|
300903
Tot slot Niemsz' apparatendump, bouwstenen voor een schitterende nieuwe tijd 290903
280903 De maand loopt te einde en daarmee ook het thema. En ik ben blij toe. Voorlopig geen thema, ik ben het thema. 240903 Hij last, soldeert, timmert, giet, perst, walst zijn eigen hel. En het is goed zo, want hij verdient niet meer. Mijn eerste aanraking met computers was in 1980. Mijn vader kwam thuis met een zelfbouwpakket genaamd Hobbit waarin een Acorn Atom zat, een zeer geavanceerde, modulaire computer met hires graphics (256x192) en de RISC-achtige 8-bit 6502 processor met 3 registers, draaiend op 1 MHz gekoppeld aan een pipeline met 1-byte-prefetcher. Programma's werden opgeslagen op casette met 300 baud, of je tikte ze over van listings. Deze machine is uiteindelijk helemaal uitgebouwd naar 40K ram, een 65C02 op 2 MHz, meerdere option-roms, 2400 baud modem en 360K diskdrive. Ik had 1 flop waar ik alles wat ik had op bewaarde en die is nooit volgeraakt! 230903 Een essay van Arie Altena in het kader van het thema: Tussen illusionisme en kunstmatigheid. Maar is meer en zelfs een weblog. [niet via Cioran, maar via socialfiction, via google, tot ik dacht, waar heb ik dat woord oorbeek deze week eerder gelezen. Wat is het www is klein en smal en kort en snel en zonder primeur] 210903
Geld en fotografie zijn gelijkwaardige totaliserende systemen, om alle subjecten binnen één enkel globaal netwerk van waardering en behoefte, te binden en te verenigen. Het zijn "levelers", "democratizers", die een nieuwe reeks van abstracte relaties tussen individuen stichten, die als werkelijk ervaren worden Ik was wat aan het filosoferen over de spiritualiteit van computers en meer van dat soort kul en gelul over 1/0, aan/uit, ja/nee, zijn of niet zijn, toen ik kwam op:
140903
De motor van iedere fascinatie loopt op ontkenning en bevestiging ofwel haat en liefde. Zoveel als ik kan verlangen naar een postindustrieel tijdperk gevoed door nostalgie zo kan ik ook dwepen met de schoonheid het industriële landschap of een fabriek. Jaren heb ik in de vakanties gewerkt in een mengvoederfabriek, een betonnen blok van vijftig meter hoog vol met stampende, schuddende, en ronkende machines. Hier werd met geweld veevoer gemaakt, natuurlijke grondstoffen door machines verkracht tot gladde korrel. Stof was het zweet van het proces, dat je overal rook, dat in je poriën ging zitten. Een fabriek is eigenlijk een grote machine, een lichaam. Voor worden er grondstoffen in gestopt en achter wordt het product uitgepoept. De arbeiders zijn de enzymen van het proces, zij bewegen zich door het lichaam met het enige doel: continuïteit van het proces. Het proces is de ziel van de machine, en de arbeider verliest zich hierin. Zijn lichaam wordt onderdeel van het lichaam; hij wordt een machine in het lichaam van de machine. Regelmatig
heb ik in de schemering en zelfs 's-nachts op
het dak gestaan bij de rode neonletters. In mijn herinnering
waren het zwoele zomeravonden. Onder mijn voeten denderde het
proces door. Maar hierboven kon ik de schitterende vormen ervaren,
de verschillende kleuren en vormen kunstlicht. In de verte rijden
auto’s over de snelweg, het water schittert en in de schaduw
de contouren van de binnenvaartschepen. En veel landelijk duister.
Op deze momenten kun je niet ontkennen dat het zo moet zijn.
De fabriek is een natuurlijk lichaam in het landschap. Mijn god,
het zal toch geen liefde zijn? 110903 Hoe zal het lichaam onderdeel worden van deze nieuwe apparaten en economieën, sociaal, instinctief, technologisch? 080903
Dit is de originele ponskaart waarmee de verlichting werd ontstoken bij de opening van het Evoluon In de archieven van Ernst Leefsma bleek een beeldplaat uit 1969 aanwezig te zijn met daarop een 12 minuten durende film over het Evoluon!! Geweldig om al deze beelden uit de beginperiode nog eens terug te zien! Klik hier om de film te downloaden H E R S C H E P P I N G - VERSIE 1.1 Herschepping De wereld is vergaan, haar naam spelde een nieuw getal, het licht viel van de sterren af: verdwaald.
Eenzaam lag de goede aarde te wenen over zoveel wederkeer van liefde en haar weelde sloeg in lentebloemen neer.
En de vogelen vervolgden het lied dat lang geleden was gestaakt zo ongemerkt, dat wij vergaten hoe het tot zwijgen was geraakt.
Gerrit Achterberg 070603
Niet alleen dat het mijn gezichtsveld vermechaniekt, postindustriële verfijning ten spijt, mijn gehoor, o mijn gehoor. Want het vreet zich een gat met snijdende resonans: er loopt weer eens bloed uit mijn oor. 030903 complexe abstractie versus een dodelijk duidelijke concreetheid. Korte hoofdstukken met wisselende stijlen. Een stijl als een palet. Welafgewogen toegepast. De man zit bij het raam en hij staart naar de maan. Versus. Afgeschermd door materie, de materie die het wezen doorlaat, doch beschermt tegen ruis. De raam ordent de informatie, maakt het te pruimen. Begrenzing is het sleutelwoord. Beperking als middel tot verruiming. Middelen tegen de verstikkende weidsheid. Ken jij er nog een paar?
020903
"[Ik wil] er op wijzen dat de beweging die ik zojuist verklaard heb, een even noodzakelijk gevolg is van de bouw en de onderlinge verhouding der organen -, die men met het blote oog aan het hart kan waarnemen -, en van de warmte van het hart - die men er met zijn vingers kan voelen -, en van de aard van het bloed - die men door ervaring kan leren kennen -, als de bewegingen van een uurwerk volgen uit de kracht, de vorm en de verhoudingen van zijn gewicht en raderen" (Descartes 1637: 86).
ritueel:
Ik ga zitten op mijn luxe bureaustoel die ik aan mijn gewenste
stand kan aanpassen en ik druk op het soepele knopje van
mijn machine. Een vertrouwde pieptoon, de ventilatoren beginnen
te zoemen, het 19 inch beeldscherm knippert vervaarlijk en
na verloop verschijnt het inlogscherm van windows XP. Vervolgens
begin ik als een robot allerlei programma's te openen, knoppen
van allerlei aard te beroeren, toetsen, muisknoppen, virtuele
buttons, hyperlinks. De
kans dat daarom iemand nog deze regel leest is nihil, kan net
zo goed ophouden of lekker gek gaan doen. 010903
een woord vooraf Al jaren stel ik belang in de mate waarin de mens wordt voortgebracht door dat wat hij zelf voortbrengt. Deze fascinatie zag ik prachtig verbeeld in de tentoonstelling die zweite Schopfung, die ik vorig jaar in september in Berlijn zag. Het leek me aardig om met dit onderwerp dit themalog-experiment te beginnen, waarbij het de bedoeling is om iedere maand een ander thema aan te snijden. Een zoveelste poging tot verruiming door beperking voor een non-disciplinair. Ik zie knoppen, ik voel ze, ik hoor ze en soms ruik ik ze en zitten ze in mijn kop.
|
