Ik heb werkelijk een heerlijke scheet gelaten, die ruikt naar poezie!!!
Het wezen van de mens is zijn lichaam, ofwel zit niet zo te zeiken lege driepuntenbaloom.
Een zeer nare bijwerking van het schrift is abstractie in de bloedbaan. Ik wil zin, ik wil zinnelijk zijn. Als een ziekte hebben ze me met taal besmet en ongewild deelgenoot gemaakt van dit leger leprozen. Van kindsbeen af besmet met dezelfde taal, die heeft zich zo diep in ons gevreten dat de kleur van je velletje nauwelijks toe doet. De doodzieke maakt van wit zwart en omgekeerd. Met minder geest minder aangetast, dan heb je al gauw een punt.
Vroeger was niet alles beter, nee. Misschien dat er wel eens wat aardigs tussen zat, maar in ieder geval niet genoeg om niet zo nu een dan het boeltje aan de straat te zetten. Het probleem is ook dat wat voor de ene persoon een waardevolle collectie is, voor de ander een zootje rambam is. Zo scharrelen en sjacheren we ons een weg door de tijd. En als ik wil lachen dan lees ik Nietzsche.