Via holy Tonie, die nog wel eens een papieren Trouw leest, kwam ik op een site die mieters past in mijn kruistocht tegen Djordzj Dobbeljoe Boeschj

via kunstlog kwam ik op een zoveelste poging tot bevatten van de net-niet-nix-wel-of-niet-verloren-post-post-postmoderne twintigergeneratie, waar ik zelf ook toe schijn te behoren.

Deze week heb ik van een delegatie weldoeneners de fenomenale ceedee White Pony van de Deftones gekregen. Het ding is nu permanent in mijn verkreukelde witte BX geinstalleerd, omgedoopt tot witte pony. Een beter anticorrosiemiddel kun je niet hebben. Ik was nooit zo weg van de Deftones, maar met dit meesterwerk hebben ze zich veruit overtroffen.

Het jaar loopt ten einde, die tijd voor bezinning. Nostalgische herinneringen kleuren mijn gevoel. Normaal vlucht ik naar de toekomst zonder om te kijken. Deze tijd nodigt me uit te nestelen in warme herinneringen, vaak herinneringen van dingen die niet meer zijn. Mensen die ik ben verloren, plaatsten waar ik niet meer kom. De onomkeerbaarheid van de tijd. Soms zijn er herinneringen aan tijden waaraan ik nooit heb deelgenomen. Of er ergens diep in mijn genen de herinneringen van mijn voorouders besloten liggen. Verdichtingen van het verleden. Zo een ultieme verdichting is voor mij de verdichting van de winter die ik gevonden heb in het schilderij van Pieter Brueghel, de terugkeer van de Jagers. Waar blijft nou die winter?

Bij het zoeken naar een afbeelding van Breugels Meesterwerk kwam ik op deze verrassende site: the virtual babel encyclopedia