Of je ijs lust. Een stang ruw halfweg. Het slikt wat roestig. Het ging ook zo enthousiast. 15 mm verwrongen geweld tot pap. Je tong wezenloos gemarineerd, stukjes tand verkleefd, aan gruzelementen, tot moes geroerd. Nee, geef mij maar een ijs op zo een avond als deze, dat is echt wel fijn.

Eindelijk, mijn machientje snort weer als vanouds. Wat was er nu dan toch aan de hand. Nu, zijn brein was een beetje oververhit. Ik dacht, zo een 55 graden daar moeten zijn celletjes toch wel lekker in gedijen, maar op onverwachte momenten dan kreeg die een epileptische aanval. Maar zoals dat zo prachtig kan met machines, je stopt er een nieuw onderdeeltje, een ventilator die het geestje tot rond de 32 graden koelt en hups, vlammen, gassen, gaan over die lege snelweg.

Het dagelijks opwaarderen van deze pagina lijkt niet langer gegarandeerd. Voor een groot deel wordt dit veroorzaakt doordat mijn gereedschap verzaakt. Een bewust hulpmiddel dat belooft dromen te weven laat het werkelijk gruwelijk afweten. Al ik er een paar regeltjes tekst inklop dan: pats!! knalt het hele zaakje eruit. Misschien dat een verdwaalde techneut een mogelijke oplossing heeft. Ik heb inmiddels alle hoeken van het www gehad. Een andere oorzaak voor een laag log level is dat enige projecten waar ruim een jaar de tijd voor stond nu in drie maanden erdoorheen gejast moeten worden, dit in verband met mijn op handen zijnde vaderschap.

Waarschuw even als het geheel hier een natte krant van weekheid dreigt te worden. Dank U.