Al snel kwam ik weer eens terecht op de site van Roger Avery, de regisseur van de nouvelle-violence-classic killing zoe, die ook een weblog blijkt te draaien en al een tijdje een nieuwe film uit heeft:the rules of attraction
Ik heb me een uurtje beziggehouden met iets dat ik gewoon nooit doe: lezen in mijn eigen archieven. De aanleiding was eigenlijk een mailtje met de vraag wat eigenlijk het concept is van de hele zaak? Als die vraag al te beantwoorden is dan moet de oplossing toch te vinden zijn in de kelders van Niemsz-punt-com.
De kelders van Niemsz.com: Kelderlog deel 1
(op zoek naar tred en rede, er zullen acht delen volgen waarvan de laatste zal gaan over de lotgevallen en de wijdsheid)
120600
1.00u
Dit is de dag dat ik met dit logboek op internet begin. Ik houd al jaren met vlagen een dagboek bij. Ik heb een tijdje getwijfeld om dit op het WWW te zetten, maar ik heb toch besloten een compleet nieuwe logboek te maken. Zodat ik meer kan regisseren, rekening kan houden met publicatie.
Het heeft te maken met angst, angst dat derden een deel van je heimelijkste gedachten kunnen lezen en zo een ander beeld van je krijgen dan die van de rol die je normaal met hen speelt. Het spelen met deze angsten is een spannende bezigheid. Deze spanning wordt verhoogd door de gedachte het geheel op het internet te zetten zodat het voor iedereen op deze aardkloot toegankelijke wordt. Mega-exhibitionisme, een narcistisch hoogtepunt. Het is een manier om jezelf te verspreiden, te verstuiven, digitale verstuiving van je persoonlijkheid. De grenzen van de stoffelijke lichaam en geest worden vaporeus, je ziel verspreidt zich over talloze computers, wordt deel van andere virtuele werelden. Deze ziel is bewerkelijk, dupliceerbaar, eenvoudig te conserveren. De machines waar deze zielen in huizen zijn vervangbaar in tegenstelling tot de organische behuizing, het menselijk lichaam in ons geval. De organische ziel leeft voort in ander lichamen en de sporen van zijn daden. Verspreiding in een machine is zo een daad van vereeuwiging.
160700
Na een beetje surfen ben ik er nu achter dat dit schrijfsel geen weblog avant la lettre is. Een web log is meer een verslag van bij elkaar sufgesurfte links voorzien van persoonlijk commentaar. Dit is meer een webdagboek met hyperlinks, een pseudo-weblog. Natuurlijk heb ik geen ene reet te maken eventuele dogma’s omtrent cyberspaceterminologie en daarom zal ik de benaming handhaven. Vooral ook omdat ik geen zin heb om mijn navigatiebalk te veranderen. Een pure vorm van eigenwijze cyberluiheid.
170700
Content is een schaars goed op het www. Misschien zoek ik niet goed of is mijn verwachtingspatroon te hoog opgeschroefd, who dares to tell me. Ik las ooit dat het internet een vlinderpatroon heeft en dat de meeste hyperlinks maximaal 19 stappen van elkaar verwijderd zijn. Deze informatie haal ik uit de nevel van mijn geheugen, maar het komt erop neer dat de meeste surfers in een beperkt deel van het www ronddansen. Hoe voorkom je gaar te koken in je sopje van hyperlinks. Het gevaar dreigt dat je strand in de wereld van het commerciële internet, omdat deze zich het meest agressief aan je opdringt. Onder deze commerciële schil bevind zich een wereld van non-commerciële sites in elkaar geknutseld door liefhebbende bezielden. Op deze gedachte is mijn geloof, hoop en liefde voor het internet gebaseerd. Enkele pasontdekte middelen om nieuwe in www-werelden te ontdekken zijn de e-zines en de weblogs. Voor meer tips en suggesties staat mijn mailbox altijd open.
020900
Als ik zo eens dit logboek overlees moet ik concluderen dat het vrij bloedeloos dreigt te worden. Deels wordt dat veroorzaakt door de oppervlakkige leegheid van mijn bestaan op dit moment, maar ook doordat ik weet dat het door enkele verdwaalde zielen gelezen wordt. Hierin zit natuurlijk ook de thrill. Het mag natuurlijk nooit zo worden dat eventueel publiek je creativiteit verstikt. Het wordt denk ik dan ook belangrijk om mijn doelstellingen te herdefiniëren.
