Ik ben vandaag zo vrolijk.

Godskollere wat een kutdag. Geen ene reet voor elkaar g ekregen. Het begon al met een slechte nachtrust te danken aan een onzichtbare mug. Vanmorgen werd ik wakker gebeld door iemand die ik absoluut niet wilde spreken. Na hem te hebben afgepoeierd ging ik me daarover weer slecht voelen. Toen ben ik maar weer achter de machine gaan zitten waar ik wat doelloos heb rondgesurfd. Tot op dit moment heb ik niets voor elkaar gekregen. Over enkele minuten gaan we naar een feestje van een vriend. En ik zeg tegen mezelf: Het leven is wel leuk.

En nog een alleraardigst stukje over de zaak: www.kranten.com. ik zou overigens willen dat mijn eigen site zoveel gratis reclame kreeg. Om bij het stukje te komen gaan we weer deep linken. Dit keer gaan we erg deep namelijk rechtstreeks naar de digitale krochten van het NRC handelsblad. Als PCM de rechtzaak wint wordt het wel deeeep link om te deep linken, maar ik voorspel dat er dan minimaal 100 alternatieven voor kranten dot kom zullen verrijzen. het wordt nu spannend voel je het criminele bloed stromen. we naderen de deeep link..let’s hack it: J

Ik ben helemaal wous van Berlijn. Ik ben er niet zo vaak geweest, maar als ik er ben raak ik in een roes, een dagdroom. Het is het historisch knooppunt van de westerse geschiedenis van de twintigste eeuw. De lucht is er geladen met Weimar, 3e rijk, koude oorlog. De stad straalt een enorme rust uit, ze ademt zwaar maar rustig. De straten zijn breed, er is veel groen het verkeer is Duits geregeld. Momenteel wordt de laatste hand gelegd aan de megaverbouwing, die Berlijn klaar moet maken voor de 21e eeuw. Kosten noch moeite zijn gespaard om een olympus van de vooruitgang te verwezenlijken.

Dit stukje naar aanleiding van een artikel dat ik vond via www.kranten.com, dat erom vraagt gedeeplinkt te worden: http://www.trouw.nl/350029055.html

Via intellectueel online kwam ik op de volgende breinbreker terecht: memepool

Zomergasten was weer niet te evenaren. Van Dis is eindelijk in zijn element, vorig jaar zat hij volgens mij met dubbelliefde in zijn maag. Prachtig concept blijf ik het vinden: 3 uur ononderbroken televisie met een boeiend persoon. Genoeg om de geest te prikkelen. Erg sterk vond ik de fragmenten uit the singing detective.

Ik hoop dat deze serie nog een keer herhaald wordt

Vandaag lekker uitgeslapen, het weer is goed, tijd om te gaan klussen. Gisteren voor een vermogen bij de gamma gespendeerd en daar moeten nu resultaten mee behaald worden. Lampje hier, likje verf daar, complete wand stukadoren en ga zo maar door. Tussendoor moet er natuurlijk het nodige geschaft worden. Pure romantiek zo een parttime bouwvakkerschap.

Ik spendeerde net een van mijn spaarzame momenten voor de TV. Ik doe dat wel eens om te ontvluchten from this machine from hell. Al zappend, ik kan het niet laten knopjes in te drukken, kwam ik langs rtl4. Het kon nog net voordat mijn favoriete rtl4-programma, Eigen huis in puin begon. Tot grote ontsteltenis ontwaar ik een programma over internet: thuis op internet. Koffietijd meets de nieuwe economy. De presentatrice is blond en komt ook zo over. Het is niets dan halleluja. Alles lukt, een heel avondje uit wordt geregeld via internet, allelei gelukkige huisvrouwtjes op straat die gaan iemelen, een dove modelburger krijgt een gratis ticket naar het elektronische walhalla en een of andere soapstengel bekent mp3’s te downloaden en te branden. Ik wist wel dat die jongens niet al teveel betaald kregen. Dit moet je echt gezien hebben.

