Gisteren heb ik de dubbelganger van Dostojevski uitgelezen. De roman heeft me redelijk verward achtergelaten, waardoor ik op zoek ben gegaan naar achtergrondinformatie en interpretaties. What does ik mean?. Na kort gegoogle stuitte ik op een alleraardigst stukje van Max Pam: Max Pam & Max Pam, kom ik terecht, vanzelfsprekend zou ik zeggen, bij een andere tweeling, Twin Peaks, en een groene beschouwing over goed en slecht, nog een lotgenoot, en uiteindelijk een gedegen beschouwing
Ben weer eens niet vooruit te branden. Als een zombie zit ik achter het scherm een beetje leeg voor me uit te clicken. Click-click-click. Er moet en er zal actie: waar is mijn tekendoos, coreldraw, fotosjop, flash…….
Altijd dat gezeik over geld in de kunst. Subsidie kan een steuntje in de rug zijn voor kunst maar geen hoofdmotor. Wat zijn de criteria en wat is het bestaansrecht? Noem mij 1 wezenlijk kunstwerk dat zijn bestaan dankt aan subsidie. NRC Handelsblad – Nieuws: Kunst: Bestuur van het Holland Festival weg
Normaal weet ik een kater nog wel creatief in te zetten, maar vandaag blijft mijn vel leeg. Ik kijk maar wat waterig voor me uit, de gebeurtenissen worden voor me afgespeeld, ik reageer als een machine.
Dat ik naar aanleiding van een documentaire op zoek ga naar info een beeldmateriaal van het grafisch genie Willem van Genk en dat ik eigenlijk maar verrot weinig kan vinden
Ga bijna van mijn stokje man, lijkt wel een complete heipaal. Luba, ge wordt zo werkelijk bedankt, maar het is weer pure ijdelheid dat ik nu vlijtig aan het typen sla�
waar was je vroeger bang voor? Een hele waslijst, de dood, spinnen, brand, god, mijn vader…Gelukkig ben ik daar in zover overheen gekomen dat ik nu diepe rimpels moet denken om na te gaan waarvoor ik nog bang ben.
hoe luidt de stelling van pythagoras? iets van een lange zijde die je leert kennen door de wortel van het oppervlak van twee vierkanten
ik ga nog liever dood dan dat ik… niets meer kan doen
wat heb je het laatst gekocht? een flexibele pvc luchtafvoerslang
vergelijk jezelf met een fruitsoort een groene appel, hard en zuur
wat is je vreemdste gewoonte? dat ik mijn jas aanhoud in huis
waar heb je op dit moment last van? de stupiditeit van dit soort vragen
met welke celeb zou je wel een dagje willen ruilen? Ik ga nog liever dood dan dat ik met een celeb….
bert of ernie? ernie
wat is je startpagina? momenteel is dat yahoo, omdat mijn vriendin weer op de verkeerde knopjes heeft gedrukt
Poeh eindelijk verlost. Om er maar snel vanaf te zijn geef ik deze heipaal door aan baard, omdat de nieuweswaarde me niet meer helemaal duidelijk is…
Veel beursgenoteerde bedrijven hebben geen vet meer op hun botten, dat gaat naar de aandeelhouders. Vroeger hielden magere en vette jaren elkaar in evenwicht. Toen was er meer ruimte voor maatschappelijke verantwoordelijkheid en bestond winst uit meer dan pecunia. Zelf bij een kleine recessie zie je nu al meteen tumult, ontslagen. Dat geeft op den duur weer ruimte voor het kleine, creatieve, kwalitatieve…
Veel beursgenoteerde bedrijven hebben geen vet meer op hun botten, dat gaat naar de aandeelhouders. Vroeger hielden magere en vette jaren elkaar in evenwicht. Toen was er meer ruimte voor maatschappelijke verantwoordelijkheid en bestond winst uit meer dan pecunia. Zelf bij een kleine recessie zie je nu al meteen tumult, ontslagen. Dat geeft op den duur weer ruimte voor het kleine, creatieve, kwalitatieve…
Een abstracte verlichting door muziek. Nee, niet die eendimensionale meuk, populaire ruis, geluidsvervuiling, namen die eindigen op -ey. Nee, er is nog veel meer, hoger en breder, en het wordt weer eens tijd dat te gaan onderzoeken
Een abstracte verlichting door muziek. Nee, niet die eendimensionale meuk, populaire ruis, geluidsvervuiling, namen die eindigen op -ey. Nee, er is nog veel meer, hoger en breder, en het wordt weer eens tijd dat te gaan onderzoeken
Nog steeds zie ik een bepaalde mate van naiviteit als een deugd, cynisme is het wapen van de verslagenen.Marek van der Jagt in De geschiedenis van mijn kaalheid
Net was het er weer, een hardnekkig terugkerende gedachte, die de binnenkant van mijn schedel verlicht als ik zo mijn bescheiden website beschouw: wat een ongelooflijk treurige sjit. Ik troost me dan door te dromen dat ik best in staat ben een supersite te maken, eentje waarover gesproken wordt, maar dat dat toch wel heeeel veeeel werk is.
Hebben wij weer: een rechts gedeformeerde gaykojak als luis in de nationale pels. Dit begint steeds meer het land van de kermisklanten te worden, van Maxima leert klompendansen en Willem de horlepiep. En we willen zo graag serieus genomen worden, meeschieten in verre landen, meepraten met de grote boze meneren, in de finale staan tegen Brazilie. Wordt een mooie tijd.
Net was het er weer, een hardnekkig terugkerende gedachte, die de binnenkant van mijn schedel verlicht als ik zo mijn bescheiden website beschouw: wat een ongelooflijk treurige sjit. Ik troost me dan door te dromen dat ik best in staat ben een supersite te maken, eentje waarover gesproken wordt, maar dat dat toch wel heeeel veeeel werk is.
Het onderkennen van het aandeel van de maker en van beschouwer als macht in de produktieve consumptie van cultuur. Doch deze elementen moeten radicaal worden gehistoriseerd, gelezen worden onder het teken van verschil. Het beroep doen op een universele menselijke natuur is nog steeds een alibi voor onderdrukking en uitsluiting. Het getuigt van acceptatie van de autoriteit van mannelijkheid, blankheid en Europeaan-zijn, op dit moment op allerlei fronten bestreden. De vraag is nu, wie kijkt naar wat, naar wie en met welke gevolgen voor macht.
