Gisterenavond was Henk van Os bij zomergasten. Van Dis greep naar alle mogelijke middelen om deze kolos van zijn voetstuk te brengen. Ik ben de man een paar keer in de werkelijkheid tegengekomen en wat opviel was zijn grote postuur. Daarnaast is het ook nog een mega-intellectueel. Die laat zich niet van zijn stuk brengen door Dandy Dis.

Een prachtige metafoor kwam er steeds terug: de ruiter die zichzelf aan zijn haar uit het moeras trekt, afkomstig van de fantasmen van de Baron van Munchhausen. De mens heeft kunstgrepen nodig om zijn hoofd boven water te houden. Een van die kunstgrepen kan de kunst zelf zijn, maar er zijn talloze andere mogelijkheden. Misschien wel evenveel als er mensen zijn.

Al een paar dagen ben ik wanhopig op zoek naar interessante sites. Ik schuim mijn favoriete weblogs af en een aantal nieuwe, maar ook zij kunnen mij niet uit mijn cyberdip helpen. Het lijkt allemaal evenveel op elkaar. De vormgeving van mijn eigen site begint nu ook me te vervelen. Misschien wordt het weer eens tijd om het zaakje op te blazen. Aan de andere kant is het zonde om iets te beeindigen dat nog niet eens de kans heeft gehad om iets te worden. Op de valreep en bij toeval vind ik nu toch een site met content:

Werkstuk 1 – Eliade – Andreus – Lucebert – Schucman Ik heb op het moment niet echt de rust om de tekst op me te laten inwerken, die bewaar ik maar tot morgen.

1