29 October 2002
geen rust in mijn donder
26 October 2002
De snot zit weer in mijn kop. Ik probeer door mij waterigheid heen te kijken en te zien dat het hier binnen prettig is en dat er niets meer moet
21 October 2002
18 October 2002
17 October 2002
Dat je de esthetische waarde van een voorwerp los moet koppelen van zijn rol in gruwelijke historische gebeurtenissen.
16 October 2002
Thuis van mijn werk, snel gegeten, het journaal gekeken en nog wat meer opinie, en gauw mijn oude kleren aan er moet weer geklust...
15 October 2002
De sleet zit in het loggen. Ik ben losgeraakt en kruip weg achter steeds nieuwe vormen. Quotes, oneliners, citaten, een harnas van geleend materiaal. Want wat vluchtig is mag niet veel tijd kosten en hoe moeilijk is deze tijd: het grote is te groot geworden en het kleine te klein. In dit vacuüm zit nu de eenzelvige mens vol van leegte.
14 October 2002
moet m'n hok hier leeg gaan laaie, nodig verbouwd, tering bende ist. Compu tussen de zooi, aszk nog maar kan internettn, nakendeju. Huisje boompe zeikbeest. zit me nog wel een keer verschijnen
12 October 2002
hoe de moderne mens zich ontwikkelde van totaal achterlijk tot compleet stompzinnig
10 October 2002
9 October 2002
Ik zal modern love van David Bowie nooit meer los kunnen koppelen van dat ene magistrale shot in de film mauvais sang van het Franse genie Leos Carax. Het shot lijkt een ultieme uitbeelding van de onmogelijkheid van de liefde van Carax voor Juliette Binoche, zoals hij haar heeft gemaakt in zijn film, ach, ga die film toch gewoon kijken...
7 October 2002
Ik heb moeite met de woorden stoffelijk overschot. Het stoffelijk overschot licht nog in het aaemcee. Buiten de vraag wat is een mens nog meer is dan stof, in ieder geval niet minder, is het of je het over een overbodige hoop afval hebt. Der ligt hier nog wat stoffelijk overschot Henk, laat jij het morgen eventjes oplaaiuh? Ik prefereer dan toch het woord lichaam. Al dan niet dood belichaamt het lichaam de persoon. En dan nog het woord overschot. Ben je dood, ben je ineens een overschot. Die zak vlees met botten en organen ligt daar gruwelijk in de weg. De geest en al helemaal de ziel zijn zuiver maar het lichaam.... Er is toch zeker ook een stoffelijk overschot aan bepaalde mensen die nog in leven zijn.
6 October 2002
Er wordt wel eens gezegd dat je moet leren van het verleden, dat bepaalde zaken nooit meer mogen gebeuren. En terwijl we ons focussen op deze vormen kruipt het kwaad via de achterdeur binnen. Er wordt ook teveel geluisterd naar mensen die nog leven in het verleden, die nog weten hoe het was. In de tijd veranderen de vormen en onze tijd kent vormen die er nog nooit waren en in die vormen zit een fascisme, een in de herhaling normaal bevonden fascisme, onzichtbaar normaal. Het idee van vooruitgang, verbetering, de basis van ons westers moderne denken is kwaad zaad. Het is zaad dat uitstekend groeit, het groeit als de hel, het heeft de hele planeet overwoekerd en je zult mij zijn werkzaamheid nooit horen betwisten. Zelfs de voormalig gelukkigen op het duister continent zijn ongelukkig en willen meer, beter, het beste. Een grote beweging is begonnen. Wij zijn inmiddels ver gekomen, wij morrelen al aan het zaad zelf. Onze Henri wordt de beste, de snelste, de slimste, de mooiste, laat hele volksstammen achter zich. En zo wordt alles beter.
En ik begin maar vast te leren los te laten. Een kleine gedachtestapje en je bent precies waar je moet zijn een autonoom lichaam in een dolgedraaide wereld.
5 October 2002
Inmiddels getooid met driedubbele wallen na 11 dagen eindelijk een dagje vrij. Ik kreeg al visioenen van mezelf onder zeil op de bank, gordijnen dicht terwijl er herfst door de straten guurt. In de werkelijkheid zit ik hier onder tl-licht als een halve zool te zoeken naar materiaal. Ja wat voor materiaal, gruwelijk materiaal, want ik wil wel weer eens iets stellen. Het liefst het nat uit je ogen verdampen...
Niemsz goes purgatory |
Soms vergeet ik dit gebeuren louter voor mezelf te gebruiken.
3 October 2002
Gold Nugget-Teering in Nevada
Gateway Timeout
The following error occurred:
Server unreachable
Please contact the administrator.
2 October 2002
Op dit moment draai ik death, human af. Goed stukje dood metaal, een genre dat inmiddels met zijn grondlegger teloor is gegaan. Lekker hard, met veel bas. Sean Reinert timmert er lekker sophisticated op los. Met lijn 83 op en neer naar Nijmegen, Human op tape in de walkman, loeihard. Een groot abstract depressief lichaam, een negatief geladen wolk. Het had te maken met schoonheid, de esthetiek van de schaduwzijde. Een esthetiek die gebaseerd is op een afkeer van het alledaagse.