Zwartboek

Gisteren naar de Hollawood shootout movie van Paul Verhoeven geweest. Een soort van Where Eagles Dare in de polder. De oorlog is alleen maar decor en de film hangt van de onwaarschijnlijkheid aan elkaar. Er is gelukkig genoeg te zien en te horen om je niet te vervelen. Het heeft meer weg van de oude jaren 60 en 70 oorlogsfilms dan 21e eeuwse WOII films als The Pianist en Der Untergang. De film is eerder een pastiche van diverse WOII oorlogsfictie dan een poging tot cinematografische autenticiteit. Ik vermoed dat zelfs de hele film een pastiche is, maar mijn kennis van het eventueel bronnenmateriaal is te beperkt om deze stelling inhoudelijk te staven
De film bevat vele fraaie details; het geluid van de machinegeweren is werkelijk voortreffelijk gedaan. Ik wil achteraf mijn excuses aanbieden aan bioscoopbezoekers in onze nabijheid om ons smalend commentaar en slappe lach op het einde. Kom op jongens, eropaf…