Tag: zomergasten

Jammer dat Joris Luyendijk niet meer kon dan zich als een snotneus aanstellen in het licht van een deze vrouw, mooi geworden door leven en lijden, een rijke bloem. Hij kwam er gewoon niet bij, zo stond hij onder aan de ladder waarvan hij de eerste tree zelfs nog niet gevonden heeft. Het lot van een zondagskind en zij? Zij bleef stralen hoog boven hem open en eerlijk, zonder hem te veroordelen.

De twee mannen hebben de klus geklaard en leunen nu breedgrijnzend achterover. Synchroon heffen zij het glas en ordenen hun a4tjes die in de loop van de avond zijn verschoven.

Zomergasten viel tegen. De gast was interessant, de fragmenten goed, en toch kwam het niet uit de verf. Er was vooral decor en Miss Palmen wist er niet van los te komen. Er was ook teveel licht dat het geheel verbleekte. En de tafel was te groot en daarmee de afstand tussen gast en interviewer. Dit gaat niet werken. Schilder het decor zwart, zet twee stoeltjes bij elkaar met een salontafeltje, hang er een lamp boven en haal Peter van Ingen terug. Dat is toch niet zo moeilijk.

De heilige geest bleef lekker hoog op zijn stokje zitten en peinsde er niet over neer te dalen.

De zomergasten met het Mensje viel me toch wel tegen, enkele fantastische filmfragmenten daargelaten. Het bewijst maar weer eens dat schrijvers niet per definitie garant staan voor goede televisie. Dat hoeven ze ook niet te doen, ze moeten gewoon goede tekst produceren, klaar.

[0]

Tidj voor zomergasten

[0]

Draait nu Zita Swoon, life = a sexy sanctuary. Man wat is dat goed. Ik schreef het al vaker in dit kleinnood: dat kleine landje bezuiden ons lijkt wel een snelkookpan voor de kunsten. Consistenter consequenter, niet zo een opportunistisch los zand als hier. Uitzonderingen daargelaten.

[5]

Ik schakel net naar Nederland 3, het laatste stukje zomergasten, een fantastisch filmpje over pinguïns.

Gisterenavond was Henk van Os bij zomergasten. Van Dis greep naar alle mogelijke middelen om deze kolos van zijn voetstuk te brengen. Ik ben de man een paar keer in de werkelijkheid tegengekomen en wat opviel was zijn grote postuur. Daarnaast is het ook nog een mega-intellectueel. Die laat zich niet van zijn stuk brengen door Dandy Dis.

Een prachtige metafoor kwam er steeds terug: de ruiter die zichzelf aan zijn haar uit het moeras trekt, afkomstig van de fantasmen van de Baron van Munchhausen. De mens heeft kunstgrepen nodig om zijn hoofd boven water te houden. Een van die kunstgrepen kan de kunst zelf zijn, maar er zijn talloze andere mogelijkheden. Misschien wel evenveel als er mensen zijn.

Al een paar dagen ben ik wanhopig op zoek naar interessante sites. Ik schuim mijn favoriete weblogs af en een aantal nieuwe, maar ook zij kunnen mij niet uit mijn cyberdip helpen. Het lijkt allemaal evenveel op elkaar. De vormgeving van mijn eigen site begint nu ook me te vervelen. Misschien wordt het weer eens tijd om het zaakje op te blazen. Aan de andere kant is het zonde om iets te beeindigen dat nog niet eens de kans heeft gehad om iets te worden. Op de valreep en bij toeval vind ik nu toch een site met content:

Werkstuk 1 – Eliade – Andreus – Lucebert – Schucman Ik heb op het moment niet echt de rust om de tekst op me te laten inwerken, die bewaar ik maar tot morgen.

1