Ik ben niet tegen de monarchie, ik ben tegen lelijkheid, vanzelfsprekendheid en de vuile handen van de macht.
[0]
[0]
‘Wir haben es gewusst’ quiz met Thomas von der Dunk via de gevallen engel
[0]
Ramon heeft weer smoel. beter: Smoel heeft weer Ramon
[0]
Ik heb uit betrouwbare bron vernomen dat Movo maar niet klaar wil komen omdat A.F.Th last heeft van moeilijke voeten. Veel laat zich verklaren door het lezen van het uit armoede uitgebrachte Gevouwen woorden, brieven over de grillen van het vak: “(Maar, ik ben een schaver, een slijper)”
[1]
“Wo muss man die Tiefe suchen? An der Oberfl�che!”
[0]
Al enkele dagen hik ik tegen een schrijfopdracht op en vandaag nadert de dodelijn. Als een haas vlucht van mijn taak en spring voortdurend naar andere afleiders. Het zit als een blok in mijn maag: ik zie namelijk geen ruimte voor meer dan een braaf stuk. Een strop van dode lijn en braaf blijven hangen
[3]
De ranja wordt zoetjes aan wel erg dun
[0]
David Lynch:
“Zo werkt het niet. Of tenminste, zo werk ik niet. De ideeën dicteren de vorm, niet omgekeerd. Als ik geluk heb, word ik verliefd op een idee. Dat leidt mij naar een ander idee, en de aaneenschakeling zet mij verder op weg. Lineair, zoals The Straight Story, of meer verwrongen, zoals in Mulholland Drive. Het huis dat moet worden gebouwd zegt me altijd hoe het gebouwd moet worden. Ideeën zijn vissen, je moet geduld hebben. Het verlangen naar inspiratie is het lokaas. Belangrijk is dat je weet dat de vissen er zijn. But i’s tricky, er bestaat namelijk ook zoiets als slechte ideeën. Intuïtie is uiteindelijk je enige houvast. Maar je moet altijd openstaan voor nieuwe impulsen in de verschillende stadia van een film: tijdens de opnames, bij de montage, als je de muziek erbij haalt en de geluidsband samenstelt.”
[0]
[0]
Ha, mij vrouwtje is weer lekker aan het koken, HEEERLIJK
[2]
[0]
Nu eindelijk, na jaren gebruikt, het woord 39398131938x gebezigd te hebben, terwijl ik naar het vrome hoofd van Andries Knevel kijk, besef ik pas wat het woord GODVERDOMME betekent: God, (komma) verdo(e)m me (mij). Straf vragen aan god is toch geen vloeken
[3]
the real thing via tonie (die de dodenzielen, een van de hoogtepunten van de Nederlandstalige webloggeschiedenis, al dan niet geregisseerd, als weblog’s enige verslaggever, de onvermijdelijke doodsteek weet toe te brengen, daarom graag een minuut stilte, waarna het leven weer gewoon door zal gaan)
[3]
Wie is toch die door god gezonden commentator? Na enig gegoogle kwam ik tot het volgende portret:
Thomas van der Dunk, Leidens enige republikein
De verloedering van het Nederlandse landschap
Thomas H. von der Dunk
Amsterdam begon in mijn jongste jaren, nu ruim drie decennia geleden, in de buurt van het Amstelstation. Daarachter woonden mensen, daarvoor graasden koeien. Thans reikt Amsterdam bijna tot halverwege Utrecht en het scheelt weinig of ook lieflijke plaatsjes als Abcoude, Ouderkerk aan de Amstel, Weesp en Muiden worden opgeslokt door de alsmaar uitdijende vormelo-ze grootstedelijke bebouwing.Een rafelrand van slaapver-wekkende vinex-lokaties, flitsende glaspa-leizen op uit de hand gelopen bedrijfsterrei-nen en ‘fly-overs’ van vier-baans-asfalt-wegen markeert nu de grens tussen stad en platteland, althans wat er van dat laatste, en daarmee ook van de stad en van de grens tussen beide, nog rest.
De schaduw van het Teutoburgerwoud
[3]
Het is nu 21 uur 42. Ik heb net even gekeken. En ik vond het gewoon schrijnend, ondraaglijk zelfs.
[4]
De macht organiseert een feestje, kom je ook?
[0]
Het stormt in Elrado’s glas
[1]
Ben nogal afwezig de laatste dagen, zoiets als leeg en onverschillig naar jou toe, lezer.
[3]
Een opstapje naar zwaarwichtig beeldmaterie van Sijmen Hendriks
[0]
[0]
Nog altijd in de steigers. Koude bevroren pijpen, staal, verwikkeld. Een droge bevroren galm van verwachting klinkt en veel later de weerklank.
