oerstoners queens of the stone age: no one knows
ik wacht. Ik wacht op een telefoontje van de kabelboer, wanneer ze die kast eens op de muur komen schroeven. Der ligt hier al 10 meter utp te glimmen met van die prachtige stekkertjes die ik er zelf op kan knijpen en een kleurig doosje met netwerkkaart. Kan ik eindelijk die isdnsjit in een zak stampen, een langenneus maken naar het dat ondankbare geteisem van de kpn. Ik wacht, maar ik verwacht er weinig van.
moge de bloedhonden eeuwig afblijven van mijn zondagmorgen
Op deze dag van globaal herdenken heb ik eindelijk weer eens tijd mijn rijtje loggers te bezoeken:
Zero (DJ) heeft er de brui aan gegeven
vdW lijkt zich licht te beroeren
en verder draait alles maar door en door.
Een poging tot herdenken: ik weet nog dat ik pas om half zeven hoorde wat er in NY gebeurd was. Ik had de hele middag met H door de stad geslenterd, gelachen om een groep mensen die naar een televisie in een etalage keken. Absurd beeld. Het begon bij eentje, een groep, en uiteindelijk wist niemand wat ze er deden.
Als je dan nog even het hoekje omgaat: Topographie des Terrors
Ragelmatig wordt er in de media gesproken over het kabinet Balkenende I, alsof er ooit een Balkenende II zal komen…
Die zweite Schopfung. Deze bewogen tentoonstelling in de Martin Gropius Bau beroert mijn geest reeds enkele dagen.
Morgen keren we terug naar Berlijn, voor een kleine week. Berlijn is de stad van de wende. In haar betreed je de wenteltrap van de moderne West-Europese geschiedenis. Vanavond besefte ik dat mijn bezoeken aan Berlijn de wendingen in mijn persoonlijk leven markeren. Zoals de stad een knooppunt is van infrastructuur, treinen, metro�s, autobanen s-banen, vliegbanen, van een historische infrastructuur, van een persoonlijke infrastructuur met Bahnhof Zoo als centrum van een plaats waar je jezelf ontmoet en die ander jouw weg gaat en jij een onbekende.
vanavond schoot me opeens weer te binnen volgens mij van Bies’ Ex-leraar Duits,
Das Leben ist eine Krankheit und der Tod ist sein Artzt
Raoul is terug, vanzelfsprekend zou ik bijna zeggen
Soms krijg je als weblogger iets voor elkaar: vanavond 23.00 u the singing detective [thnx 2 d3db]
Ik ben niet helemaal happy met mijn onlangs gecre�erde format: fontgrootte 1 zuigt gewoon enorm. Schrijven in een vodderig pocketformat.
te zuchten en te zwoegen onder een deken van vaste lasten
Schrijf maar vast in je agenda: aankomende dinsdag, 24 om 20.30 u op yorin.
Braaf beschut het wegen van overgewicht, welkom in de wereld van het volwassen lijden, Want waar zijn nog impulsen te krijgen in deze nevel van minuscule elektronenerupties, het is me toch een mist. Een goeie lel van 380. Krachtstroom.
Ik kan natuurlijk ook lekker hier gaan schrijven en de ander kant links laten liggen.
Zojuist voelde ik me de enige kijker. Eenzaam in mijn gevoel van schaamte getuige zijn van de publiekelijke executie van een psychiatrisch patient. Ik feliciteer de jongens van Nova met hun stukje historische televisie. Kunnen we vast wennen aan hun nieuwe aanpak.
Print het schema uit voor het plannen van ettelijke uurtjes pure lol: Bouwfraude-enquete live op internet
De bouwput wordt momenteel losgetrokken. En ik lust wel pap van die verhoren, straks hopelijk allemaal op dvd…
Ik heb weer gedronken en dan wordt het tijd voor een gedicht:
lauwe laars loopt lax langs lobbig loof
Lult leeg leb logolang
lebt een lol lub
lastige lul
lul
Ben naarstig op zoek naar een pensionnetje in Berlijn. Tot noch toe zonder enig bevredigend resultaat.
Januari: Nationale Pocketweek
kunnen ze mooi een doos lucifers bij meegeven, kun je het zaakje gelijk opstoken: Pockets zijn toch geen boeken
Ik kan niet anders dan toegeven dat B.R.M.C. de diepste indruk op me heeft achtergelaten. Ongelogen.
Ik ben vanmorgen bij de vertelinstantie langs geweest. Erg eenvoudig was het niet te vinden. Eind jaren zeventig uniforme doolhofarchitectuur. Instanties ruiken naar linoleum, zo ook de vertelinstantie. Voor het wachten waren wat stoffen fauteuils bij elkaar gezet tussen bloembakken met varens. Mijn identiteitsbewijs en een recent bankafschrift had ik op zak om mijn bestaan te bewijzen. Aan het loket werd me een formulier toegeschoven en na tien minuten stond ik buiten, snoof ik bevrijd het stedelijk gedrang diep naar binnen. De dag is nog lang.
LEEUWARDEN (ANP) – Er is een meningsverschil ontstaan tussen de studenten van vereniging Bernlef, die de Friese Kameleonfilm produceerden, en uitgeverij Kluitman. [meer]
Niemsz’ s’nederlands eerste Lieglog
Dit jaar kan het niet op, morgen gaat het festivalbeest Niemsz naar Pukkelpop. Eigenlijk alleen en al voor Jane�s Addiction. Een herkansing na zo een 12 jaar. Androgyne-dope-rock-art-ding.
Romantiek
vannacht naar huis gelopen, samen, het opgaan van de zon tegemoet.
Zero, de godvader van de levenslog, logt ongekend knoephard autobio.
Zolang het complete werk van Johan van der Keuken nog niet op dvd verschijnt is het medium nog niet volwassen.
Brad Pittals de dood, laat me niet lachen. Hollywood gemorrel aan ’s werelds laatste waarde. Ga je eindelijk, blijk je een enkeltje disneyland op zak te hebben.