|
270703 spasm zero heeft zijn zaakje weer op de rit met allerlei snuisterijen onderweg HANDTOHANDCOMBATFACILITY: CODENAMEOPERATION:SLAPS de
video 260703
Niemsz trekt handy alias stap 3 op weg naar KPN-loos, de ondankbare kapitalistenhonden, klanten laten bloeien voor hun eigen zut, duizenden euro's hebben ze verdient aan mijn ge-www met als enige dankwoord het tienvoudige verveelde nasaal van de klantenservice, omdat het nooit genoeg is, afgeknepen lijnen, stijgende prijzen, het gat in de hand van dat monopolistentuig is niet te dichten, een wond die wordt opengehouden, zakkenvullers, pakterroristen. Infrastructuur voor het volk, zeg ik je. 250703
240703
230703
220703
Logt vakantiemode dagelijks plaatje mob 160703
Zelden zag ik zo een heldere verslag van een samenloop van het noodlot. Je ziet, dit wordt goed, dit heeft potentie, chaotisch, ambitieus, geniaal, maar niet onmogelijk. Tot het toeslaat: F16's, donkere wolken, de set spoelt weg, de hoofdrolspeler krijgt een infectie aan de prostaat en een dubbele hernia. Maar, als Europeaan eis ik een herkansing. Ik wil die film zien, basta. Poen te over maar geen knaken over voor de enige kans op een Quixoteverfilming ooit. Ja, je kunt je geld beter opvergaderen, door mannen met stropdassen laten opsouperen. Geef die man een slordige 100 miljoen, goddomme Terry Gilliam: een moderne Don Quichot 150703
Dit log trekt soms vreemde bezoekers. Zojuist sloeg de schrik sloeg me om het hart: een hardnekkige fan had zich vastgeklampt aan mijn monitor. Ik heb de ijdele vlerk met geweld verwijderd, door de tuindeuren terug in het donker van het land. 130703 Hoe gek moet je als moderne mens worden om weer het gevoel te hebben dat je leeft? 090703 Lang neem je genoegen met drie werkwoorden plus de eerste persoon enkelvoud: ik zou kunnen zijn. De belofte van deze combinatie maakt leven in de marge mogelijk voor zware ego's. Marginaliteit en onthechting. Sinds enkele dagen dreigt er een nieuw stadium: dat je onthecht raakt van je onthechting. Hup, terug bij af, onderaan de ladder, opnieuw geboren in een oud lichaam. 070703 060703
Mensen die niet door een schets heen kunnen kijken. Oerlogger Ludo is terug bij Smoel, wat een nostalgie. En nog meer nostalgie bij Zantinge. Vroeger was webloggen een dorps gebeuren. Als de ene een scheet liet viel de ander van zijn stokje. Als je elkaar tegenkwam zei je goedendag en maakte een vrolijk praatje. Ik woonde toen al aan de rand in dat zonderlinge huis met die hoge bomen en dat wilde struikgewas voor de deur. 020703 ventilatoren, ik moet iets doen met ventilatoren. Ik ontwikkel een aversie voor het geluid, het zoemen, het suizen, de monotonie. Nu ik dit neertiep luister ik even; het dringt in me, neemt me, het zit in mijn hoofd en mixert mijn pappig brein. Ik heb de machine afgezet, ik heb me bevrijdt, ik ben geconsentreerd. Het vijlsel, schraapsel van leven in tijd wordt door mijn geest aangetrokken. Een pool van rust. Ik bedenk: het hart, de motor van de ventilator is ook zo een pool, door electrocutie werpt het zijn materie van zich af. Een dood ding. Hoe heb ik deze techniek kunnen verloochenen, een techniek die aansluit bij de oorsprong. Het ware geschrift, met de hand geschreven, uit de hand geboren, in de tijd vastgezet. (u zult begrijpen, dierbare lezer, dat ik speciaal voor u bovenstaande tekst in de machine heb overgebracht, naar machinetaal)  010703 Vuk Cosic No Land's Man Een dagboek als banalenrol. Het ene alledaags hangt aan het andere. Vooral in de komkommertijd overweeg ik wel eens zoiets. Het dagboek is een registratie van de zin van leven. Een leeg dagboek bewijst een zinloos bestaan. Toch zijn er ook legio dagboeken die vol zoniet nog meer leeg zijn. Het verschil tussen het beschrijven van een rijk leven of het met schrijven verrijken van een leeg leven. Mijne vrienden! men zal ons allen begraven. Ziet er uw lichaam op aan: gezond, sterk, vlug, gehoorzaam aan uwen wil, gevoed, gevierd, gekleed, opgeschikt! Er zal een tijd komen, dat het daar nederligt, nederligt op een bed, hoop ik! - zielloos, koud, stijf, in een enkele doodswa gehuld, onder een lang wit laken - als een steen. Het is nu nog het uwe; het zal dan het uwe niet meer zijn. Het is 1 dan niet meer een persoon, maar een ding. Men staat er bij; liefde en genegenheid staan er bij, en zoo zij niet dan weenende het kunnen aanzien 2, niet dan weenende er van kunnen scheiden, zij schamen zich bijna zoo veel gevoeligheid, zooveel eer te bewijzen aan een onding, dat reden en godsdienst haar leeren geringschatten. [en nog meer]
Blogroll Me! |