[0]
Sikkema verleent Zero virtueel asiel, die niet meer vraagt dan de bescheiden ruimte van een kladblok.
hieronder Zero’s statement
kladblok
Ik heb het gisteren uitgerekend: In de 2,5 jaar dat ik nu online ben, heb ik ongeveer 5000 uur achter mijn PC gezeten. (5000!) Mijn telefoonrekeningen spreken boekdelen. De dikke Van Velthoven is er niks bij. In al die tijd heb ik mij voornamelijk bezig gehouden met het zoeken naar een optima forma om mezelf en mijn werk te presenteren.
Ik dacht dat ik mij vooral met flash en ingewikkelde java-scripts bezig moest houden om een zekere tevredenheid te bereiken. Of h��l veel hits krijgen. Niks is minder waar.
Na het open trappen van kladblok vandaag, was er plotseling weer de oude drift om gewoon een eind weg te tikken. Eenvoudige platte tekst op een digitaal wit velletje. Niks geen cgi, greymatter, php, flash, photoshop en al die overbodige luxe. Beperken heet de nieuwe kunst.
Over: Deze pagina dient – na het sluiten van nakedself – als opstartpagina voor mezelf, maar U mag natuurlijk ook klikken. Eenmaal per maand zal een nieuwe, aangepaste versie verschijnen: een linkdump, beetje tekst her en der, dit alles samen geperst op ��n blaadje. Het hele jaar door kladblokken tot dat ik een ons weeg. Heerlijk.
[1]
Niemsz’ poes Scully de Hulk-Janssen heeft deze wanhoopsdaad met het doel eens flink in populariteit te stijgen in de vergeten categorie en niet te vervallen in de categorie totaal humorloze weblog, of de categorie: vlees nog vis, nog net voorhet sluiten van de nominatieronde van de Dutchbloggies 2002, sluit, helaas niet overleeft. Sluit.
[4]
Try to avoid scanning the Cat’s genitals. We really don’t need to see Fluffy’s junk up close and personal: CliffyB’s Cat-Scan
[0]
[0]
Maar als je rekening moet houden met mensen die om te beginnen geen enkele intelligentie bezitten, en nog minder smaak, die bovendien nooit van hun leven in contact zijn geweest met de humanoira, maar alleen vergiftigd zijn (opgeleid zou ik het niet willen noemen) met armzalige, verwarde scholastische kenmerken, die tenslotte iedereen haten die weet wat ze zelf niet weten, en maar een doel voor ogen hebben, met modder gooien naar alle wat ze toevallig dan wel zo’n beetje begrepen hebben-dan zul je, zolang je bang bent beklad te worden, natuurlijk nooit iets schrijven.
Desiderius Erasmus, Waarde van Dorp, Antwerpen 1515
[0]
springplank voor als je lettertjesgeil bent
[0]
[0]
Gezellige theeleut en platvloers stoer geposeer. Waartussen louter leegte en waarbuiten een oneindige ruimte.
[0]
We nemen een halve voetbal en een beeldscherm en praten over een revolutionair ontwerp. Ofwel: ‘Apple heeft design iMac gestolen‘ huilt Vincent Jeunejean
[0]
www.requiemforadream.com
zieke film, zieke site….
posted by Ed.
[0]
Summa Scientia, nihil scire. Nihil scire, omnia posse.
[0]
Lui lieg ik al loggend liters leep gelul bij elkaar
[0]
Geen rottentomatoes voor Peter Jackson, tevens stel ik voor om de film permanent te laten draaien…
[2]
Winterlandschap I
Slibberachtigheyt van ’s menschen leven
Soo rijdt men op het ijs t’ Antwerpen voor de stadt /
D’een herwaerts, d’ander ginds, begaept van alle sijen, /
D’een stronckelt, genen valt, dien houdt hem recht en prat /
Ay leert hier aen dit beeldt, hoe wij ter wereldt rijen, /
En slibb’ren onsen wegh, d’een smal en d’ander wijs, /
Op dees vergancklijckheijt veel brooser als het ijs’.
[0]
De favoriete films van de Filmkrant 2001
[0]
[0]
www.andsuddenlytherewassomething.com
[1]
Landschap V
winters voor landschapsfetesjisten.
[0]
Doden zijn vaak retekoel, maar ik vermoed ze niet in die toestand, daarvoor is het gewoonweg te goed
[1]
Dode zielen hebben nog veel geest. Je zou er bijna naar verlangen die te geven
[0]
[0]
Verstokt, het hoofd vast tussen de schouderbladen. Waterig lubbert het vel onder zijn wallen. Minimale beweging, een lichte deining. Ogen, nauwelijksgeleiders van de statische informatie. Knettert dof tussen de oren. Zelfs het afscheid bleef in een plooi, onopgemerkt.
[0]
Are you lonely? Do your days pass without meaningfull human contact? Is it hard for you to meet people, much less form lasting relationships? Well, stop feeling bad. At last there’s a solution: Fred the webmate! Fred want’s to be you friend no matter who you are. Unemployed and alone in his apartment, he will talk to you for hours about anything. And he is funny and fun and very open-minded. So welcome, everybody, to your new friend! CLICK HERE TO START
[0]
Het sputum loopt uit mijn neus, mijn keel in. Ik slik het taaie goedje door. Mijn adamsappel vertraagd door de extra belasting.. Oren sluiten zich af, verstommen door het slijm. Een kop vol snot.
