Ongeveer 25 jaar geleden.

Het was ongeveer hetzelfde weer als nu,aan het begin van de lente. Ik was een weekend thuis bij mijn ouders en zag in het journaal dat Kurt Cobain dood was, zelfmoord.

Ik was niet perse een fan van Nirvana, hoewel ik Nevermind een briljant album vond, maar daarvan waren er meer aan het begin van de jaren negentig. Voor Nirvana en de opkomst van de grunge muziek, zette ik me af met zware metal: death, thrash, grindcore, maar ook punk, new wave, nowave. Met Nirvana werd de de muziek van de marginalen ineens mainstream en wij, jeugdigen, droomden hardop van een nieuwe tijd. Ongepolijste authenticiteit, eerlijk, kwetsbaar, alle zinloosheid recht in het gezicht kijken, post-modern en nihilistisch, zijn wat steekwoorden die vanzelf in me opkomen. De markt slokte al snel de marge op en maakte een einde aan onze droom en aan Kurt Cobain. Hij werd er daarmee het dramatisch symbool van.

Brexit Children of Men

Gisteren Childeren of Men weer eens gekeken op MUBI. Timing viel samen met de zoveelste Brexit stemming in het Britse parlement, wat puur toeval was. Een betere beeld van een mogelijke gevolgen van diverse actuele ontwikkelingen is eigenlijk nauwelijks denkbaar. Na wat webzoeken vond ik het volgende:

http://www.bbc.com/culture/story/20161215-why-children-of-men-has-never-been-as-shocking-as-it-is-now

Misschien kunnen van ons riante EU budget de film weer eens in de bioscopen van Groot Brittannië laten vertonen met als ultieme afsluiting een vertoning in het Britse Parlement zelf, voorafgaand aan de laatste fatale stemming.

Week 10 van 2019

serie: Ozark, seizoen 1, aflevering 2: Blue Cat ***(*)
serie: Weissensee, seizoen 1, aflevering 2: Die verlorene Tochter *(*)
serie: Russian Doll, seizoen 1, aflevering 1: Nothing in This World Is Easy ***(*)
serie: Russian Doll, seizoen 1, aflevering 2: The Great Escape ***(*)
film: Paddleton ****(*)
boek: Eduardo Halfon , De Poolse bokser ****(*)