Niet alleen dat het mijn gezichtsveld vermechaniekt, postindustriële verfijning ten spijt, mijn gehoor, o mijn gehoor. Want het vreet zich een gat met snijdende resonans: er loopt weer eens bloed uit mijn oor.
complexe abstractie versus een dodelijk duidelijke concreetheid. Korte hoofdstukken met wisselende stijlen. Een stijl als een palet. Welafgewogen toegepast. De man zit bij het raam en hij staart naar de maan. Versus. Afgeschermd door materie, de materie die het wezen doorlaat, doch beschermt tegen ruis. De raam ordent de informatie, maakt het te pruimen. Begrenzing is het sleutelwoord. Beperking als middel tot verruiming. Middelen tegen de verstikkende weidsheid. Ken jij er nog een paar?
“[Ik wil] er op wijzen dat de beweging die ik zojuist verklaard heb, een even noodzakelijk gevolg is van de bouw en de onderlinge verhouding der organen -, die men met het blote oog aan het hart kan waarnemen -, en van de warmte van het hart – die men er met zijn vingers kan voelen -, en van de aard van het bloed – die men door ervaring kan leren kennen -, als de bewegingen van een uurwerk volgen uit de kracht, de vorm en de verhoudingen van zijn gewicht en raderen” (Descartes 1637: 86).
ritueel: Ik ga zitten op mijn luxe bureaustoel die ik aan mijn gewenste stand kan aanpassen en ik druk op het soepele knopje van mijn machine. Een vertrouwde pieptoon, de ventilatoren beginnen te zoemen, het 19 inch beeldscherm knippert vervaarlijk en na verloop verschijnt het inlogscherm van windows XP. Vervolgens begin ik als een robot allerlei programma’s te openen, knoppen van allerlei aard te beroeren, toetsen, muisknoppen, virtuele buttons, hyperlinks.
En jij sporadische lezer hebt vast een vergelijkbaar ritueel en wij zijn met die rituelen verbonden via het machinenetwerk Op zich is dit al niets opzienbarends meer, het is in enkele jaren een ordinair gegeven geworden. Deze gewoonte heeft een vorm gekregen en die vorm is verrot moeilijk te doorbreken. Die vorm bepaalt namelijk de inhoud: van de hak op de tak, steeds sneller en steeds korter.
De machine bepaalt tijd en met het toenemen van de snelheid draagt de tijd minder informatie. Het moderne idee van vooruitgang is het opvoeren van snelheid. Het stukje dat ik nu neertiep kan ik binnen 3 seconden wereldwijd toegankelijk maken. Door de toegenomen snelheid denk ik ook korter na; het vervaardigen van tekst gaat sneller. Teksten worden slechter en minder waard in het ergste geval waardeloos.
Je gaat ook sneller en vluchtiger lezen, een tekst van meer dan 150 woorden wordt teveel. Je pakt er in de vlucht een paar steekwoorden uit, als die steekhoudend zijn lees je er een beetje het zinnetje eromheen, als dat nog boeit lees je het hele stuk om het vervolgens snel te vergeten.
De kans dat daarom iemand nog deze regel leest is nihil, kan net zo goed ophouden of lekker gek gaan doen.
Pielemoosch, zuk zuk, belli belli, je moeder is een trellivel, je vader een zapverloor, je zus een nemnem en ik verloor.
een woord vooraf
Al jaren stel ik belang in de mate waarin de mens wordt voortgebracht door dat wat hij zelf voortbrengt. Deze fascinatie zag ik prachtig verbeeld in de tentoonstelling die zweite Schopfung, die ik vorig jaar in september in Berlijn zag. Het leek me aardig om met dit onderwerp dit themalog-experiment te beginnen, waarbij het de bedoeling is om iedere maand een ander thema aan te snijden. Een zoveelste poging tot verruiming door beperking voor een non-disciplinair.
Ik zie knoppen, ik voel ze, ik hoor ze en soms ruik ik ze en zitten ze in mijn kop.
Had ik maar minder talent en een doel.
Mijn naam is Stefan Klee (26.08.2003)
Mijn naam is Stefan Klee en dit is het vervolg op lifelog.
Ooit begonnen als parodie op mijn eigen bestaan en nu
de parodie zelf geworden. Vraag me niet waarom ik het
doe, het zal wel iets met drang en dwang te maken hebben.
Het hooge woord moet eruit. Na een studie van tenminste tien jaar moet worden geschreven:
CINEMA HEEFT DE LITERATUUR VERSLAGEN
PRIMUS IS BACK!
Fall tour and DVD/EP with original drummer Tim Alexander…!
In June, three old friends reconvened at Rancho Relaxo and recorded 5 new songs. Some of these musical ideas were generated in May in LA, when Les Claypool, Larry Lalonde and Tim Alexander (don’t call him “Herb”) first got back together and spent 3 days jamming, testing the waters, feeling each other out and working on new jams.
The new songs are “The Carpenter and the Dainty Bride,” “Pilcher’s Squad,” “Mary the Ice Cube,” “The Last Superpower aka Rapscallion,” and “My Friend Fats.”