110900
Vertwijfeling slaat toe bij Smoel (10 september). Ik moet zeggen dat ik niet geheel en al oneens kan zijn met zijn kritisch commentaar op de huidige weblog ontwikkelingen. Het is wel allemaal erg veel van hetzelfde en het zijn vooral de wat oudere rotten continuïteit bieden en interessant blijven.
Ik ben zelf nog maar zeer kort bekend met het fenomeen webloggen en het was never de bedoeling om een weblog avant la lettre te beginnen. Er zijn luiden die daar veel beter in zijn en veel meer tijd voor hebben dan ik. Het is eigenlijk te wijten aan een terminologische fout in mijn navigatiebalk dat ik dit schrijfsel weblog ben gaan noemen. In die paar maanden dat ik nu bezig ben dreigt er een soort weblogverslaving en krijg ik de neiging dit logboek steeds meer op een echte weblog te laten lijken. Het betoog van smoel heeft me weer op het juiste pad gebracht. Dit wordt weer gewoon een internetdagboek met hyperlinks. Het belangrijkste doel van deze site blijft het leggen van contact met geestgenoten, mensen die in staat zijn mij te stimuleren meer uit mezelf te halen. Dat is voor mij een ideale toepassing van het internet en eigenlijk ook de rede dat ik me er ooit mee ben begonnen.
Het overgrote deel van het internet is platte inhoudsloze slecht vormgegeven sjit. Door andere weblogs na te apen, wat er teveel doen, draag je alleen maar bij aan het sjit-overschot. Er is nu zelfs al een ultraschijt weblog. Niemand vind zijn eigen stront stinken, soms moet je er met je smoel in.
7.1.01
er is weer een terminologiecrisis: weblog, lifelog, een op een weblog gelijkend internetdagboek dat soms neigt naar een pseudo-lifelog, surfreport, webschrift, dailyweb, dagelinks, wwwgezever, log, bolgschrzenf, samen lekker webberen, webberen.
10.1.01
Opvallende originele log: Zidouta
11.2.01
Vandaag heb ik de site weer een beetje omgekloot. Een groot deel van de frivoliteit is verdwenen, moge hij rotten op mijn harde schijf. Het groen op zwart doet me denken aan de eerste cputer waar ik ooit een basic-programaatje op inklopte. Mijn eigen kritiek ten spijt ben ik toch overgestapt op een klein arial lettertype, niets menselijks is mij vreemd.
18.2.01
“Ach alles is toch al geschreven,” zuchtte hij,” het gaat om het om het hier, het nu, om mij.”
26.2.01
Blogger down dus moevuh met blogger. Ik stap weer over op het old-school-html-wiesiewieg-kloten-met-driemweaver-en wat ik niet al nog meer voor tinnef op deze cputermeuk heb staan. blebs.
7 March 2001
moet toch niet erger worden met mijn internet verslaving: zit nu met mijn winterjas en das aan achter een bord piepers te internetten. Waar is mijn webcam???
5 April 2001
Misvorming vormt de kunst van nu. De kunst van de afbraak. Om daarna niets meer op te bouwen. Deze fase is reeds voorbij. Er moet gebouwd, geleefd, gezocht. De zoektocht naar zinnige creatie, het je laten leven door materie, techniek, emotie. De nieuwe vormen zitten in de techniek besloten. De cyborg wordt langzaam realiteit. Mensen raken steeds meer verbonden met machines. Machines en massacultuur. De onvolkomenheid van de machine brengt ons uit ons evenwicht, verstoort het paradijs dat het voorspiegelt. De onvolkomenheid van de materie blijft onze grootste vijand.
