Mike’s Message 9/12/2001 (via L-rs.org)

[0]

vrijheid, het woord wordt de laatste dagen te pas en te onpas aangehaald. Was is het? Je het schompes werken voor je droom, de droom. Te gaan te staan waar en te zeggen en vinden wat je wilt. Die vrijheid is er natuurlijk nooit geweest en bestaat ook helemaal niet. Het is een idee, een ideaal zelfs, een nobel ideaal zelfs. Dat ideaal licht onder vuur, antiwesterlijk vuur, maar het dreigt ook op te branden van binnenuit. Als ik Bush-senior hoor pleiten voor het uitbreiden van de middelen van de inlichtingendiensten vraag ik me af: wat is de prijs van vrijheid? Wat mag vrijheid kosten?

[0]

Egoexpressionist Zero heeft zijn grenzen verlegd naar een nieuwe domein, alswaar hij zijn eeuwige experiment voortzet en hij opzoek gaat naar zijn N A K E D S E L F

[4]

Ik vond al dat ze een beetje een zuipkop had gekregen: Maxima geniet van Andre Hazes

[0]

Van gezonde mannelijke neger naar ziekelijke blanke vrouw en fans die huilen

Ooit kreeg ik verzonnen dat in de moderne VS mediasterren een soortement van plastic-pseudo-goden zijn. Iconen. Door zijn ontkenning van geslacht, afkomst, sterfelijkheid is Michael Jackson hiervan toch wel het meest doorgeflipte voorbeeld. Een soort van superster heilige, intermediair tussen het alledaagse en een wereld van fantasie en suggestie. Maar nu dringt langzaam de vergankelijkheid zich aan hem op en wat overblijft is een immens tragische figuur.

Er was ook boegeroep en het jonge publiek was rusteloos in de lange onderbrekingen tussen de verschillende nummers. Vele monden vielen open van afschuw toen er op een groot videoscherm close-upbeelden werden vertoond van Jacksons potlooddunne neus, amandelvormige ogen, geplamuurde huid en opgezwollen rode lippen.

[0]

Australië niet blij met Reservoir Dolls

De kinderbescherming van Australië is diep verontwaardig door een serie poppen van personages uit de film Reservoir Dogs. De poppen zijn door de Amerikaanse speelgoedfabrikant Palisadestoys op de markt gebracht ter gelegenheid van het 10-jarig jubileum van de film van Quentin Tarantino. Twee van de figuren zijn echter in het verkeerde keelgat geschoten. De ene, Mr Blonde (Michael Madsen), heeft het scheermes vast waarmee hij in de film het oor van de ongelukkige politieagent Marvin Nash afsnijdt. De Marvin Nash-pop heeft op zijn beurt een oor dat losgemaakt kan worden. “We zijn diep geschokt dat zulk gewelddadig speelgoed op de markt wordt gebracht”, aldus de voorzitter van de Community Child Care in Australië.

bron: biosmail

[1]

Igry v kotorye Vy mozhete poigrat’

[1]

jij leuke loozer

[0]

Je af te vragen hoe leeg een mens nog kan worden. Een ander aangapen, het gezicht geen enkel teken. Gespierde slapte. Zelfs de spanning op de oogbollen verdwijnt. Ze lubberen tussen je oogleden, maar je was toch al totaal slap om te knipperen. Het daglicht schijnt binnen, maakt schrijnend duidelijk dat er niets meer is. Dat schrijnt, maar het doet je weinig, niks eigenlijk. Of zou er toch nog een stofje opdwarrelen, een kleine statische ontlading. Tedjeuzigtudje

[0]

Het afwegen van woorden. Rust en tijd vinden om taal tot je te laten doordringen. Veel ervaringen heb ik inmiddels ver achter me gelaten. Te ver. Door me op enkele zaken te storten ben ik vergeten de bordjes te laten draaien. Als alle ingrediënten voor handen blijven is echter niets onherstelbaar. Het belang van het stellen van vragen. Ik heb me al lang niet meer afgevraagd: waarom?

[2]

Waarom kunnen ze die dode dichters niet online zetten

[0]

met uienat bereid

[0]

Hier kon Niemsz toch wel eens naar toe gaan, Let’s Rot and Roll

[0]

Ik geloof dat ze verloren hebben, of zoiets. Volgens mij slaag ik nooit voor het examen Nederlands Staatsburgerschap…

[0]

Van zijn ehvvdg heb ik nauwelijks genoten, lees daarom voorlopig geen post-whatever-moderne-vs-meuk meer. Dat het vaandel van de ironie nog meer half stok kan bewijst: Royal Journal | 1 of 101 Dave Eggers Jokes (via LOW)

[5]

Omdat ik een zwak heb voor het werk van Paul Verhoeven heb ik gisteren toch met smaak zijn verguisde Starship Troopers gekeken.

[1]

Een gedeelte van de tochten die we gemaakt hebben waren gewijd aan de keerzijde van de menselijke medaille. Op die keerzijde is duidelijk plaats voor het Konzentrationslager Struthof. Erg vreemd was het om met H. alleen door de barakken te lopen, in de ruimten en tastbaar nabij de voorwerpen, die een rol speelden in een gruwelijk systeem. De muren aan te raken, de oven van het crematorium te voelen, je te verwonderen over het feit dat het oven een boiler verwarmde, de haken, de betegelde tafel, het systeem, ja vooral het systeem. Ik heb me proberen voor te stellen, zoals al velen voor mij, hoe mensen tot zoiets in staat zijn een ander aan te doen. Een verklaring vond ik in de geleidelijkheid en de gewenning in combinatie met een dwingende macht van sociale, technologische en institutionele relaties. Dit soort afgeschermde kampen waren natuurlijk een ideale plaats waar een nieuwe wereld kon ontstaan met een geheel nieuwe realiteitsbeleving, waar grenzen stapje voor stapje werden verlegd, een onmerkbaar geleidelijk transformatie van een brave burgerman. Ach, spruitjessociologie van iemand die net als iedereen onderhevig is aan de macht van sociale, technologische en institutionele relaties, gell…..

[0]

ziej wer thuus, gell ….van een ouwe-lullen-trip met veel grijze-krullen-tuig, maar toch ook een aantal heftige zaken, 2000km op de teller en een opgeladen batterij…gell…tsak…

[0]

cioran zit in een post-vacante-williknogwelloggen-crisis, maar gaat gelukkig “gewoon” door en schaart zich daarmee bij de rij der groten die doorgaan, ook als het even tegenzit.

Brengt mij bij een huishoudelijke mededeling: Niemsz gaat er een weekje tussenuit. Zet maar op je kalender.

[4]

Volg de prenatale belevenissen van kwaak het lamme eendje. Meer arti-flase-beestjes vind je op de peedzj van Marlies Platvoet

[0]

“Loop heen!”, zei hij en frunnikte zonder controle aan het lipje van zijn gulp. Hij probeerde me streng aan te kijken, maar dwingende en snel opeenvolgende ticks trokken zijn gezicht uit een door hem krampachtig vastgehouden patroon.Voor mij stond een uit fragmenten samengesteld persoon, een man van schijfjes.

[0]

Met googlen stuit je regelmatig op een lap tekst uit De Groene Amsterdammer, maar als je eens naar de hoofdpagina gaat, ontdek je dat het eigenlijk een van de weinig geslaagde www-voorbeelden van een papieren opinieblad is. Sjapoo, sjapoo, sjapoo.

[1]

Het is blond en kan alleen wat anderen het laten doen. (via ersee)

[0]

Ik begin steeds meer te geloven in de spreuk: Langzaam maar zeker.

[0]