Zoals ik al talloze malen schreef: ik moet veel meer schrijven. Altijd maar wachten op de goddelijke inspiratie van die nergens te vinden is. Gewoon oeverloos in het wit zwetsen, alle kanten opzwieren als een dronken zwetsmatroos. Waar ben je nou met je nihilisme? Hoe vrij ben je nou eigenlijk? Dogmatisch onkruid heeft op ledige bodem wortel geschoten en tiert welig alle ruimte. Lamlendig het zaad in de grond getrapt en met puur cynische gezeik laten ontkiemen en groeien. Maaien, afhakken, spaden en opnieuw beginnen, steeds maar weer.
Schrijven is discipline: op tijd opstaan en aan het bureau aan het werk. Inspiratie komt niet vanzelf, men moet het decor plaatsen om het op te laten komen.
een sabbatical en een hutje op de hei wil ook wel eens helpen.
Ramon Stoppelenburg had ook een enorm schrijversblok voor zijn neus staan. Toen heeft zijn uitgeverij hem uitgedaagd om een wekelijks feuilleton te schrijven op internet. En d?t lukt dan weer wel. Moet je eens lezen!