Genialiteit op de valreep. Waar veel ruimte is gebeurt niets. De illusie van de tijd nemen voor. Geduld is eindig, de mens beperkt en genialiteit slechts een moment.
een gedachtentrap, ideeenestafette
28 April 2001
Heb het gehad,
het hangt me allemaal de strot uit,
geef de pijp aan Maarten,
interesseert me allemaal geen zier meer,
heb het gewoon echt gehad,
bloedeloze bedoening,
schiet allemaal voor geen meter op,
van die sneue types,
kan der niks mee,
zootje hopeloos,
wordt er echt compleet helemaal down van,
ga wat anders doen,
zoals een pot bier drinken,
de groeten
2 May 2001
Het schrijven voor het www heeft niet echt een goede invloed op mijn schrijfwijze. Rusteloosheid en gebrek aan concentratie leiden tot een soort van telegramstijl. Het medium kenmerkt zich door zijn vluchtigheid. Ik zal nieuwe manieren moeten zoeken om tot een meer geschikte vorm te komen.
14 May 2001
Niemsz en Neo-E-Optimisme (NEO)
Ondanks al het gezeur ben ik toch behoorlijk optimistisch gestemd de afgelopen 12 minuten: er is al zoveel op het internet gedaan, maar nog veel meer is er nog niet gedaan. Hup, de handen uit de mouwen….
18 June 2001
Zidouta experimenteert, vooral met taal, en waren er maar meer die dat deden
31 July 2001
Niemsz.com is nu helemaal gestript. Mijn logje ligt er wat naak bij met zijn kale HTML 1.0.
In den beginne was er weinig, maar het werd alengs meer…..
12 August 2001
Ik las net wat door de archieven van dit los zand en dacht: goh toen deed ik nog echt mijn best om er iets leuks van te maken.
24 August 2001
cioran zit in een post-vacante-williknogwelloggen-crisis, maar gaat gelukkig “gewoon” door en schaart zich daarmee bij de rij der groten die doorgaan, ook als het even tegenzit.
3 September 2001
Het afwegen van woorden. Rust en tijd vinden om taal tot je te laten doordringen. Veel ervaringen heb ik inmiddels ver achter me gelaten. Te ver. Door me op enkele zaken te storten ben ik vergeten de bordjes te laten draaien. Als alle ingrediënten voor handen blijven is echter niets onherstelbaar. Het belang van het stellen van vragen. Ik heb me al lang niet meer afgevraagd: waarom?
15 October 2001
Opwelling: de behoefte om onverantwoorde dingen te doen. Om de zaak te gaan slopen, helemaal in elkaar te stampen. Of een liter wodka naar binnen gieten. Of je als een zwakzinnige kwijlend door een druk winkelcentrum in een rolstoel te laten vervoeren. Of om het gemeentehuis binnen te gaan en een hele moeilijke vraag te stellen. Of te urineren in dat prachtig bijgehouden tuintje. Of de gitaarversterker vol los zetten. Of een George Doebajoe Bush masker maken en ermee door de stad rennen. Of…Of…
22 October 2001
Een leven zonder gebruiksaanwijzing en een hoogst originele log, die ik nog niet kende: Puck’s Podium
26 October 2001
Net was het er weer, een hardnekkig terugkerende gedachte, die de binnenkant van mijn schedel verlicht als ik zo mijn bescheiden website beschouw: wat een ongelooflijk treurige sjit. Ik troost me dan door te dromen dat ik best in staat ben een supersite te maken, eentje waarover gesproken wordt, maar dat dat toch wel heeeel veeeel werk is.
Langzaam maar zeker lummelen we verder.
27 October 2001
Dat je niets meer uitlegt
18 December 2001
De plurale taal: Het voorbeeld van het dagboek: voor de een is het dagboek de uitdrukking van bepaalde sociale e.a. omstandigheden, voor de ander is het een soort poging door angst bepaald, om in de schrijfwijze de eenzaamheid uit te stellen: sign 6
26 December 2001
Naar aanleiding van het uitlezen van De geschiedenis van mijn kaalheid, het lezen van Zidouta’s slotmanifest en de normale eindejaarsherbezinning:
Wie met het woord leeft heft de grens tussen fictie en werkelijkheid op. Na jaren zou ik bijna zeggen, logisch. Ik schrijf hier woord, maar ik kan beter schrijven afspiegeling. Woorden, foto’s, schilderijen. beelden, film, televisie, internet, het geheugen, allemaal afspiegelingen van een werkelijkheid. Het materiaal waarin we afspiegelingen maken is een ander dan die waaruit de werkelijkheid is gemaakt. Daarom is zo een afspiegeling altijd onvolkomen en die onvolkomenheid leidt altijd tot miscommunicatie, maar het creëert ook speelruimte, fictie, kunstenaars. Een mooi voorbeeld vind ik Arnon Grunberg, die nog een stapje verder gaat en naar zijn eigen fictie gaat leven en dan wordt het hele leven een roman. In De geschiedenis van mijn kaalheid, schrijft hij als Marek van der Jagt:
Hoe voelt het als jouw leugen de waarheid van de rest van de wereld wordt, een waarheid die zelfs de kranten heeft gehaald?
