Stilletjes op de stroom

Eindelijk weer op de stroom aangesloten. Een plan wordt vaak vertraagd. Ontsloten, want je hoeft maar willekeurig ergens aan te kloppen en er gaat weer een nieuw huis open. Dat behoeft geen enkele verklaring.

Je moet een ankerplaats hebben of een cel. Het een bied je de ruimte en het ander het innerlijk. Je moet een ankerplaats hebben en een cel. Beweging uit je gang halen.

Terwijl mijn achterste hard wordt op de designbank zit de poes irritant te jammeren op het laminaat. Hij had al weken uitgezien naar een teken dat hem zou schakelen naar de eerste versnelling. Het moest honger zijn dat het teken vulde met voldoende kracht.

Een warme accu en je libido naar de kloten.

Van plaats veranderen om op gang te komen. Het zijn manieren, kunstgrepen om ergens toe te komen. Het is wat stilletjes in het hier en nu.

Strompelloop van een dik uur over ???km – harde wind, een kilometer zompig bospad, en flink afzien, omdat ik de hele week een lui varken ben geweest, een slapjanus, het niet zocht het vuige weer in te gaan. Dan is er nog maar 1 weg: penitentie.