Het echte moe zijn. Het vel loopt van je gezicht. Eigenlijk heb je niets meer bij te dragen. Het zakt uit je weg, langzaam, maar te snel om erachteraan te duiken. Ik ga naar een zachte warmte. Daar kruip ik behaaglijk in een zwart gat. Weg van hier, op naar een nieuw begin.

Er waart een spook door het internet: er schijnt een hele toestand te zijn rond www.kranten.com. Het monsterconcern PCM zou hen via de rechter willen verbieden hyperlinks te maken naar artikelen op hun site. Het grootste probleem is dat de bezoekers via deze link niet langs die reclames op de portal-site komen.

Ik zou willen zeggen: Pers Combinatie Meulenhoff: get your ass off the internet, als je niet kunt conformeren aan de wetten ervan. Het internet is een netwerk, een wereld waarin alles met elkaar verbonden is op alle mogelijke manieren. De jongens van PCM hebben inmiddels zo een grip op de informatieproductie van ons land dat ze het niet kunnen verkroppen deze macht niet op het internet te hebben. En deze macht mogen ze ook nooit krijgen, want het internet is van ons, hier gelden onze wetten, hier kan iedere nohope schitteren en niet het grootste bedrijf met de meeste poen.

Ik kom om in het werk, maar ben niet vooruit te branden. Er moet een megasite worden opgezet, het huisje moet aan alle kanten verbouwd worden, allerlei socialiteiten en daarnaast moet ook nog gewoon fulltime gewerkt worden. Waarom ben ik niet gewoon wat zuidelijker geboren? Ik denk dat deze arbeidspathos een erfenis is van onze protestantse roots. Ondertussen zitten we er maar mooi mee en moeten we een keer per jaar afzakken naar het katholieke zuiden.

Via Linda’s log kwam ik op de volgende site terecht: after the hype dot com. Geheel en al een aardige site over de schaduwzijde van de nieuwe economy. Op een of andere manier krijgt ieder beweging op deze aardkloot vroeg of laat zijn tegenbeweging.

Er is een feestje aan de gang bij de buren. Van die schreeuwerige types. Ik woon pas sinds kort in een dorp dus de omgangsvormen hier zijn me nog niet geheel bekend. Vooral de vrouwen roepen hier hard boven alles uit. Het lijkt steeds harder te gaan, dadelijk ontploft er nog iemand. Verder zijn het hele aardige mensen hoor, zet ze alleen niet bij elkaar.

Vandaag was een echte zondag. Samen met H. eropuit. In Deventer naar de boekenmarkt, waar het echt tering druk was. Toch nog een paar aardige toevoegingen aan mijn boekenkast, dat momenteel een onoverzichtelijke hoop dozen is. Maar wat ligt er toch een hoop waardeloze zooi op zo een boekenmarkt. Daarna hebben we bij een Mexicaan gegeten, waardoor ik nu aan de racekak ben.

Gisteren heb ik me Populous, the beginning aangeschaft. Het spel is al een hele tijd uit en nu was het in de aanbieding voor een spotprijs, f 14,95. Ik ken de verslavende oerversie uit mijn amiga-tijd, maar deze versie is echt wezenlijk anders.

Als ik de moderne games zie voel ik me echt een ouwe lul. Vroeger ging je achter je machine zitten, stopte er een floppy in en na wat gekraak en geswap begon het spelletje dat zich liet besturen met een arcade joystick met 1 vuurknop. Die tijd lijkt lang voorbij. Bij de moderne game ben je een week bezig de besturing onder de knie te krijgen. Alles kun je veranderen en instellen. Op een gegeven moment ben je zover van de oorspronkelijke instelling verwijderd dat je kunt flipperen met een 3d shooter. Om dat het steeds mooier moet smelt je videokaart in de kast en ook lijkt het onmogelijk te zijn een spel te maken dat niet vast loopt of je windows onherstelbaar verminkt. Terwijl je vroeger iedere randdebiel achter een computerspel kon zetten zijn de minimumeisen nu: een IQ van 180, een vakkenpakket met minimaal wiskunde b, natuurkunde, scheikunde, biologie, Grieks en Latijn, Ulysess en Sein und zeit van Heidegger vertaald hebben in het Portugees en minachtend je reet hebben afgeveegd met De wereld van Sofie.

