Achter de berg die er eens was

<%image(20070304-gedicht_hans.jpg|348|548|null)%>

Achter de berg die er eens was
Klom de zon langzaam uit haar
zwarte hol in het duistere moeras
De klim verliep in een verhelderend
tempo, vol haast en traag.
Boven de berg die er toch nog was
Greep ze de macht over het zwerk
Totdat ze weer terug moest
Aangetrokken door sirenen van de
zompen
Het zwerk werd overgenomen door
zwakke sterren, sterk door hun veel-
heid.
Het zwerk, zerk voor de zon?
De eindeloosheid bleek uiteinde-
lijk het parlement, de macht.
Dan weer zon, dan sterren maar
altijd weer,
De berg die eens was, was wijs,
wist en moest zwijgen.

Hans van de Ven