Gisteren heb ik me Populous, the beginning aangeschaft. Het spel is al een hele tijd uit en nu was het in de aanbieding voor een spotprijs, f 14,95. Ik ken de verslavende oerversie uit mijn amiga-tijd, maar deze versie is echt wezenlijk anders.

Als ik de moderne games zie voel ik me echt een ouwe lul. Vroeger ging je achter je machine zitten, stopte er een floppy in en na wat gekraak en geswap begon het spelletje dat zich liet besturen met een arcade joystick met 1 vuurknop. Die tijd lijkt lang voorbij. Bij de moderne game ben je een week bezig de besturing onder de knie te krijgen. Alles kun je veranderen en instellen. Op een gegeven moment ben je zover van de oorspronkelijke instelling verwijderd dat je kunt flipperen met een 3d shooter. Om dat het steeds mooier moet smelt je videokaart in de kast en ook lijkt het onmogelijk te zijn een spel te maken dat niet vast loopt of je windows onherstelbaar verminkt. Terwijl je vroeger iedere randdebiel achter een computerspel kon zetten zijn de minimumeisen nu: een IQ van 180, een vakkenpakket met minimaal wiskunde b, natuurkunde, scheikunde, biologie, Grieks en Latijn, Ulysess en Sein und zeit van Heidegger vertaald hebben in het Portugees en minachtend je reet hebben afgeveegd met De wereld van Sofie.

De jeugd lijkt zich te ontwikkelen tot een hoger denkniveau. De gemiddelde tekenfilm op zaterdagmorgen bevat meer terminologie afkomstig van de kwantummechanica dan een college over dit onderwerp en ook de pokemon-rage lijkt een uiting van hoger denken. Kan iemand mij vertellen waar dit naar toe gaat? Graag verwijs ik naar het message-board elders op deze site.

Ik ga me maar weer eens verdiepen in het spel, dat gaandeweg eigenlijk toch best aardig blijkt te zijn. Je moet het jongetje in je blijven voeden.