Heimat is afgelopen. Van de derde serie waren de eerste vier afleveringen grandioos, maar de laatste twee schabbachte naar een onbestendig einde. De intensiteit leek eruit geknipt en ondanks zijn lengte was het veel te kort. Toch zal ik wel levenslang verbonden blijven met Schabbach en de lotgevallen van de familie Simon.
Wensen, wensen en nog meer wensen en natuurlijke de besten wensen voor 2005 gewenst, de knuppel moet weer in het hoenderhok verdomme, maar waar is het hok gebleven??
Zo een laatste week van het jaar vraagt altijd om retrospectie. Een les die ik dit jaar leerde was: vertrouw nooit een mens op zijn woord, maar trek je eigen plan, vier je eigen feestje. Het is beter te verdoen dan te verwachten.
Vooruitzicht 2005
2004 werd gekenmerkt door seriele virusuitbraken en een toename van bot-programma’s, spam, spy- en adware- en phishing-incidenten. Populaire applicaties, apparatuur en alle beveiligingskwetsbaarheden worden maximaal benut voor schadelijke doeleinden. Oude aanvalsvormen en -methoden worden snel vervangen door nieuwere, effectievere manieren met een groter bereik, grotere effectiviteit en grotere winst.
Op basis van algemene trends verwacht Trend Micro de volgende ontwikkelingen.
* Gemengde aanvallen blijven internetgebruikers bestoken. Deze aanvallen volgen een complete levenscyclus en kunnen alleen voorkomen worden door alle fases: van de cyclus te beheren: van uitbraak tot en met verwijdering.
* Malware – De meeste gesignaleerde bot-programma’s in 2004 blijven antivirus- en beveiliging aanpakken om infectie mogelijk te maken. Ze misbruiken schoonmaakdiensten van systemen om de beveiliging te be�nvloeden.
* Het omleiden van webverkeer en spoofing-technieken vereisen streng surfbeleid.
* Gebruik van niet-standaardbestandstypes om filters voor bijlagen te omzeilen, vragen betere herkenning van bestanden.
* IRC en P2P-communicatie blijven een beveiligingsrisico die een strikt beleid vereisen.
* Spam en phishing blijven zeer gevaarlijk en vragen om goede filterdiensten.
* De tijd tussen de ontdekking van een kwetsbaarheid en misbruik blijft afnemen, wat vraagt om proactieve analysetools.
[ctrl-c-v breekpunt.nl]
Dat je niet meer anders kunt dan blijven reageren op de wirwar van gevolgen van die ooit allereerste beslissing, van het zaad van de geschiedenis.
Wie wil weten wat ie eet en gebruikt, waar het vandaan komt, hoe het is gemaakt, wat er steekt achter de beweringen van fabrikanten en hoe we misleid en vele ��s gemaakt worden, die is rijp voor de bevindingen van de Keuringsdienst van Waarde. Ik heb alle afleveringen van deze fantastische serie achter elkaar gekeken en barst inmiddels van de honger, met welke marketingmix zal ik mijn maag eens vullen. En waar is eigenlijk de consumentenbond, waar is godverdomme de consumentenbond
De Vooruitgang is een mythe
[ctrl-c-v de leeskamer]
Je tekst zo op het papier knallen zonder schaven en verfijnen, wat een bevrijding moet dat zijn. Ondertussen heb ik voorgaande zin al zo een vijf keer herzien: de vrijheid is nog lang niet compleet. Proza moet ongebonden en vrij zijn, zich in de totale ruimte kunnen uitdijen. Onze Calvinistische cultuur neigt naar verdichting, naar essentiele zeikerigheid. Deze eigenschap mag een methode zijn en geen belemmerende bepaling. Ondanks mijn katholieke wortels besef ik nu mijn hele leven mishandeld te zijn met de liniaal van Calvijn, nog steeds maat en norm van onze cultuur.
Dankzij Tripleee’s ijzerrijk voedsel zijn de metalen weer eens terug in mijn leven. Ook erg ijzerrijk is Mastodon’s video: Iron Tusk
In the words of the ancients, one should make his decisions within the space of seven breaths. Lord Takanobu said, “If discrimination is long, it will spoil. ” Lord Naoshige said, “When matters are done leisurely, seven out of ten will turn out badly. A warrior is a person who does things quickly.” When your mind is going hither and thither, discrimination will never be brought to a conclusion. With an intense, fresh and undelaying spirit, one will make his judgments within the space of seven breaths. It is a matter of being determined and having the spirit to break right through to the other side.
– Hagakure: The Book of the Samurai,
Nog een paar uurtjes: de diepe dalen van de Zevenheuvelenloop.
De hele avond zit ik al te piekeren over hoe ik mijn teleurstelling moet verwoorden over wat ik aan berichtgeving op teevee zie. Verkeerde vragen worden aan verkeerde mensen gesteld. Geen enkele vraag die ook maar wijst op enige kennis van zaken. Hetzelfde vragenlijstje, ik denk gekopieerd uit een journaille-schoolboek, wordt aan alles en iedereen opgedrongen. Het is alles louter nog suggestie van journalistiek, van journalist spelen, met de realiteit als speelbal.
