De wind hangt stil - dit is het afscheid de zwarte wolken zoel
en somber - wijd over nachtelijke landen. Het loof beweegt niet
- en ik weet niet wat gebeuren zal.
In
de rubriek nummers-uit-de-oude-doos-van-bands-die-het-gewoon-niet-gehaald-hebben:
Autumn
Twilight van Cathedral.
negentiger-jaren-Black-Sabbath met de dronken zeemanvocalen van
Napalm Death fossiel
Lee Dorrian. Inclusief troebele video,
speciaal voor u gedeeplinked in een moeite door...
Mijn
eerste drie minuten hardlopen waren een hel: pijn in mijn longen
van teveel koude lucht, stijve benen, en jeuk van
zweetklieren die in geen jaren dienst hadden gedaan, slijmerig
vocht uit mijn longen gespogen dat zich in uithoeken leek
te hebben schuil gehouden; ik ben weer eens te hard van start
gegaan. Toch ben ik voornemens trouw te blijven aan mijn
trainingsschema, zeker nu ik gelezen heb dat hardlopen als antidepressivum
kan werken. Wordt een vrolijke boel hier en het einde van dit
weblog.
271003
Ik
zag zaterdag een deel van de Carlo
en Irene Show en ik voorspel
een ernstige toename van het aantal zelfdodingen onder jongeren
van gescheiden ouders, toename in gebruik van selectieve
serotonineheropname-remmers en een
toename
van harddrugsverslaving in kleine tot middelgrote plattelandsgemeenten,
in de komende vijf jaar. Te zijner tijd zal BDN hier zeker
op terugkomen. (red.)
Over
continuiteit geschreven, al vijfentwintig jaar timmeren ze
aan de weg, het
drietal van Kings X.
Toen ik ooit de langspeler getiteld Gretchen
goes to Nebraska kocht was ik verkocht. Een groovy mix van metal
en Beatles. Ondanks hun doorzettingsvermogen en talent zijn ze
nooit echt van de grond gekomen. Op groovemachine.com vind
je wat multimedia om een indruk te krijgen van X' verdiensten.
Omdat
Niemsz dagelijks Diesel draagt meent ie aanspraak te kunnen
maken op de diepere ideologieen van het merk, die zouden als
gegoten mogen zitten, maar werkelijk, de naad ervan schuurt
in mijn reet: Today
we worked hard
Frederik van Eeden
De Noordewind.
De wind waait hoog en kent de menschen niet.
Hoog wil ik stijgen met den Noordewind,
boven 't gerucht der stemmen -- boven 't licht
der volle straten. Weg! het warm gewoel,
de weeke druk van menschen om mij heen!
Ik wil ééns vrij zijn, ééns
oneindig vrij,
dat er geen liefde en lachen om mij is,
geen zoete stem, geen blik van vrienden-oogen
geen weekheid en geen weemoed en geen lust.
'k Wil eenzaam stijgen in den Noordewind,
die in den killen nacht gestadig waait
groot en onwetend.
Stijgend wil ik neerzien
met kouden blik en onbewogen mond
op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij.
En als de passies,
die 'k heb liefgehad,
zich aan mijn kleedren hechten en 't gelaat
met schreien heffen en mij angstig vragen,
hen niet alleen te laten in den nacht . . . .
dan zal ik zwijgend hun gekromde handen
losmaken van mijn kleed, -- en als zij vallen
zal ik niet sidd'ren bij den doffen slag . . . .
maar zingend rijzen in den kouden nacht.
221003
Lees momenteel
Dirk van
Weelden's looptijd, over een boek hardlopen en ik
moet zeggen dat het erg inspirerend is. Ik heb me vanmiddag een
loopklofje
aangeschaft en ik ben toch wel serieus om na 14 jaar weer eens
iets aan
sport te gaan doen. Er moet namenlijk iets gebeuren, er moet
iets doorbroken
worden anders dreig ik te verdrinken in leegheid.
Goed.
191003
Eerst
heb je de ondernemers, de mensen die het opbouwen en dan komen
de regulieren, de ambtenaren, altijd, en die maken de zaak
kapot. Dus geef nooit toe aan een ambtenaar, nooit,
hij zal
niet
zegenvieren,
al moet je hem de strot afbijten boven zijn witte boord, op
leven en dood.
zit
momenteel in een chorizo-periode. Chorizo in als voorafje,
Chorizo bij het brood, Chorizo bij het bier,
Chorizo bij de wijn, Chorizo tussendoor, Chorizo als toetje.
Er is wel een grens aan de Chorizo-consumptie, af en toe is een
zurig stukje met geweld op de terugweg.
Hij,
blond en lelijk gespiert, met kringelende aderen dicht onder
de huid, lachte vreemd . Hij leek hierbij zijn nekspieren
ernstig geweld aan te
doen.
Met krachtige
halen
zoog hij
zijn longen
vol met lucht en liet zijn stembanden krijsen. De
rust die me zojuist nog weldadig mijn gemoed streelde, was omgeslagen
in
angst en
zeven
kleuren
stront. Nee, mijn middagje naar de speeltijd met mijn zoonje
Bart kreeg een zonderlinge wending. Het was een verandering
die
zijn
leven
op de kop zette, een tegendeel van verbetering, een ommekeer
waardoor boven onder werd en onder
boven, een kentering, een peripetie en
een persoonlijk drama.
101003
NIEMSZ WANGTOEPT IN BRUGGE DE TRAUERMARCH. IM
GEMESSENEM SCHRITT.STRENG .WIE EIN KONDUKT. ERSTER TEIL SYMPHONIE
NR.5.GUSTAV MAHLER
Omdat
ik overweeg meer life in mijn log terug te laten komen, wat
betekent relatief wat minder coute que coute marginale vervreemding.
Daarom teken ik hier op, dat ik, op donderdag 9 oktober 2003,
zo rond 23.00 uur Grand
Cafe Boulevard van Thomas Lieske heb uitgelezen. En dat het
me tot droefheid gestemd heeft, het slot van dit bij vlagen volkomen
schrijfsel. Niet geniaal, zoals bijvoorbeeld natuurlijk De
Asielzoeker, maar wel
heel erg goed gedaan. Een boek dat nog wel een tijdje zal
nagalmen in de pap tussen mijn oren.
051003
Ik
ga er een paar daagjes met H. vandoor, onze zinnen verzetten
van wat met rede genoemd kan worden Het Grootste Kutjaar Van
Het Millennium. Naar Brugge gaan
we. Om niet voor Hollander te worden aangezien heb ik me voorgenomen
Engels te gaan lullen of mijn zuidelijk accent in te zetten.
Hollanders worden toch over de hele wereld achter de rug uitgelachen;
kokervisie van zich rijk rekenen.
031003
Het
speelt niet meer in de tegenwoordige tijd en ook niet in deze
ruimte waar wij huizen. Het geestwater klotst en deint, en
komt niet meer tot rust. Het lijkt een bovenmeer dat men kent
van horen zeggen en wie er ooit was is voor eeuwig gegaan.
021003
011003
Dat
je blauw ziet van de groene
vingers die proberen je poepgat te beroeren, spammers.