Heimat zit er op. Gisteren hebben we de laatste aflevering gekeken van Heimat 3 met zijn laatste indringende beeld van het huilende gezicht van Lulu, Hermann’s dochter. Het is een indringend beeld en slaat over op de kijker die met eenzelfde gevoel achterblijft, verder met een leven zonder Heimat. Het individu is aan het einde van de twintigste eeuw los van zijn wortels, stuurloos richting een nieuw millennium. Van de eenentwintigste eeuw zijn inmiddels acht jaar verstreken en het oppervlak wordt als maar losser en droger, een proces van vernietiging van wat Heimat zou kunnen zijn, globalisering. Het is moeilijk wortel schieten.