Maand: oktober 2000

Ik wordt echt horendol van onze poes, Scully. Miauwmiauwmiauwmouwmooouuuwmiauw-kick-mooooooow. Ga maar lekker buiten spelen, dicht bij die drukke weg.

Het bericht wist zich door mijn vertroebelde blikveld te boren: Arnon Grunberg heeft de pot. Wat een allejezus gekneuter was dat daar bij de plantage. Ik kan me voorstellen dat ie niet aanwezig wilde zijn. Rosenboom zat erbij of ie net een halve liter azijn had weggewerkt. Wordt denk ik een beetje prijzenmoe. Zelfs een meesterlijke Gummbah kon hem niet plezieren. De rest van de auteurs genoten van hun dagje uit, de aandacht.

Schrijnend, een toonbeeld van creatieve armoede was het beroep dat gedaan werd op een groep kinderen, waarvan ieder een samenvatting gemaakt had en een vraag mocht stellen. Kromme tenenwerk. Wat wilden de programmamakers? Een frisse kijk, identificatie, de tijd vol krijgen? Typisch was om te zien dat de jeugd erg geboeid was door de persoon achter de schrijver. Vaak is het erg teleurstellend om kennis te maken met de mens achter het werk, veel kunstenaars verbergen zich er juist achter. Maar wij willen menselijkheid, identificatie, plaatjes, verhalen. Camera’s worden als machinegeweren op artiesten gericht, de magie van de kunst verbleekt in het felle licht.

Laat ik maar beter een goed boek gaan lezen. Gisteren aangeschaft: Dave Eggers, Een hartverscheurend verhaal van duizelingwekende genialiteit. Geniaal is nog zwakjes uitgedrukt.

Geef Jan Wolkers een eigen televisieprogramma, stuur hem naar het Big Bolus huis, die man is werkelijk fantastisch. Zijn boeken vind ik niet altijd even geweldig maar als persoon is ie fenomenaal, machtig, vertederend. Als een jongetje hang ik aan zijn lippen.

Op het moment is Big Bolus in rep en roer. Ed ontpopt zich als een schizzo freakas die weigert te vertrekken. Niet dat ik iets met die nep-guru heb, maar hij weet wel de gemoederen te verhitten. En het ware gezicht van de rest van het zootje tevoorschijn te halen. Erg knap. Volgens mij is ie gewoon een acteur die door BB is ingehuurd om een beetje leven in dat lege zootje te pompen. Allemaal maar interpretatie.

De eenzaamheid slaat toe. Mijn steun en toeverlaat, mijn levensgezellin is voor een paar weken naar Ghana. Communicatiemiddelen lijken er niet echt voor handen want ik heb nog geen teken van leven van die kant gehad. Pas als een geliefde weg is merk je hoeveel ze voor je betekent. Snotter.

Via smoel kwam ik op de site van naboek. Wat er op deze pagina beweerd wordt is natuurlijk zo verneukeratief als de ziekte.

Wat is een netuitgeverij?

Een netuitgeverij gaat nog een stap verder dan de electronische boekhandel, omdat een netuitgever via internet rechtstreeks zaken doet met de lezer. Hierdoor is het mogelijk om boeken aan te bieden voor minder dan de helft van de prijs die er in de boekhandel voor zou moeten worden betaald

In Nederland kennen we nog altijd zoiets als een vaste boekenprijs. Het is dus verboden, ook voor uitgevers, om een boek onder de prijs te verkopen. Het gaat hier dus om  boeken die helemaal niet verkrijgbaar zijn in de boekhandel. Een prijsvergelijking als deze is stellen dat bij bouterij Niemsz een hoop stront goedkoper is dan de pokon bij bloemisterij Florrie. 

De kans dat mijn drol te koop zal zijn bij de bloemist acht ik overigens net zo klein als de kans dat het literaire meesterwerk van Jan de Vries in de boekwinkels terecht komt, want ik verwacht dat de titel alles zegt over de kwaliteit van het geschrevene. Het zou me overigens niets verbazen als Jan de vries zelf de oprichter is van Naboek. Weer een pracht voorbeeld van de krampachtige pogingen van een miskent genie, zelfs de reacties op zijn magnum opus lijken uit zijn eigen pen te vloeien. Watch out Arie Mulles, want dit is worse.

Misschien heb ik het wel helemaal fout. Voor een toekomstige rectificatie van dit stuk stel ik uitgeverij naboek leesexemplaar ter beschikking te stellen. Stuur maar naar mijn emailadres, bespaar ik me tenminste nog die 7 gulden verzendkosten 

Het is weer een hele toestand rond UPC, die immer nog kampt met puberende kinderziektes. Indanks dat ik midden in verbouwingswerkzaamheden zit zapte tijdens mijn middagkoffie (sterk en zwart), langs een tweede-kamer-debat, over de monopolievorming in kabelland. Oertaai, Staatssecretaris Van der Ploeg leek wel in de repeatstand te staan: bovenaan op de agenda, wetvorming duurt twee jaar, heeft onze volledige aandacht, daar kan ik niets over zetten, markwerking, Europeese Unie, Digitale Delta. Ik wist ineens weer waarom ik de politiek links laat liggen: zij laten ons ook maar links liggen. Die paar kritische noten in de tweede kamer breken niet door de schil van het kabinet. Misschien kunnen we het zaakje maar beter opdoeken. Ze schuiven wat met geld, voor een groot deel naar zichzelf, en laten het allemaal maar op zijn beloop: marktwerking. Inhoudelijke sturing, visie, structurele investeringen hoeven we van de jongens niet te verwachten. Maar het is allemaal prima, met de blanke werkende middenklasse, waar ik toe behoor, gaat het beter dan ooit.

