Ik zag beelden, ik vermoed uit de jaren tachtig, van een fotograferende Ed van der Elsken in Amsterdam en dacht: er is iets tussen de mensen en de dingen in komen staan. Of er is iets tussen geschoven. De mensen in het filmpje waren ongecompliceerd, in het moment en open voor de vragen en verzoeken van de fotograaf. Organisch en analoog. Er lijkt abstractie tussen de mensen geschoven, een soort ruis, die versnippering is van de ruimte, de tijd, de beweging, het geluid.