De jeugd lijkt zich te ontwikkelen tot een hoger denkniveau. De gemiddelde tekenfilm op zaterdagmorgen bevat meer terminologie afkomstig van de kwantummechanica dan een college over dit onderwerp en ook de pokemon-rage lijkt een uiting van hoger denken. Kan iemand mij vertellen waar dit naar toe gaat? Graag verwijs ik naar het message-board elders op deze site.

Ik ga me maar weer eens verdiepen in het spel, dat gaandeweg eigenlijk toch best aardig blijkt te zijn. Je moet het jongetje in je blijven voeden.

Als ware bibliofiel is er zondag misschien wel iets aardigs te ondernemen

Als ik mijn beuzelarijen op deze pagina zo een beetje overlees moet ik concluderen dat er een haat-liefde verhouding tegenover van de nieuwe media uit naar voren komt. Vooral ergernissen zijn een bron van inspiratie en zo ook mijn ergernis voor het formidabele mobiele telefoniebedrijf dutchtone.

Mijn vriendin heeft ooit zo een apparaatje gekocht voor het gemak, maar vooral ook voor haar persoonlijke veiligheid. Als ik de berichten mag geloven gebeuren er de meest vreselijke zaken met jonge vrouwen op verlaten landwegen. Ik heb American Psycho ook gelezen. Met zo een creep achter je aan kan het verrot handig zijn als je je prins kunt bereiken, zodat die met een Suzuki Alto en koevoet kan uitrukken

Landelijke dekking werd er beloofd door de verkopers van onze vertrouwde elektrozaak, net zo goed als die van de andere firma’s, het maakt niet zoveel meer uit hoor. Dutsjtoon biedt landelijke dekking staat ook overal gedrukt, Leslie Nielsen staat persoonlijk garant. Als je zo een rampenkomiek in je reclames gebruikt moet er toch een lampje van argwaan gaan branden.

Als je zo een apparaatje hebt wil je hem ook gebruiken. H. probeert netwerk. H. probeert te bellen op Pinkpop: geen netwerk. H. probeert te bellen op de goddelijke zevenheuvelenweg: geen netwerk. En nu zijn we verhuist naar Siebengewald (waar???!!!)

Geen netwerk. Met landelijke dekking mag ik toch ook in dit landelijke gebied dekking verwachten. Het enige dat gedekt wordt zijn de mensen. Ik weet niet hoe dat komisch zootje van Dutsjtoon er zelf tegenaan kijkt, maar het is toch niet louter speelgoed dat ze verkopen. Op een verlaten landweg is de benzine op: geen netwerk. Je ligt met een hartinfarct in de berm: geen netwerk, Een bejaard omaatje wordt afgetuigd en van haar lege tasje beroofd: geen netwerk, Freek is ontsnapt uit een streng bewaakte tbs-inrichting bij jou in de buurt: geen netwerk.

Dutchtoonloos, Notone.

Vandaag stuitte ik op Jouke Kleerebezem’s Moerstaal site. Een uiting van een vergevorderde zoektocht naar de relatie vorm-inhoud-taal en de specifieke mogelijkheden van het www. Het werd weer eens tijd om mijn grijze massa te vermoeien, de laatste tijd kende het alleen nog maar baldadige activiteit.

De tijd gaat erg hard. Ik zit muurvast tussen wat komt en wat is geweest. Ook kan ik niet zowel hier als daar zijn, tenminste niet tegelijkertijd. Tsja het mens-zijn kent zo zijn beperkingen.

En toen schiep de mens zelf, na eeuwen geploeter, het internet. Eeuwen had ie het gedaan met mooie plaatjes en praatjes over een hemels Jeruzalem. Een hemel, een Utopia was er aan het einde van de lange tunnel. We wilden niet wachten en hadden buiten een paar ongelukkigen op de eo-jongerendag er toch niet echt vertrouwen in. De kerkvaders werden Bill Gates, Jeff Bezos, Nina Brink en Maurice de hond. En wij, wij bidden, mediteren elke dag voor onze machine. Op blote knieën voor het huisaltaar.

