Categorie: Algemeen

De geur van aarde. Een deel van mijn kindertijd bestaat uit het bouwen van hutten. Het zijn perioden waarin hele hordes kinderen aan het bouwen slaan. De meeste hutten zijn niet meer dan een kuil in de grond overdekt met een ratjetoe aan bij elkaar gescharrelde materialen en aarde om het aan het zicht te onttrekken.
Soms kroop je alleen in zo een hol. De geluiden verstommen, er dwarrelt zand in je haar en je ruikt de zure geur van aarde: ik geloof niet dat er nog ooit dichterbij ben geweest.

De storm maakt me rusteloos en vroeg wakker

Vandaag geef heb ik de behoefte de mensheid in te delen in daders en slachtoffers en me af te vragen tot welke categorie ik het liefst behoor.


Blijft de grote vraag: “waar zit de handel aan de binnenwand, fig.11” ???????????
The great question is: “where is the handle on the moveable insite wall, fig. 11” ???????

De taalbanalisering van het huidig journaille: “Deze middag heeft een scholier een conrector een kogel door de kop gejaagd”. Woorden van vergelijkbare strekking kwamen vanavond geregeld langs in de media, net als de verwondering over hun betekenis en oorzaken. Het gebruik van zo een taal bewijst valse verwondering en die het gebruiken bewijzen onderdeel te zijn van onze maatschappelijke misère. Deze taal geeft precies aan wie we zijn en waar we staan nu.

Hoe schoon en stichtelijk waren de volzinnen gebezigd in de tijd dat iemand nog gewoon levensgevaarlijk in het hoofd was getroffen: de tijd van het polygoonjournaal

www.paulvandereerden.nl

[ctrl-c-v Cioran]

Woehaaah, ik heb greymatter opgegraven; na anderhalf jaar snort het scriptje weer als vanouds of is het een laatste stuip???

[4]

Zoals ik ooit in de ban van het internet was, zo ben ik nu in de ban van het boekbinden. Het is begonnen met het plan om een fotoboek te maken voor ons overleden dochtertje Sterre. Het project is inmiddels helemaal uit de hand gelopen. Het wordt nu een met de hand ingebonden fotoboek, met een beschilderde linnen band, verlucht met aquarels en pentekeningen. Mijn vaardigheden heb ik ervoor moeten reanimeren, dat betekend versneld alle stadia weer eens doorlopen. Het inbinden vraagt om band, een boekenpers, boekbindergaren, linnen, kapitaalband, gaas, boekbinderslijm, stijfsel, bord, afbreekmes, stalen liniaal, vouwbeen. De technieken haal ik uit het enige boek dat momenteel verkrijgbaar is, een handboekbinder in de buurt en het internet:

– Bookbinding at the Recknynge Press
– The book arts web
– Discover bookbinding
– Boekbinden, opknappen van pocketboekjes

Van Altena: ‘Jojo bukte zich om de twaalfduizend gulden op te rapen en in zijn binnenzak te proppen. Voor zijn vertrek ontving Brel van de VPRO ook nog een enorme, platte kaas. Jojo zat aan het stuur van de zwarte DS, met naast zich een tierende Brel met die kaas op z’n knie‰n.’ Brels tirade stopt pas als Van Altena afscheid neemt en in plaats van het gebruikelijk Bon voyage, Allors Jacques, bon frommage zegt. [meer + het werkelijke optreden in real]

Gisteren was de dag: even zuchtte de toonbank onder het gewicht van Sferen.

Rowwen hèze tolt in de cd-speler van Niemsz de Noordpoollimburger. Rowwen Hèze heeft het Limburgs Peelland een soundtrack gegeven. Limburg is louter landschap. De mensen wonen er in kleine kernen en de dorpbewoners een kilometer verderop wordt het licht in de ogen al niet meer gegund. Het chauvinisme van Friezen wordt hier dan ook niet begrepen. Maar alle Limburgers houden van van Rowwen Hèze.

Aanrader voor de kerst: Kill Bill. Volkomen Cinema pour Cinema en onbevattelijk geniaal, werkelijk.

De avonturen van Marcel van Eeden in Santiago de Compostella

Okay, so you wanna be a film-maker?
(Class choruses ‘YES’)
Wrong! You ARE a film-maker. The moment you think about that you want to be a fillm-maker you’re that. Make yourself a business card that says you’re a film-maker, pass them out to your friends, soon as you get that over with and you’ve got it in your mind that you’re one you’ll be one, you’ll start thinking like one. Don’t dream about being a film-maker, you are a film-maker. Now let’s get down to business.

[meer]

Gij, nanopubliek.

morgen in premiere in Nederland: Kops, en panser-parodi af Josef Fares

Gisteren de eerste twee afleveringen van heimat gekeken in het R.A.M.atelier. Volgend jaar met kerst wordt heimat3 bij de vpro uitgezonden en dat vraagt een gedegen voorbereiding. Ik vrees dat ik de komende tijd nog vaker op dit fabuleuze project van Edgar Reitz terug zal komen..

Paul bleibt während Mäthes-Pat Erzählung nicht stehen, er geht einfach ohne zu antworten immer weiter, dreht sich noch einige Male um, um dann nur noch nach vorne zu sehen und in der Ferne zu verschwinden.

Katharina ist mit dem Zug unterwegs nach Bochum zu ihrem Bruder Hans und seiner Frau Maria. Sie sitzt in einem Großrauwagen mit dem Rücken zu einer Familie, die eine Sitzgruppe hinter ihr Platz genommen hat: Der Vater in NSDAP-Uniform, die junge Mutter und ein etwa acht Jahre alter Junge.

JUNGE (aufgeregt) Mutti, die hellen Lichter, die hellen Lichter.

MUTTER Ja ist das schön. Richard, ist das etwa elektrisch?

VATER Ja, das ist elektrisch.

JUNGE Oh wie hell, wie hell. Wie der Tag.

MUTTER Ist das wunderbar.

VATER Das macht die Elektrizität.

MUTTER Richard, Richard, schau mal. Ist das nicht schön?

JUNGE Vati, Vati, ist das die neue Zeit?

VATER Jawohl, das ist die neue Zeit.

MUTTER Oh Richard, Richard, so etwas schönes. Sieh mal, herrlich.

Auch Katharina will jetzt wissen, was es denn da in der Dunkelheit zu sehen gibt. Als sie aus dem Fenster schaut, erblickt sie das leuchtende Werbeschild der Bayer Chemiewerke in der Ferne.

VATER Schau Wolf, das ist die chemische Industrie. Die wird uns helfen.

Mit einem Schnaufer lehnt Katharina sich wieder zurück in ihren Sitz.