Het voelt niet.
In het begin voelt het onbehaaglijk, maar die onbehaaglijkheid is van korte duur.
Als mijn leugen de waarheid van anderen is geworden, een waarheid die ze voelen, zien , horen en waar ze om huilen, hoe zat het dan met wat ik zag, voelde, hoorde, en wat was de status van mijn tranen?
Ja, hoe zat dat dan? Een vraag met een onmogelijk antwoord.
Ik heb altijd erg te doen kunstenaars voortdurend hun vingers branden aan de hete kern van de waarheid.
Die de werkelijkheid waarachtig zien of de onwerkelijkheid die wij als werkelijk ervaren.
Het zijn de tobbers, de Van Goghs, de Kurt Kobains en ik zal niet zeggen dat hun lijden geen grootse kunst heeft opgeleverd. Maar sneu blijft het en het had niet veel gescheeld of ik had in hetzelfde schuitje gezeten. Soms vaar ik nog even met dat schuitje mee als het me allemaal te levenloos wordt.
Dat wat ik hier doe zie ik niet als een eindproduct, mijn einddoel. Het is mijn speelplaats, het ermee bezig zijn mijn dagelijks speelkwartiertje, en het spel mijn buitenboordmotor. Het schuitje moet blijven varen, de geest geprikkeld. En dat brengt me meteen op een cruciaal punt: hoe prikkelend is het internet??
Ik moet Zidouta gelijk geven als hij stelt dat het internet momenteel een dooie boel is:
Internet gebeurt niet. In afwachting van nieuwe tijden gebeurt internet niet. Niet alleen de dot-com kent malaise, het ganse internet kent malaise en staat stil op de plaats rust. Het is ongeduldig wachten op The Next Big Thing, wat dat ook moge worden. Niks gebeurt dan hetzelfde, niks gebeurt dan internet zelf, maar internet gebeurt niet. En dat maakt moe en zat. Helaas
Ik heb regelmatig op het punt gestaan de automatische betaling van internetservicelaarbeek (uitstekenden provider trouwens) in te trekken. Dan maak je de balans op en dan ga je door vanwege:
het doorgaan zelf, continuïteit,
de ontiegelijk lage drempel om iets te publiceren,
de vrijheid,
de kleine groep vaste bezoekers, voornamelijk webloggers, waarmee een wederzijds respect bestaat,
de hoop op dat het allemaal nog ooit iets wordt,
de hoop op het (virtueel) ontmoeten van nieuwe prikkelende geesten
een onmetelijke ijdelheid.
En er is een gefingeerd personage dat de waarheid bijna dagelijks liegt. Niet zo consistent, consequent, grillig, waarin de ernst regeert, soms de slapte, soms leegte, soms de humor, soms de moedeloosheid, soms de beschouwer en dat gefingeerde personage beseft zich op dit moment ernstig dat er wat van hem wordt verwacht en niemand zal ooit weten wat dat was.
13 January 2002
Sikkema verleent Zero virtueel asiel, die niet meer vraagt dan de bescheiden ruimte van een kladblok.
hieronder Zero’s statement
kladblok
Ik heb het gisteren uitgerekend: In de 2,5 jaar dat ik nu online ben, heb ik ongeveer 5000 uur achter mijn PC gezeten. (5000!) Mijn telefoonrekeningen spreken boekdelen. De dikke Van Velthoven is er niks bij. In al die tijd heb ik mij voornamelijk bezig gehouden met het zoeken naar een optima forma om mezelf en mijn werk te presenteren.
Ik dacht dat ik mij vooral met flash en ingewikkelde java-scripts bezig moest houden om een zekere tevredenheid te bereiken. Of héél veel hits krijgen. Niks is minder waar.
