Ik moet altijd oppassen dat ik zo een gelovig zieltje knak. Het is me al een paar keer overkomen: opeens knapt er iets en langzaam verdwijnt de grond onder zijn voeten: hij zakt langzaam weg in het twijfelmoeras. Maar ik wil dat niet, ik vind het prachtig als mensen ergens in geloven, maar ze willen er dan met je over praten, ze gaan er zelfs iedere zaterdag voor langs de deuren. Oog in met de geest die de anomalie heeft toegelaten, er zijn identiteit omheen heeft gesmeed. Hoe zij verbranden in het vuur van tegenstrijdigheden terwijl jij daar zo koel staat, een demon van asbest. En als ik dan de deur sluit dan word ik droevig en vervloek mezelf: ik heb me weer laten verleiden.
kunsten, een oorspronkelijke kunstlog met veel aandacht voor outsiderart.
Terwijl verstandige geesten de dada opzochen om tot waanzinnige vernieuwing te komen zitten deze geesten er middenin, als ware insiders