“The track ‘Pilcher’s Squad’ was written and recorded in one afternoon. The lyric was inspired by the activities of the notorious Sgt. Norman Pilcher, a London police detective that used to bust Pop stars (including John Lennon and George Harrison) in the late sixties for drug possession. He was later convicted and subsequently jailed six years for planting evidence,” states Les.
MY NAME IS MUD
My name is Mud
Not to be confused with Bill or Jack or Pete or Dennis
My name is mud and it’s always been
‘Cause I’m the most boring sons-a-bitch you’ve ever seen
I dress in blue-yes navy blue
From head to toe I’m rather drab except my patent shoes
I make ‘em shine, well most the time
‘Cept today my feet are troddin’ on by this friend of mine
Six foort two and rude as hell
I got to get him in the ground before he starts to smell
My name is Mud
My name is Mud,
but call me Alowishus Devadander Abercrombie
That’s long for Mud, so I’ve been told
Told that by this sonsabitch that lies before me bloated blue and cold
I’ve got my pride, I drink my wine
I’d drink the finest except I haven’t earned a dime in several months
Or were it years
The breath on that fat bastard could bring any man to tears
We had our words, a common spat
So I kissed him upside the cranium with an aluminum baseball bat
My name is Mud
een extra lange editie met een erg stoute kunstenaar in de hoofdrol; ik vond zijn doeken altijd al aan de grote kant, maar wat of dat ermee te maken heeft?
ik ben weer eens voornemend, de voornemens van een rusteloze geest zonder zelftucht. Het idee is, ten behoeve van enige diepgang, met maandelijkse thema’s te gaan werken. Dit idee is verre van nieuw, maar nu ben ik voornemens me het eens ernst te maken. Ten behoeve van de vorm en afmeting zal ik hiermee op 1 september beginnen. Het thema zal dan zijn: de geschiedenis van invloed van industrialisatie op de weserse cultuur. Dit naar aanleiding van van de tentoonstelling die ik in Berlijn zag, Die zweite Schöpfung. Zover ik het als oerlogger kan bezien is dit nog niet eerder zo gedaan en daarom neem ik me hier het recht dit splinternieuw fenomeen te betitelen met de revolutionaire term: themalog. Niemsz, ’s Nederlands eerste themalogger. Het uitspreken van deze woorden zalft mijn oor, streelt mijn ego. 1 september en nu proberen het niet te vergeten.
Hoe graag zou ik nu niet een aardig stukje schrijven. Een stuk, goed slecht geschreven, diepzinnig aan het oppervlak, maar ook pijnlijk verzachtend en vrolijk droef, als het even kan uitbundig met ingetogen randjes.
Ik kom momenteel niet verder dan mijn eigen oppervlak. Ik ben ondoordringbare buitenkant, Binnen borrelt het, een soep van maanden staat er te koken. Die soep zet je geen gast meer voor, ik eet daarom veel buiten de deur. Kon ik maar binnen, ik flikkerde de duivelsdrek zo in de zink
Het shirt zit me te strak, zijn naad schuurt. Ik heb me een ander aangemeten. Zo een vreeslijk lelijke los geval, een net zonder mouwen. Misschien zie je me er nog we ergens in rondsjouwen, de kans is groot want ik ben nogal opzichtig aanwezig.
legenda
blauw = zo goed als gelogen
mijn oksels doen gewoon pijn van het zweten
trek de nieuwe Luba maar eens na, nu
aanbeelden [ctrl-c-v leeskamer]
En natuurlijk gaat Niemsz naar de AH, alleen omdat ze daar de verse mint hebben die zijn vrouwtje op het lijstje heeft gezet. Voor die verse mint sleept ie zich door de vuur van de marketinghel, betaalt ie zoveel teveel dat het hem bijna niet meer smaakt.
Hij liep leeg, dat zag iedereen. Toch heeft hij zo nog lang rondgelopen. Op het laatst lag hij in de badkuip te vergaan. Een stank, niet te harden.
Ben jij als kind wel eens op je bek geslagen en heb je zelf wel eens iemand gruwelijk in mekaar gebutst. Nou???
ik vlieg voor onbepaalde tijd naar hogere sferen met de nieuwe plaat van Jane’s Addiction. Als ik weer terug ben, een reisverslag.
live registratie van Price I Pay
live registratie van Hypersonic
spasm zero heeft zijn zaakje weer op de rit met allerlei snuisterijen onderweg
HANDTOHANDCOMBATFACILITY: CODENAMEOPERATION:SLAPS
Niemsz trekt handy alias stap 3 op weg naar KPN-loos, de ondankbare kapitalistenhonden, klanten laten bloeien voor hun eigen zut, duizenden euro’s hebben ze verdient aan mijn ge-www met als enige dankwoord het tienvoudige verveelde nasaal van de klantenservice, omdat het nooit genoeg is, afgeknepen lijnen, stijgende prijzen, het gat in de hand van dat monopolistentuig is niet te dichten, een wond die wordt opengehouden, zakkenvullers, pakterroristen. Infrastructuur voor het volk, zeg ik je.
