“Bij die beek zat vaak, als het wat later op de middag werd, een merel te fluiten. Op de een of andere manier werd ik gelukkig van dat geluid. En omdat ik mijn grootvader bij andere gelegenheden had horen zeggen dat hij naar Merelbeke moest, begon ik me die gemeente voor te stellen als het paradijs op aarde, zoiets als een plek waar de mooiste beek met duizend merels was.“ [0] Het jaar loopt weer op zijn einde: Raoul maakt daarom ruimt voor Reminisce [0]