Dr. Kroete stuurde me nog  visionair beeldmateriaal. De hele presidentiele soap is al voorzien geweest. Het werelddeel dat de soap ontdekte heeft het nu naar het bestuurlijk niveau weten te tillen. In dit licht was Reagan een voorloper, een try-out, dat echter veel te vroeg kwam. Het heeft twee decennia gekost de grens tussen werkelijkheid en fictie onzichtbaar te maken. De Amerikanen weten het verschil niet meer tussen televisiedrama en openbaar bestuur. Ze lopen als Rambo’s door de straten, schieten elkaar lek in de schoolbanken, wanen zich op Beverly Hills in een crackpand in Brooklyn. Werkelijk fantastisch, je zou er cynisch van worden.

Een prachtige column over boeken en lezen

Erg aardig vond het om een citaat van mezelf op smoel’s log te vinden. Logger Peter goes Dijkshoorn. Er zijn natuurlijk slechtere vergelijkingen, toch impliceert dit zinnetje dat ik van plan zou zijn te gaan schrijven als Dijkshoorn. Van die nachtmerrie kan ik eenieder afhelpen. Het was slechts een opwelling. Op geen enkele wijze zou ik willen en kunnen tippen aan constante stroom tekstueel gewelddadige humor van Dijkshoorn. Nu dreigt het gevaar dat ik bombastisch geweld in mijn schrijfsels ga mijden om maar niet op Dijkshoorn te gaan lijken. Zo ontstaan innerlijke remmingen, sluit je deuren in je kop. Zo een gesloten deur dient onmiddellijk te worden ingetrapt.

zie ik net dat Sinterklaas al is aangekomen in Hattum of zoiets. Hoe help je een van onze laatste tradities om zeep. Degene die dat bedacht heeft, een of andere commerciële knakker natuurlijk, moeten ze in een jutten zak richting VS sturen, waar nog meer van die lozen wonen, onderweg nog even met een loden pijp bewerken of verliezen in de Atlantische plomp. Totaal van de pot gerukt, dat volk daar, die verdienen gewoon een joker als leider. Ben ik nu de enige die overeenkomsten ziet tussen Bush en Jr Ewing van de pre-soap Dallas?

Mijn nieuwe icq-nummer is 97374981

Was weer zo een stroef dagje. Soms lijkt het alsof alle zeikers op hetzelfde moment uit hun holen komen gekropen om hun medemens te verzuren. Heel erg zijn mensen die dat wat ze vaag ergens gehoord hebben, of regelrecht verzonnen bombarderen tot spijkerharde waarheid. Probeer die maar eens duidelijk te maken dat ze fout zitten zonder dat ze gezichtsverlies te laten leiden. Dat is een kunst.

Momenteel ben ik icq aan het downloaden. De laatste keer dat ik dat deed was een paar jaar geleden, toen was de lol er zo af. Het heeft er vooral mee te maken dat ik me erger aan programma’s die automatisch in het geheugen worden geladen en zich irritant op gezette tijd melden. Mijn besturingssysteem heeft in de loop der tijd trap bewandeld van kaal-kaler-kaalst. Ik draai nu al een paar maanden hetzelfde systeem en dat was toch wel eens anders. Nog een paar MB’s en dan eens kijken of ik weer eens wat digitale amigos’s kan animeren tot wat interactiviteit.

Anderlecht scoort nu net zijn eerste doelpunt, oeps.

Lekker een luierweekend achter de rug. Ik zit nog even een leeg uurtje achter mijn machine te doden, alvorens ik weer wat verplichtingen moet nakomen, werk. Internet staat even op een laag pitje. Met dit weer heb ik meer de neiging pen en papier te pakken. Ik erger me aan het eeuwige gezoem van de ventilator, het pijnlijk felle licht dat de monitor verspreidt, de kille knoppen van het toetsenbord. Nee, dit draagt niet bij aan introspectie, verdieping, verstilling.

