Heb gisteren voor het eerst ervaren dat door de onttovering van de wereld, met name door de digitalisering en internet, dat de oude dingen hun archetypische betekenis verliezen. Het bos is het bos niet meer, de boom de boom niet meer. De schemering heeft zijn magie verloren want er is altijd veel licht in deze digitaal genetwerkte apparatentijd.
Nooit meer desolaat door dat stoffig zonbeschenen land te kunnen lopen zoals ik ooit deed, of het schemerige zomeravondhuis uit mijn dromen te vinden, beschreven door Peter Handke?