En weer eens een half uurtje loslopen na een irritante blessure. Het ergste is nog dat de blessure niet van het lopen zelf komt. Ging nog niet onaardig, hoewel ik wel aan basisconditie heb moeten inboeten.

Duurloop van een klein uur – wederom in de bakkende zon die ik tegenwoordig extra opzoek bij mijn loopactiviteit terwijl ik haar vroeger juist vermeed en vooral door de schemering ging – redelijk soepel doch niet al te snel.

Een dikke 30′ afzien in de bakkende zon – want het ging voor geen meter na twee weken verkansie en twee kilo extra gewicht, dat ik een uurtje voor aanvang van de inspanning nog een liter italiaans ijs tot me had genomen kan ook enige invloed hebben gehad op de moeizame voortgang.

Een dikke 30′ rennen op Sicilie – Sicilie is een ren-onvriendelijk eiland vanwege het ontbreken van paden, fietspaden, voetpaden en het onverantwoord gejakker van de eilanders met alles met wielen over bochtig gatenasfalt – ondanks dit onomstotelijk gegeven mijn afzichtelijke noosa’s aangetrokken en heuveltje op en heuveltje af gegaan over dorre berm, heerlijk.

Een kleine 8 km in een kleine 40 minuten -redelijk soepel ondanks een te snelle start waarna ik mezelf vrij vlot tegenkwam – ik zeg altijd en ik zal altijd blijven zeggen:”begin je rondje altijd te langzaam, jezelf afbeulen kan altijd nog”.