Ze hebben het steeds over de nieuwe media, maar het blijft gewoon tekst, beeld en geluid. Niets nieuws aan. Ik geloof dat de holenmensen zich er al aan waagden.Het heeft te maken met het vastleggen en overdragen van informatie. Een eeuwig strijdpunt blijft bestaan in de vraag: wat heeft de vastgelegde informatie nog van doen met dat waar het naar verwijst in de dagelijkse werkelijkheid. Wat dat dan moge zijn is een volgend eeuwig strijdpunt. Er wordt gesproken over globalisering, onze belevingswereld breidt zich steeds meer uit naar de grenzen van onze planeet. Dit alles gebeurd door middel van de nieuwe media, waaronder we nog steeds het medium televisie rekenen. Ik heb hier zo mijn twijfels over. Hoe meer ik me met de nieuwe media inlaat, hoe meer ik het gevoel heb dat het een wereld op zichzelf is. De enorme hoeveelheid informatie die ons dagelijks omgeeft wordt plat geslagen, zodat ie past binnen de grenzen van een monitor. Dit beeld, of het nu beweegt, of het wordt toegelicht met spraak of tekst, of het nu geluid bevat, of het nu interactief is, zegt maar bitter weinig over wat zich werkelijk op een bepaalde plaats en tijd afspeelt. Als ik beelden zie van een omgeving waar ik nooit fysiek aanwezig ben geweest is er zelden herkenning. Nog erger, als ik beelden op TV zie van mijn eigen woonplaats duurt het even voordat ik mijn eigen leefomgeving herken. Ik heb ooit meegemaakt dat mijn toenmalige woonplaats bedreigt werd door een teveel aan water. Dit gegeven was spektakel genoeg om in het nieuws te komen. Op het nieuws was het een spektakel van jewelste, terwijl het op de plaats zelf maar een dooie boel was. Gisteren zag ik ons Maurieske van Newconomy het halleluja uitroepen over de nieuwe economie, die nauw verbonden lijkt met de nieuwe media, maar ik hoorde alleen beursgang, stijging, veroveren van de markt, de eersten worden later de marktleiders. En wij, individuen, lopen in de val.

Zo het uurtje zit er weer op, ik ga me in het commerciële geweld van de oude economie storten. Er moet toch brood op de plank.

Mijn kleine meid is heelhuids wedergekeerd uit derde wereld. Met de rust is het nu gedaan, maar die hing me inmiddels toch al de strot uit.

De laatste tijd valt me op, mede dankzij veldwerk van kunstlog, dat het Parool erg dicht op de ontwikkelingen in kunstwereld zit. Zij weten dit ook vrij snel naar dit eeuwig nieuwe medium te vertalen. Ook het crossing border festival ontkomt niet aan hun speurende attentie.

Terwijl ik net een paar kilo stof van mijn machine heb geveegd met een klam huishouddoekje praten we nog steeds over de nieuwe media.

De datum heeft binaire aspiraties vandaag.

Gisteren naar de film Epidemic geweest van Lars von Trier. Ik vond het niet zijn beste film, maar mijn beeld van Von Trier als geniaal filmmaker blijft overeind. Deze week is de programmering van Lux in Nijmegen trouwens geweid aan het oeuvre van Von Trier, een unicum. Kroete stuurde me nog een rijtje links met betrekking tot Von Trier, die ik hieronder netjes naartoe gekopieerd heb:

http://zone51.com/kingdom/

Some “Riget” pages in danish : 1 – 2 – 3 – 4

A “Kingdom” page, in english

A page about Ernst-Hugo J�reg�rd (in swedish)

The Udo Kier website

Lars Von Trier web space

Zentropa films

Dogme 95 official site

http://www.zentropa-film.com/news/news.htm

http://www.tvropa.com/tvropa1.2/dancer/main.asp

http://intimate.org/bjork/special/ditd/

Thanx Brother

Ik wordt echt horendol van onze poes, Scully. Miauwmiauwmiauwmouwmooouuuwmiauw-kick-mooooooow. Ga maar lekker buiten spelen, dicht bij die drukke weg.

Het bericht wist zich door mijn vertroebelde blikveld te boren: Arnon Grunberg heeft de pot. Wat een allejezus gekneuter was dat daar bij de plantage. Ik kan me voorstellen dat ie niet aanwezig wilde zijn. Rosenboom zat erbij of ie net een halve liter azijn had weggewerkt. Wordt denk ik een beetje prijzenmoe. Zelfs een meesterlijke Gummbah kon hem niet plezieren. De rest van de auteurs genoten van hun dagje uit, de aandacht.

