De marge van het internet

Eindelijk eens iemand die mijn vage gevoelens en idee?n in duidelijke taal omzet: http://tegenlicht.vpro.nl/afleveringen/2011-2012/evgenymorozov.html. Met dank aan het internet dat ik dit terug kon zien en met jullie kan delen. Maar jij, die dit leest, bent net als ik een kritische marginaal. Jij legt geen enkel gewicht in de schaal van de vooruitgang, die bepaald wordt door (technologie)bedrijven. De politiek die de waarden, waarvoor onze voorouders hebben gevochten en afgezien, moet beschermen heeft het nakijken, zij kan zich niet snel genoeg aanpassen aan de voortdurende nieuwe situatie. Het politieke aspect van de spullen die we gebruiken wordt in de massamedia verzwegen, ausgeputzt. Als marginaal krijg ik nu, hier de ruimte om deze mening te ventileren, zoals er programma’s als Tegenlicht en Zembla bestaan. Dat is de vrijheid die ik als bloggende marginaal mag genieten, maar zodra zijn marge massa wordt zullen ze mij uitschakelen. Niet persee met wetten, filters en afsluiting, maar eerder zullen ze me verleiden op de trein van de technologische vooruitgang te stappen met geld en mogelijkheden. Met deze VOC mentaliteit is al menig kritisch geluid vermarkt en uitgeschakeld. Maar voor wie schrijf ik dit allemaal op, op mijn vrije zondagochtend? Ik zet mijn macbook-opiaat uit en ga wandelen.

The Wire

Vanavond de laatste aflevering van The Wire: een klein tijdperk komt tot een eind. Subtiel gelaagde serie die een beeld geeft van het hoe de overheid zich verhoudt tot de mens in de VS aan het begin van de 21e eeuw. Een absolute must voor zowel grote als kleine beleidsmakers. Zeker ook relevant voor het Nederland van nu, want we hebben toch erg veel Angelsaksische shit ge?mporteerd de laatste decennia.

Zomaar een vrije dag in september

Wakker van de wekker, met een dikke vochtkop koffie gezet. Aangekleed en met H. naar het dorp gegaan om kleren en schoenen te kopen, altijd weer een zware bevalling. Om het winkelleed te verzachten koffie met appeltaart bij de zussen. Naar huis, oude kleren, buikpijn van het vele geld dat ik heb uitgeven, vergoelijken dat het hard nodig was, had geen fatsoenlijke broek meer aan mijn kont. Stuc eraf gestoken op een van de slaapkamers, stofzooi, aanhanger aan de auto gekoppeld, puin erop. Specie gemaakt en de slechte slaapkamermuur opgemetseld. Naar de bouwmarkt om latten en pur te kopen. Thuis de kozijnen opgedikt met latten en contructielijm om voldoende dikte te hebben voor het nieuwe stucwerk. Rommel opruimen. In de tuin al het puin verzameld van maanden en de aanhanger geladen. Ook de drol van egaliseer erop gemieterd, dat ding woog wel zeventig kilo. Takkenzooi bij elkaar gebonden met koperdraad, zodat dit morgen mee kan. Lekker prei met piepers en gehaktballen gegeten. Koffie. Onkruid eruit getrokken. Wilde eigenlijk nog wat stammen kortzagen maar het is te donker geworden. Een slaapkamer opgeruimd. Zijkant van kozijn afgepurd en vloer gedweild zodat de bedden er morgen weer op kunnen. Lekker douchen, zeep in wat ooit een blaar was, ju. kloffie, koffie, de nieuwe deus op en dit stukje tikken.

Nieuwe dEUS

Luister naar de nieuwe dEUS. Ze hebben hun hoogtepunt wel gehad vrees ik. De combinatie Tom Barman en Stef Kamiel Carlens en later Craig Ward heeft de beste nummers opgeleverd. Natuurlijk ga de plaat nog wat vaker luisteren, chemische reacties ontstaan vaak pas na een tijdje. Oh ja, en koop je plaatje bij je lokale platenboer, desnoods via internet, zodat bolle of andere onmaatschappelijke investeerders er niet met je centen vandoor gaan. Zij zullen jouw ook niets gunnen: solidariteit en samenleven is een kwestie van gunnen.