Het is allemaal nog niet zo ver, het wordt allemaal beter, houd ik mezelf huilend voor als dat prachtproduct van Billyboy me weer eens nekt. Met een opgevoerde grasmaaier op de elektronische snelweg. Bezos kwam erachter dat op het internet alles kan, maar in de echte wereld alleen de pegels tellen, van bits en bytes raakt de maag nog steeds niet vol. Onze Nina had dit al snel door, alleen ons Maurieske houdt stand. Het blijft nog steeds een kwestie van geloof, hoop en liefde.

Het idee heeft weer post gevat om een fotosjop vermuteerde sterren galerie te starten. Ik zal er eerst een aantal maken. Als voorproefje heb ik een Nokkoow de Teringtoekan gemaakt. Gebrek aan voldoende mondhygine in de volksbuurten waar deze niekootant opgroeide heeft ernstige vergroeiingen aan de boventanden veroorzaakt.Deze soort is zwakbegaafd enwordt in de media regelmatig misbruikt om eveneens simpele zielen te verleiden hun linkerhanden te laten wapperen. Hij schept er een pervers genoegen in net niet precies te laten zien hoe iets in zijn werk gaat zodat iedere workmate-amateur flink op zijn gezicht gaat en met het ene na het andere misbaksel zijn leefomgeving verpest. Steun de aktie: Haal Niekoow als de tering van de buis en stuur een copy van dit magnifieke portret voorzien van persoonlijk commentaar naar eigenhuisentuin@rtl4.nl

Verslag van een slachtoffer: http://www.zeelandnet.nl/vandaag/column/archief/31-10-97.htm

Een greep uit ander nico-sites

http://www.nico.nl

http://home.wxs.nl/~nicohoog/spoor.htm

http://www.eretz.prima.de/

http://www.lapentti.freeserve.co.uk/

http://www.lapentti.freeserve.co.uk/

Het wemelt inmiddels op het web van de flash-pagina’s. De ontwikkelingen op dat gebied zijn voor een amateur als ik nauwelijk bij te houden. Een paar aardige sites zijn: http://swifftools.com/stools/

http://www.flashmagazine.com/

http://www.turtleshell.com/guide/

Heel mijn leven zou ik kunnen verdoen met deze materie. Ik schreef al vaker over de zich voltrekkende transformatie van de mensheid in een cyborgheid. In feite is het begonnen de mogelijkheid van de mens om hulpmiddelen, werktuigen te maken. Op het moment dat het hulpmiddelen een niet weg te denken onderdeel vormt van het menselijk wezen is de cyborg een feit. Inmiddels zijn er massa’s mensen vergroeid met hun auto, televisietoestel, cputer, of cnc-freesmachine. Met elk knopje dat we indrukken neemt de macht van de machine toe. Het begin van het omslagpunt, het punt dat de mens slaaf werd van de machine in plaats van omgekeerd, vinden we in de negentiende eeuw, toen wetenschappers het menselijk lichaam zelf gingen zien als een machine. Alle lichamelijke functies werden omgeschreven naar machinetaal met onder andere het doel het zo productief mogelijk te maken. De moderne geneeskunde , een bijproduct van deze benaderingswijze, moest het lichaam weer zo snel mogelijk op de been krijgen om het weer onderdeel te laten zijn van het productieproces. Termen als geluk en zingeving vind je nauwelijks terug in de machinetaal.

Het valt me zwaar, maar ik moet bekennen dat het een zaak is van het traditionele christendom, dat er nog bepaalde bezielde vrije dagen zijn, waaronder ook de zondagsrust, die ons ervan behoeden 24 uur geketend te zijn aan het productieproces. Het frappante is dat je ziet dat mensen zich dan in hun vrije tijd wederom vastketenen aan machines. Zoals de hond van Pavlov kunnen ze zich niet losmaken van hun slavernij.

Ik kan mezelf ook niet ontrekken aan dit proces. Dan kruip ik zondagsmorgen achter deze machine, terwijl de dauw aan de blaadjes kleeft, over deze gevangenis die aarde heet en ik weet niet meer waarom.