[0]
In de internetsector is zo goed als iedereen ontslagen
[0]
De donkere dagen staan doorgaans garant voor een toename van het aantal pogingen tot suicide.Zo ook onder een aantal prominente leden van de webloggemeenschap. Ze konden de toets der zelfkritiek niet meer doorstaan. Mijn medeleven gaat uit naar de grote groepen lezers die zij achter laten. Het weblog is dood, leve de weblog
[1]
Dat je even toerist bent in eigen land
[0]
decorum me reet
Ik wens je g#$@##@verdomme een geweldig 2002, nakendeju.
[0]
Naar aanleiding van het uitlezen van De geschiedenis van mijn kaalheid, het lezen van Zidouta�s slotmanifest en de normale eindejaarsherbezinning:
Wie met het woord leeft heft de grens tussen fictie en werkelijkheid op. Na jaren zou ik bijna zeggen, logisch. Ik schrijf hier woord, maar ik kan beter schrijven afspiegeling. Woorden, foto�
‘s, schilderijen. beelden, film, televisie, internet, het geheugen, allemaal afspiegelingen van een werkelijkheid. Het materiaal waarin we afspiegelingen maken is een ander dan die waaruit de werkelijkheid is gemaakt. Daarom is zo een afspiegeling altijd onvolkomen en die onvolkomenheid leidt altijd tot miscommunicatie, maar het creëert ook speelruimte, fictie, kunstenaars. Een mooi voorbeeld vind ik Arnon Grunberg, die nog een stapje verder gaat en naar zijn eigen fictie gaat leven en dan wordt het hele leven een roman. In De geschiedenis van mijn kaalheid, schrijft hij als Marek van der Jagt:
Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid van de rest van de wereld wordt, een waarheid die zelfs de kranten heeft gehaald?
Het voelt niet.
In het begin voelt het onbehaaglijk, maar die onbehaaglijkheid is van korte duur.
Als mijn leugen de waarheid van anderen is geworden, een waarheid die ze voelen, zien , horen en waar ze om huilen, hoe zat het dan met wat ik zag, voelde, hoorde, en wat was de status van mijn tranen?
Ja, hoe zat dat dan? Een vraag met een onmogelijk antwoord.
Ik heb altijd erg te doen kunstenaars voortdurend hun vingers branden aan de hete kern van de waarheid.
Die de werkelijkheid waarachtig zien of de onwerkelijkheid die wij als werkelijk ervaren.
Het zijn de tobbers, de Van Goghs, de Kurt Kobains en ik zal niet zeggen dat hun lijden geen grootse kunst heeft opgeleverd. Maar sneu blijft het en het had niet veel gescheeld of ik had in hetzelfde schuitje gezeten. Soms vaar ik nog even met dat schuitje mee als het me allemaal te levenloos wordt.
Dat wat ik hier doe zie ik niet als een eindproduct, mijn einddoel. Het is mijn speelplaats, het ermee bezig zijn mijn dagelijks speelkwartiertje, en het spel mijn buitenboordmotor. Het schuitje moet blijven varen, de geest geprikkeld. En dat brengt me meteen op een cruciaal punt: hoe prikkelend is het internet??
Ik moet Zidouta gelijk geven als hij stelt dat het internet momenteel een dooie boel is:
Internet gebeurt niet. In afwachting van nieuwe tijden gebeurt internet niet. Niet alleen de dot-com kent malaise, het ganse internet kent malaise en staat stil op de plaats rust. Het is ongeduldig wachten op The Next Big Thing, wat dat ook moge worden. Niks gebeurt dan hetzelfde, niks gebeurt dan internet zelf, maar internet gebeurt niet. En dat maakt moe en zat. Helaas
Ik heb regelmatig op het punt gestaan de automatische betaling van internetservicelaarbeek (uitstekenden provider trouwens) in te trekken. Dan maak je de balans op en dan ga je door vanwege:
het doorgaan zelf, continuïteit,
de ontiegelijk lage drempel om iets te publiceren,
de vrijheid,
de kleine groep vaste bezoekers, voornamelijk webloggers, waarmee een wederzijds respect bestaat,
de hoop op dat het allemaal nog ooit iets wordt,
de hoop op het (virtueel) ontmoeten van nieuwe prikkelende geesten
een onmetelijke ijdelheid.
En er is een gefingeerd personage dat de waarheid bijna dagelijks liegt. Niet zo consistent, consequent, grillig, waarin de ernst regeert, soms de slapte, soms leegte, soms de humor, soms de moedeloosheid, soms de beschouwer en dat gefingeerde personage beseft zich op dit moment ernstig dat er wat van hem wordt verwacht en niemand zal ooit weten wat dat was.
[15]