Net mijn twitter-account verwijderd: het loskoppelen van web 2.0 is begonnen. Los van de machines, bij vlagen spreek ik al machinetaal.
Een oude gewoonte in stand gehouden, op een laag pitje
Net mijn twitter-account verwijderd: het loskoppelen van web 2.0 is begonnen. Los van de machines, bij vlagen spreek ik al machinetaal.
Zou je dat nader toe kunnen lichten? Ik ben wel geinteresseerd in de overwegingen die spelen bij het wel of niet gebruiken van 2.0 toepassingen.
Sociale netwerken. Ik zie eerder machine netwerken. Klokken, schermen en knoppen. Onze tijd is klok, ons beeld een scherm en ons denken is doen is drukken op knopjes. Philip Roth zegt dat het scherm heeft gewonnen en ik vrees zijn gelijk. Mensen zonderen zich af, vergroeien met machines en wanen zich midden in de wereld. Ze halen de wereld via machines in huis, maar de machines digitaliseren, verklokken, systemen zonder analoge schakering. Ook ik ben gefundenes fressen voor machines en ik probeer mezelf los te koppelen. En dat kost veel moeite getuige deze post.
Ikzelf heb al twee jaar geen internetaansluiting meer. Ik mis het soms, maar ik zet toch door. TV heb ik jaren geleden al buitengezet. We zijn een bevolking van nare, ongevoelige zombies aan het cre?ren. Soms zou ik gewoon willen dat dat internet eens volledig uitviel. Of ze zouden wakker worden, betwijfel ik dan weer…
Enfin: gewoon doorzetten. Mensen zijn duizend keer interessanter en vermakelijker in het echt dan op youtube, myface en spacebook.
(Sorry voor een late reactie, maar dat stemt wel tot nadenken).
Heb net facebook, last.fm en librarything uit mijn online leven verwijderd. Het voelt nog onwennig, ik zal weer moeten leren leven.