Schrijnend, een toonbeeld van creatieve armoede was het beroep dat gedaan werd op een groep kinderen, waarvan ieder een samenvatting gemaakt had en een vraag mocht stellen. Kromme tenenwerk. Wat wilden de programmamakers? Een frisse kijk, identificatie, de tijd vol krijgen? Typisch was om te zien dat de jeugd erg geboeid was door de persoon achter de schrijver. Vaak is het erg teleurstellend om kennis te maken met de mens achter het werk, veel kunstenaars verbergen zich er juist achter. Maar wij willen menselijkheid, identificatie, plaatjes, verhalen. Camera’s worden als machinegeweren op artiesten gericht, de magie van de kunst verbleekt in het felle licht.

Laat ik maar beter een goed boek gaan lezen. Gisteren aangeschaft: Dave Eggers, Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekende genialiteit. Geniaal is nog zwakjes uitgedrukt.

Geef Jan Wolkers een eigen televisieprogramma, stuur hem naar het Big Bolus huis, die man is werkelijk fantastisch. Zijn boeken vind ik niet altijd even geweldig maar als persoon is ie fenomenaal, machtig, vertederend. Als een jongetje hang ik aan zijn lippen.

Op het moment is Big Bolus in rep en roer. Ed ontpopt zich als een schizzo freakas die weigert te vertrekken. Niet dat ik iets met die nep-guru heb, maar hij weet wel de gemoederen te verhitten. En het ware gezicht van de rest van het zootje tevoorschijn te halen. Erg knap. Volgens mij is ie gewoon een acteur die door BB is ingehuurd om een beetje leven in dat lege zootje te pompen. Allemaal maar interpretatie.

De eenzaamheid slaat toe. Mijn steun en toeverlaat, mijn levensgezellin is voor een paar weken naar Ghana. Communicatiemiddelen lijken er niet echt voor handen want ik heb nog geen teken van leven van die kant gehad. Pas als een geliefde weg is merk je hoeveel ze voor je betekent. Snotter.

Via smoel kwam ik op de site van naboek. Wat er op deze pagina beweerd wordt is natuurlijk zo verneukeratief als de ziekte.

Wat is een netuitgeverij?

Een netuitgeverij gaat nog een stap verder dan de electronische boekhandel, omdat een netuitgever via internet rechtstreeks zaken doet met de lezer. Hierdoor is het mogelijk om boeken aan te bieden voor minder dan de helft van de prijs die er in de boekhandel voor zou moeten worden betaald

In Nederland kennen we nog altijd zoiets als een vaste boekenprijs. Het is dus verboden, ook voor uitgevers, om een boek onder de prijs te verkopen. Het gaat hier dus om  boeken die helemaal niet verkrijgbaar zijn in de boekhandel. Een prijsvergelijking als deze is stellen dat bij bouterij Niemsz een hoop stront goedkoper is dan de pokon bij bloemisterij Florrie. 

De kans dat mijn drol te koop zal zijn bij de bloemist acht ik overigens net zo klein als de kans dat het literaire meesterwerk van Jan de Vries in de boekwinkels terecht komt, want ik verwacht dat de titel alles zegt over de kwaliteit van het geschrevene. Het zou me overigens niets verbazen als Jan de vries zelf de oprichter is van Naboek. Weer een pracht voorbeeld van de krampachtige pogingen van een miskent genie, zelfs de reacties op zijn magnum opus lijken uit zijn eigen pen te vloeien. Watch out Arie Mulles, want dit is worse.