Mijn excuses voor het bovenstaande taaie stuk, het floepte er zo uit. Wel aardig is de volgende site: www.anderetijden.nl

Er moet structuur komen. De tijd glipt me door de vingers. Agenda’s raken na twee weken kwijt en raken onder een dikke laag stof. Kalenders worden onderdeel van het behang. Wie o wie geeft me de gouden tip om wat meer structuur te krijgen in mijn leven en zo meer voor elkaar te krijgen. Ik denk te maken te hebben me een structureel probleem. Misschien moet ik het wel tackelen op de boeddhistische manier. Het idee loslaten dat je van alles moet. Op deze plaats wil ik Kroete danken voor zijn spoedcursus afgelopen week.

Een harmonieus getal hierboven, verder heb ik gisteren erwtensoep gegeten waardoor ik flink in de walm zit, hiervoor wil ik de Jacobi’s hartelijk danken.

Op de volgende link, link, is een fantastisch webcam programmaatje Inetcam 2.3.0. te downloaden. Als de kabel hier op wil schieten lijkt het me wel aardig de site te verknallen met een webcam.

Verder opzienbarend nieuws is dat de boxman niet meer is. Hiervoor graag een minuut stilte.

Op smoel las ik de nominaties van de herrezen ako-literatuurprijs. Twee titels ervan heb ik gelezen, Het on-Nederlands geniale Publieke Werken, en De Tweede man, van Doeschka Meijsing, het is overigens voor jou niet te hopen dat jij dat bent, Ramon. Verder is het geheel en al geen onaardig exotisch boek. De andere titels heb ik nog niet tot me genomen, en met een ervan zal dat ook zeker niet gebeuren. Van die flapdrol Grunberg krijg ik echt helemaal de schijt. Van dat postmoderne geblaat. Nu schijnt ie een boek onder een andere naam te hebben uitgebracht, Marek van der Jagt, De geschiedenis van mijn kaalheid. Het feit dat dit gegeven nu al, net na het verschijnen van het boek, aan het licht komt geeft te denken. Weer zo een maniertje om in de picture te komen. Kijk als je er op het eind van je leven mee voor de dag komt, of na je dood, dat heeft stijl. Verbijster me maar met goede literatuur.

Vandaag de stijl van mijn peedzj maar weer eens omgegooid. Kleur heeft het onderspit gedolven. Van het oeroude idee van me om een volledig getekende pagina te maken is nog niet veel terecht gekomen. Gebrek aan tijd en bandbreedte zijn de belangrijkste oorzaken. Het internet hangt aan elkaar van voorlopigheid.

Op het moment staat mijn machine in de woonkamer. Hierdoor vang ik nog allerlei televisiegeweld op. Een of andere knul met geld heeft een blond mokkel over de drempel geholpen. Bij Grote Broer zie ik voortdurend dezelfde scenes voorbij komen, met andere woorden er gebeurd eigenlijk geen zak. De hergroepering van scenes zijn voornamelijk bedoeld om je sympathie/antipathie voor bepaalde figuren te stimuleren of af te zwakken. Zo gaan die zaken. Zeer komisch vind ik de columns van Nico Dijkshoorn

De echte doellozen spelen Uroulette

Op het moment is het erg hip om je site laten keuren door het keurstation. Om eens even goed te lachen lijkt het en die kwezels trappen er ook nog in. Ziet er overzichtelijk uit jah, de kleuren zijn ook leuk en er staan best wel gave dingen op. Het is of je de Victory Boogy Woogy voorlegt aan een gelobotomiseerde Erica Terpstra.

Ook top is het verwijzen naar anti-weblog-sites. Bij deze dan.

En de 6432143213 ste  omschrijving van het begrip weblog vind je hier   

Het zijn geen florissante tijden voor de internetjournalistiek

Ik heb de mens wel eens vergeleken met een zak stront, een idee dat zich zeer goed tot kunst laat “verheffen”. Op een of andere manier voel ik wel enige compassie met deze machine van Delvoye, de vertedering die je voor een baby kunt voelen. Stront, zeik, kwijl en herriemachine, ach koetsjie koetsjie.

Welke kunstenaar zal als eerste op het idee komen om zijn kind naar de beurs te brengen. Je kind als investering, als bedrijf dat op den duur een hoog rendement kan halen. Eigenlijk best een idee. Kinderen van succesvolle ouders halen natuurlijk het hoogste rendement (lees winst). Het wordt eens tijd dat de overheid leert in te zien dat je moet investeren in de ontwikkeling van de jeugd, dat investering op den duur geld opleverd.

Deze draaien we speciaal voor de mensen die lid zijn van de bond tegen vloeken.

Godsgloeiende tering, een envelop van het Centraal Justitieel Incasso Bureau. Ze hebben me bij de veter: 60 piek omdat ik 9 km te hard reed op een lege rechte weg. Ik schreef het al eerder: het gaat ze allang niet meer om de verkeersveiligheid. Gelukkig heb ik wel het maximale uit mijn 60 gulden gehaald. Toch wel erg triest dat dezelfde individuen die in dit land de rechtsorde moeten handhaven zich laten lenen voor pure kasspekkerij. Laatst kwam me een fraai middel ter ore om je te wreken op de snelheidcontroles: neem een dagje vrij, huur zo een 45 km per uur karretje en leef je uit op de plaatselijke knooppunten. Echt lachen joh, en een rij achter me.