Na het open trappen van kladblok vandaag, was er plotseling weer de oude drift om gewoon een eind weg te tikken. Eenvoudige platte tekst op een digitaal wit velletje. Niks geen cgi, greymatter, php, flash, photoshop en al die overbodige luxe. Beperken heet de nieuwe kunst.
Over: Deze pagina dient – na het sluiten van nakedself – als opstartpagina voor mezelf, maar U mag natuurlijk ook klikken. Eenmaal per maand zal een nieuwe, aangepaste versie verschijnen: een linkdump, beetje tekst her en der, dit alles samen geperst op één blaadje. Het hele jaar door kladblokken tot dat ik een ons weeg. Heerlijk.
3 February 2002
Last van blogspots? II
20 March 2002
Lezen, lezen waartoe, met welk doel. Niets nieuws onder de zon, het onbekende onbegrepen, de betekenis in een dikwandige stalen kist gegoten in meters stenig hard beton.
Schrijven, de toetsen laten rammelen. Al het aanwezige herschikken. Alternerende denotaties. Vertrekkend vanuit een monadische substantie, meer dan 1 punt, al het ander ervanuit beziend. Beweging maakt betekenis. Waarom staat hier alles stil, betreed slechts het leven, zijn platgetreden gang in.
Woorden consumeren, woorden produceren. De ultieme verdraaier en onschuldige verrader.
Ik ben een denker. Ik vergat te denken. Niet te ver. Altijd een fractie minder. De motor moet draaien, het vliegwiel rond.
Hoe krijg je een vastgelopen motor weer aan de gang? Met kennis, een combinatie van opleiding gevolgd door de ervaring van oeverloos gepruts. Met chaos en geweld, vuur, hamers, kruupollie, beweging, zoveel dat op een gegeven moment als alle mogelijkheden tot star volhouden zijn verbruikt, hij wel weer op gang moet komen. Met een tegenstrijdige kracht, juist karakteristiek te noemen. En dan aan de praat houden, want dat is de kunst: de motor aan de praat houden.
22 March 2002
Materie in beweging. Niet te voorziene energiestromen. Een schakelpatroon, een omzetten van de ene materie in de andere; transsubstantiatie. Een subject neemt een verzameling van objecten waar. Deze verzameling wordt een waarneming van welke materiële samenstelling dan ook. Transsubstantiatie. Een kopie met een andere materiële samenstelling. Op het moment dat een subject iets met de waarneming gaat doen wordt de transsubstatiatieketen langer. Hij beschrijft de waarneming. De beschrijving kent weer een andere materiële structuur. Het geschrevene is eenvoudig te dupliceren. De keten wordt langer, oneindig langer. Verscheidene ketens kruisen elkaar, vervormen elkaar, misvormen elkaar. Verrijkende en verarmende transsubstantiaties. Bij een eenvoudig proces kan het algebraïsch aantoonbaar worden gemaakt, op zichzelf ook weer een transfiguratie. Ooit was er een begin. Een kort klein matjes flitsend onbeduidend schijnend moment was er een omzetting van materiaal, waarbij het oorspronkelijke materiaal bleef bestaan. De materie deelde zich, werd steeds kleiner, maar er stond niets of niemand boven, die dat kleiner worden zou kunnen opmerken. Een oneindig vergrotende microscoop maakt een oneindig klein object oneindig groot. De complexie, om gek van te worden.
22 June 2002
De geest bewerken met deformatie, concentratie en constructie machinerieën, bemesten met herinneringen, ideeen en observaties. Dan moet er nakendeju toch iets uitkomen.
2002 July 16
Een medium dat heet vluchtig te zijn dien je ook overeenkomstig te gebruiken. Geen doorwrochten teksten, geen doorwerkte beelden, geen diepe gedachten. In cyberspace is alleen plaats voor toekomst. Heel anders dan het geduld van een geboekdrukte tekst of een voorstelling onder een laag vernis. In dit bilateraal universum is een zwakte net zo veel een kracht. Halve zinnen, goed of slecht Nederlands, prille gedachten, geleende beelden, willekeurige verwijzingen draai ik als bonte greymatter in de pot van mijn domein. Schoon en zonder stank.
2002 August 21
Niemsz’ s’nederlands eerste Lieglog
2002 November 19
community, der is geen community, alleen ik, hier, alleen, achter een cputer en jij, jij zit daar ook maar in je uppie.