Misschien heb ik het wel helemaal fout. Voor een toekomstige rectificatie van dit stuk stel ik uitgeverij naboek leesexemplaar ter beschikking te stellen. Stuur maar naar mijn emailadres, bespaar ik me tenminste nog die 7 gulden verzendkosten 

Het is weer een hele toestand rond UPC, die immer nog kampt met puberende kinderziektes. Indanks dat ik midden in verbouwingswerkzaamheden zit zapte tijdens mijn middagkoffie (sterk en zwart), langs een tweede-kamer-debat, over de monopolievorming in kabelland. Oertaai, Staatssecretaris Van der Ploeg leek wel in de repeatstand te staan: bovenaan op de agenda, wetvorming duurt twee jaar, heeft onze volledige aandacht, daar kan ik niets over zetten, markwerking, Europeese Unie, Digitale Delta. Ik wist ineens weer waarom ik de politiek links laat liggen: zij laten ons ook maar links liggen. Die paar kritische noten in de tweede kamer breken niet door de schil van het kabinet. Misschien kunnen we het zaakje maar beter opdoeken. Ze schuiven wat met geld, voor een groot deel naar zichzelf, en laten het allemaal maar op zijn beloop: marktwerking. Inhoudelijke sturing, visie, structurele investeringen hoeven we van de jongens niet te verwachten. Maar het is allemaal prima, met de blanke werkende middenklasse, waar ik toe behoor, gaat het beter dan ooit.

Mijn excuses voor het bovenstaande taaie stuk, het floepte er zo uit. Wel aardig is de volgende site: www.anderetijden.nl

Er moet structuur komen. De tijd glipt me door de vingers. Agenda’s raken na twee weken kwijt en raken onder een dikke laag stof. Kalenders worden onderdeel van het behang. Wie o wie geeft me de gouden tip om wat meer structuur te krijgen in mijn leven en zo meer voor elkaar te krijgen. Ik denk te maken te hebben me een structureel probleem. Misschien moet ik het wel tackelen op de boeddhistische manier. Het idee loslaten dat je van alles moet. Op deze plaats wil ik Kroete danken voor zijn spoedcursus afgelopen week.

Een harmonieus getal hierboven, verder heb ik gisteren erwtensoep gegeten waardoor ik flink in de walm zit, hiervoor wil ik de Jacobi’s hartelijk danken.

Op de volgende link, link, is een fantastisch webcam programmaatje Inetcam 2.3.0. te downloaden. Als de kabel hier op wil schieten lijkt het me wel aardig de site te verknallen met een webcam.

Verder opzienbarend nieuws is dat de boxman niet meer is. Hiervoor graag een minuut stilte.

Op smoel las ik de nominaties van de herrezen ako-literatuurprijs. Twee titels ervan heb ik gelezen, Het on-Nederlands geniale Publieke Werken, en De Tweede man, van Doeschka Meijsing, het is overigens voor jou niet te hopen dat jij dat bent, Ramon. Verder is het geheel en al geen onaardig exotisch boek. De andere titels heb ik nog niet tot me genomen, en met een ervan zal dat ook zeker niet gebeuren. Van die flapdrol Grunberg krijg ik echt helemaal de schijt. Van dat postmoderne geblaat. Nu schijnt ie een boek onder een andere naam te hebben uitgebracht, Marek van der Jagt, De geschiedenis van mijn kaalheid. Het feit dat dit gegeven nu al, net na het verschijnen van het boek, aan het licht komt geeft te denken. Weer zo een maniertje om in de picture te komen. Kijk als je er op het eind van je leven mee voor de dag komt, of na je dood, dat heeft stijl. Verbijster me maar met goede literatuur.

Vandaag de stijl van mijn peedzj maar weer eens omgegooid. Kleur heeft het onderspit gedolven. Van het oeroude idee van me om een volledig getekende pagina te maken is nog niet veel terecht gekomen. Gebrek aan tijd en bandbreedte zijn de belangrijkste oorzaken. Het internet hangt aan elkaar van voorlopigheid.

Op het moment staat mijn machine in de woonkamer. Hierdoor vang ik nog allerlei televisiegeweld op. Een of andere knul met geld heeft een blond mokkel over de drempel geholpen. Bij Grote Broer zie ik voortdurend dezelfde scenes voorbij komen, met andere woorden er gebeurd eigenlijk geen zak. De hergroepering van scenes zijn voornamelijk bedoeld om je sympathie/antipathie voor bepaalde figuren te stimuleren of af te zwakken. Zo gaan die zaken. Zeer komisch vind ik de columns van Nico Dijkshoorn

De echte doellozen spelen Uroulette