Er wordt wel eens gezegd dat je moet leren van het verleden, dat bepaalde zaken nooit meer mogen gebeuren. En terwijl we ons focussen op deze vormen kruipt het kwaad via de achterdeur binnen. Er wordt ook teveel geluisterd naar mensen die nog leven in het verleden, die nog weten hoe het was. In de tijd veranderen de vormen en onze tijd kent vormen die er nog nooit waren en in die vormen zit een fascisme, een in de herhaling normaal bevonden fascisme, onzichtbaar normaal. Het idee van vooruitgang, verbetering, de basis van ons westers moderne denken is kwaad zaad. Het is zaad dat uitstekend groeit, het groeit als de hel, het heeft de hele planeet overwoekerd en je zult mij zijn werkzaamheid nooit horen betwisten. Zelfs de voormalig gelukkigen op het duister continent zijn ongelukkig en willen meer, beter, het beste. Een grote beweging is begonnen. Wij zijn inmiddels ver gekomen, wij morrelen al aan het zaad zelf. Onze Henri wordt de beste, de snelste, de slimste, de mooiste, laat hele volksstammen achter zich. En zo wordt alles beter.

En ik begin maar vast te leren los te laten. Een kleine gedachtestapje en je bent precies waar je moet zijn een autonoom lichaam in een dolgedraaide wereld.