over praten, ze gaan er zelfs
iedere zaterdag voor langs de deuren. Oog in met de geest die de
anomalie heeft toegelaten, er zijn identiteit omheen heeft gesmeed.
Hoe zij verbranden in het vuur van tegenstrijdigheden terwijl jij
daar zo koel staat, een demon van asbest. En als ik dan de deur
sluit dan word ik droevig en vervloek mezelf: ik heb me weer laten
verleiden.
kunsten,
een oorspronkelijke kunstlog met veel aandacht voor outsiderart.
Terwijl
verstandige geesten de dada opzochen om tot waanzinnige vernieuwing
te komen zitten deze geesten er middenin, als ware insiders
060203
‘Je
werkt vanaf nu dus voor Sargasso
punt nl, als je even meeloopt met de secretaresse, dan zal
ze je naar je kantoor brengen. Onze marketing director zal even
wat puntjes met je doornemen. Doe je best’. Vanaf dat moment
was ik lucht voor de heren, die een discussie begonnen over ‘targets’,
‘strategies’, ‘hits’, doelgroepen en ‘content’.
ik
wil ##@@$^'me geen top
60 van de best verkopende boeken maar van de 60 beste,
spannendste, koddigste, zwaarste, leerzaamste, heilzaamste, saaiste,
slechtste, overbodigste, nieuwste, dunste, blauwste
boeken, SUBJECTIEVE CRITERIA wil ik ,want een boek is BELEVING.
Straks zijn er nog maar 60 boeken:"nummertje 14 met nasi,
und zwar jetzt"
050203
wie
volgt?
Op
zoek naar de grenzen van het voorwenden in dit lichaamloze medium,
want ik kom niet verder dan het glas van jouw monitor, maar, Puck
is terug, AR een vrouw
en Niemsz in verwachting.
dus:
mens huldig de leugen want wij wonen in de waarschijnlijkheid
020203
Ik zal het nog één keer uitleggen: De VS zit financieel
aan de rand van de afgrond, zij leven, produceren bij gratie van
de investeerders. Een akelig groot deel van die productie zijn
militaire middelen. Dus, je hebt enorme schulden, een beroerde
economie, maar een enorme massa wapentuig, dan kan kun je nog
maar één ding doen: oorlog voeren. En het liefst
er nog geld aan verdienen, aan olie bijvoorbeeld, in Irak bijvoorbeeld.
Voor een oorlog moet je natuurlijk wel de bevolking zo gek krijgen,
bang maken, een vijand creeren, van de toren blazen dat je superieur
bent. Ik zal wel simpel zijn, maar dit lijkt toch erg op wat er
in de dertigerjaren bij onze oosterburen gebeurde?
Je
zet een eerste streek en nog een en er is relatie. Waar relatie
is zijn vragen en waar vragen zijn begint een verhaal.