Lees momenteel De Broers, zoals ze tegenwoordig heten, en soms moet ik even wat anders, want het is werkelijk proza. De mens wordt ermee uitgebeend. Daar moet je als lid van de soort wel eens even van bijkomen.
Het lezen vlot maar langzaam. Net een van de beste hoofdstukken uitgelezen, De grootinquisiteur, meesterlijk. Het is een vage prefiguratie van het Pilatus verhaal in Boelgakovs Meester en de Margarita. Diepgaand theologisch proza met als kern een dialoog tussen Jezus en een zwaarwichtige opponent. Onovertroffen.
Nou, voor mij zijn het nog steeds De gebroeders hoor.