CURRYWURST

gehse inne stadt
wat macht dich da satt
‘ne currywurst

kommse vonne schicht
wat schönret gibt et nich
als wie currywurst

mit pommes dabei
ach, dann gebense gleich zweimal currywurst

bisse richtig down
brauchse wat zu kaun
‘ne currywurst

willi, komm geh mit
ich krieg appetit
auf currywurst

ich brauch wat in bauch
für mein schwager hier auch noch ne currywurst

willi, is dat schön
wie wir zwei hier stehn
mit currywurst

willi, wat is mit dir
trinkse noch n’ bier
zur currywurst

ker scharf is die wurst
mensch dat gibt’n durst, die currywurst

bisse dann richtig blau
wird dir ganz schön flau
von currywurst

rutscht dat ding dir aus
gehse dann nach haus
coll currywurst

aufm hemd auffer jacke
ker wat ist dat ne k…. alles voll currywurst

komm willi
bitte, bitte, komm geh mit nach hause
hörma ich kriegse wenn ich so nach hause komm
willi, willi, bitte, du bisn kerl nach mein geschmack
willi, willi komm geh mit, bitte willi

Ik moet altijd oppassen dat ik zo een gelovig zieltje knak. Het is me al een paar keer overkomen: opeens knapt er iets en langzaam verdwijnt de grond onder zijn voeten: hij zakt langzaam weg in het twijfelmoeras. Maar ik wil dat niet, ik vind het prachtig als mensen ergens in geloven, maar ze willen er dan met je over praten, ze gaan er zelfs iedere zaterdag voor langs de deuren. Oog in met de geest die de anomalie heeft toegelaten, er zijn identiteit omheen heeft gesmeed. Hoe zij verbranden in het vuur van tegenstrijdigheden terwijl jij daar zo koel staat, een demon van asbest. En als ik dan de deur sluit dan word ik droevig en vervloek mezelf: ik heb me weer laten verleiden.

kunsten, een oorspronkelijke kunstlog met veel aandacht voor outsiderart.

Terwijl verstandige geesten de dada opzochen om tot waanzinnige vernieuwing te komen zitten deze geesten er middenin, als ware insiders

‘Je werkt vanaf nu dus voor Sargasso punt nl, als je even meeloopt met de secretaresse, dan zal ze je naar je kantoor brengen. Onze marketing director zal even wat puntjes met je doornemen. Doe je best’. Vanaf dat moment was ik lucht voor de heren, die een discussie begonnen over ‘targets’, ‘strategies’, ‘hits’, doelgroepen en ‘content’.

ik wil ##@@$^’me geen top 60 van de best verkopende boeken maar van de 60 beste, spannendste, koddigste, zwaarste, leerzaamste, heilzaamste, saaiste, slechtste, overbodigste, nieuwste, dunste, blauwste boeken, SUBJECTIEVE CRITERIA wil ik ,want een boek is BELEVING. Straks zijn er nog maar 60 boeken:”nummertje 14 met nasi, und zwar jetzt“

wie volgt?


Op zoek naar de grenzen van het voorwenden in dit lichaamloze medium, want ik kom niet verder dan het glas van jouw monitor, maar, Puck is terug, AR een vrouw en Niemsz in verwachting.

dus: mens huldig de leugen want wij wonen in de waarschijnlijkheid

Ik zal het nog één keer uitleggen: De VS zit financieel aan de rand van de afgrond, zij leven, produceren bij gratie van de investeerders. Een akelig groot deel van die productie zijn militaire middelen. Dus, je hebt enorme schulden, een beroerde economie, maar een enorme massa wapentuig, dan kan kun je nog maar één ding doen: oorlog voeren. En het liefst er nog geld aan verdienen, aan olie bijvoorbeeld, in Irak bijvoorbeeld. Voor een oorlog moet je natuurlijk wel de bevolking zo gek krijgen, bang maken, een vijand creeren, van de toren blazen dat je superieur bent. Ik zal wel simpel zijn, maar dit lijkt toch erg op wat er in de dertigerjaren bij onze oosterburen gebeurde?

Je zet een eerste streek en nog een en er is relatie. Waar relatie is zijn vragen en waar vragen zijn begint een verhaal.

De dichtvorm als louter vormoefening: het verdichten van taal, streven naar de grootste dichtheid. En zoiets stellen lijkt heel wat, wordt steeds minder. En het ergert je en je denkt wat een kutgedicht en hoeveel kutgedichten zijn er wel niet geschreven? In poezieclubjes met klinkende namen als pen en stem en de vlijtige bicjus. En het gaat altijd over een natuurlijk graslandschap en het verloren geluksgevoel met veel wit en een drollig einde. Want dat is het aller-aller-allermoeilijkst: een goed einde.

Vandaag is een goede vriend vertrokken naar Kabul, zodat ze kunnen zeggen dat ze zoveel militairen hebben bijgedragen, maar wat zal ik blij zijn als ie weer gewoon gezond en wel hier terug is. Met een pilske slap lullen over wat we allemaal wel niet willen en nooit doen, de vrijheid van dromers.

‘Een drama in mensen’ wilde hij maken. Zijn schrijvers waren personages in één groot verhaal. Maar ook al ‘kennen’ de heteroniemen elkaar – Campos schreef bij de dood van Cairo een intens verdrietige necrologie -, veel drama ontwikkelde er zich niet tussen hen. De tobberige klerk die zijn denken niet kon stopzetten, had zichzelf uitgesmeerd over tientallen anderen. Maar de angst voor de dood, het gordijn waarachter zich de ‘echte wereld’, maar misschien ook wel Niets zou openbaren, werd er niet minder op. ‘O waarheid, vergeet mij!’, dichtte hij. Op zijn 47ste stierf hij. Hij had zich doodgedronken. [meer]

Anderzijds en eveneens

Vanavond zijn we opgeschrikt door de epilepsie van mijn moeder. Ze heeft twee aanvallen achter elkaar gehad, iets wat nog nooit is voorgekomen. Ontroerend is het zielige hoopje dat er overbijft na zo een toeval. Ik denk zelf dat het te maken heeft met een overspanning van de zenuwen. Helaas kan dit niet door middel van het internet onderzoeken, omdat die kutkabel er weer eens uit licht.

Voor de fans is het een moeilijke scheiding. Massaal gooien ze afscheidscadeautjes als knuffelbeesten en brieven op het podium. Elisa (16): ,,Het lijkt net of ik een paar goede vrienden kwijtraak.”[meer]

Omgaan met het idee van een object of het object zelf is een kwestie van materiaal. Eigenlijk ga altijd om met het idee van een object, omdat dat nu eenmaal het materiaal is waar de geest mee kan werken. Als je jezelf tenminste definieert als louter geest.

Hoe ik genoot van de verhalen. Verhalen, sterk over armoede gespannen tussen arm en rijk. Mooie mensen gekleurd door een leven met beperkingen. Hoe ik genoot.

Sinds een week wordt mijn geest bij momenten beheerst door het beeld van een machine in werking in een houten schuurtje in een leeg schemerig landschap.

Dit is goei grei: Orfelio