Ik heb nog helemaal niet van hem gelezen en wat ik van hem weet zit vaag op de achtergrond in mijn geheugen. Er is een mysterieuze koffer gevonden met verschillende manuscripten die allemaal afkomstig zouden moeten zijn van de Portugese schrijver/dichter Pessoa.

De Arbeiderspers heeft de rechten en gaat nu een hele Pessoa-bibliotheek starten waarvan het eerste deel De Stoïcijn onlangs is verschenen. Het boek is al eerder vertaald en uitgegeven, maar nu wordt het de beginschakel van een literair megaproject. Ik denk dat ik me er eens door mee laat voeren. Exotische schrijvers hebben toch al een sterke aantrekkingskracht op me. Exotisme is iets dat in de Nederlandse literatuur ernstig ontbreekt, enkele uitzonderingen daargelaten. Doeschka Meijsing’s Tweede man vond ik een verrassend exotische roman. Ik heb op het web nog een prachtig portret van Pessoa gevonden

Ik erger me al een tijdje aan het offensief dat een aantal muziekbands gestart zijn tegen Napster. Een van die bands is metallica. Ik ken het bandje al bijna vanaf het prille begin van hun succes en een ding is zeker: zonder illegale verspreiding van hun herrie waren ze nooit zo beroemd geworden. Toentertijd ging het om beduimelde teeps waarbij de muziek nauwelijks boven de ruis uitkwam. Later toen ik de lp’s en cd’s ging kopen van de dingen die ik echt goed vond bleek het gemaakt met echte instrumenten en duurde het even voordat ik het herkende. De illegale aftreksels van muziek hebben me de mogelijkheid gegeven me te oriënteren in de muziekwereld. Later toen mijn inkomen het me toeliet ben ik de muziek gaan kopen. Hetzelfde mechanisme treedt in werking op het moment dat ik Napster gebruik. Het stelt me in staat me op de hoogte te houden van de ontwikkelingen in de muziekwereld. De dingen die ik goed vind koop ik gewoon. De wereld van de kopieerder en de consument wordt gescheiden door de hoogte van het inkomen en veel muziek was nooit zo populair geworden zonder illegale verspreiding. Het mechanisme kan natuurlijk ook omgekeerd worden: bands die de verspreiding van hun geluid tegenhouden worden ook minder populair. Ik roep dan ook op om met de cd’s van ex-underground-heffie-metaal-band metallica de koelkast op te hogen, met de inlays je reet af te vegen en evenveel illegale kopieën te branden als er compuserve cd’s zijn gemaakt.

Content is een schaars goed op het www. Misschien zoek ik niet goed of is mijn verwachtingspatroon te hoog opgeschroefd, who dares to tell me. Ik las ooit dat het internet een vlinderpatroon heeft en dat de meeste hyperlinks maximaal 19 stappen van elkaar verwijderd zijn. Deze informatie haal ik uit de nevel van mijn geheugen, maar het komt erop neer dat de meeste surfers in een beperkt deel van het www ronddansen. Hoe voorkom je gaar te koken in je sopje van hyperlinks. Het gevaar dreigt dat je strand in de wereld van het commerciële internet, omdat deze zich het meest agressief aan je opdringt. Onder deze commerciële schil bevind zich een wereld van non-commerciele sites in elkaar geknutseld door liefhebbende bezielden. Op deze gedachte is mijn geloof, hoop en liefde voor het internet gebaseerd. Enkele pasontdekte middelen om nieuwe in www-werelden te ontdekken zijn de e-zines en de weblogs. Voor meer tips en suggesties staat mijn mailbox altijd open.

Na een beetje surfen ben ik er nu achter dat dit schrijfsel geen weblog avant la lettre is. Een web log is meer een verslag van bij elkaar sufgesurfte links voorzien van persoonlijk commentaar. Dit is meer een webdagboek met hyperlinks, een pseudo-weblog. Natuurlijk heb ik geen ene reet te maken eventuele dogma’s omtrent cyberspaceterminologie en daarom zal ik de benaming handhaven. Vooral ook omdat ik geen zin heb om mijn navigatiebalk te veranderen. Een pure vorm van eigenwijze cyberluiheid.