Ariealt verwoordt het als volgt:
Het klikken op drie, vier links, het lezen van een paar berichtjes uit verschillende ‘kampen’, leert je binnen tien minuten hoe ontstellend slecht de nieuwsvoorziening op televisie is. Dat is eng en wekt weinig vertrouwen.
Backuppen en reanimeren van Het Ding; wat een loze dag.
Ik zeg altijd: een poeppot moet niet te hoog zijn. Moderne plees zijn te hoog. Zo in de hoogte knijp je de billetjes teveel samen, waardoor de ontlasting de vrije loop ontnomen wordt. Het excrement raakt tussen de veel te nauwe bilspleet uitgesmeerd en het afpoetsen van de bips wordt een immens karwij. Nee, geef mij maar een ouderwets lage pot.
dat unheimliche net-na-de-moord-op-Pim-Fortuyn-gevoel, dat alles zich herhaalt tot er niemand meer over is en onzekerheid over hoeveel angst en geweld ons nog te wachten staat.
Meer dan vijf jaar geleden, nee, zelfs meer dan acht jaar geleden, ofwel Niemsz waant zicht heel eventje Nederlands-eerste-weblogger-met-terugwerkende-kracht:
010796
Vandaag om negen minuten over negen opgestaan. Hierna eerste mijn gebruikelijke anderhalve kop koffie gezet en geconsumeerd onder begeleiding van Bach’s fluitsonate in H-moll.
Als elke morgen werd ik wakker met een resonerende maag; een maag die frequentie overneemt van de onrust in mijn hoofd. Elke ochtend hetzelfde ritueel met elke keer weer hetzelfde onbevredigende resultaat: de scheiding van geest, ziel en lichaam. Het ochtendritueel heeft als doel het op een lijn krijgen van deze mijn ik-vormende elementen. Koffie voor de geest, muziek voor geest en ziel, kijken in de spiegel voor geest, ziel en lichaam. Deze elementen zou men als een reflectie kunnen zien van de heilige drie-eenheid. Het ochtendritueel wordt zo een gebed.
Vrijheid kent alleen expansie, het neigt wervelend naar de grenzen van het oneindige. Onbegrensd leidt het tot totale chaos. Het is de kunst de vrijheid in te perken en als in een verbrandingsmotor zijn explosieve kracht te gebruiken, een levensmotor.
Alle delen zijn binnenkort op dvd te verkrijgen, waarschijnlijk onbetaalbaar, maar beschikbaar
Woorden maken de tekst en als schrijver heb je het nakijken.
The Fish
In a cool curving world he lies
And ripples with dark ecstasies.
The kind luxurious lapse and steal
Shapes all his universe to feel
And know and be; the clinging stream
Closes his memory, glooms his dream,
Who lips the roots o’ the shore, and glides
Superb on unreturning tides.
Those silent waters weave for him
A fluctuant mutable world and dim,
Where wavering masses bulge and gape
Mysterious, and shape to shape
Dies momently through whorl and hollow,
And form and line and solid follow
Solid and line and form to dream
Fantastic down the eternal stream;
An obscure world, a shifting world,
Bulbous, or pulled to thin, or curled,
Or serpentine, or driving arrows,
Or serene slidings, or March narrows.
There slipping wave and shore are one,
And weed and mud. No ray of sun,
But glow to glow fades down the deep
(As dream to unknown dream in sleep);
Shaken translucency illumes
The hyaline of drifting glooms;
The strange soft-handed depth subdues
Drowned colour there, but black to hues,
As death to living, decomposes–
Red darkness of the heart of roses,
Blue brilliant from dead starless skies,
And gold that lies behind the eyes,
The unknown unnameable sightless white
That is the essential flame of night,
Lustreless purple, hooded green,
The myriad hues that lie between
Darkness and darkness! . . .
And all’s one.
Gentle, embracing, quiet, dun,
The world he rests in, world he knows,
Perpetual curving. Only�grows
An eddy in that ordered falling,
A knowledge from the gloom, a calling
Weed in the wave, gleam in the mud–
The dark fire leaps along his blood;
Dateless and deathless, blind and still,
The intricate impulse works its will;
His woven world drops back; and he,
Sans providence, sans memory,
Unconscious and directly driven,
Fades to some dank sufficient heaven.
O world of lips, O world of laughter,
Where hope is fleet and thought flies after,
Of lights in the clear night, of cries
That drift along the wave and rise
Thin to the glittering stars above,
You know the hands, the eyes of love!
The strife of limbs, the sightless clinging,
The infinite distance, and the singing
Blown by the wind, a flame of sound,
The gleam, the flowers, and vast around
The horizon, and the heights above
You know the sigh, the song of love!
But there the night is close, and there
Darkness is cold and strange and bare,
And the secret deeps are whisperless;
And rhythm is all deliciousness;
And joy is in the throbbing tide,
Whose intricate fingers beat and glide
In felt bewildering harmonies
Of trembling touch; and music is
The exquisite knocking of the blood.
Space is no more, under the mud;
His bliss is older than the sun.
Silent and straight the waters run.
The lights, the cries, the willows dim,
And the dark tide are one with him.
Rupert Brooke
De rechterkant met de gorgoon op een sterk punt in de compositie
Het was een blikje. Ik woog het in mijn hand.