Geen grotere tijdsverspilling dan een eigen huis. Ken je die programma’s, zie je zo een brave vijftiger een plankje doorzagen met een accu-decoupeerzaag. Denk je, dat wil ik ook, dat is leuk. Eerst moet je zien dat je de juiste materialen hebt, dat kost je echt een godsvermogen. Dan moet je dat spul allemaal thuis zien te krijgen. Even dat balkje iets verder doorschuiven, ster in je ruit. En nooit hebben ze alles wat je nodig hebt. Vijf hectare bouwmarkt, maar nooit slaag je helemaal, moet je weer stad en land afrijden. Eindelijk thuis, al lichtelijk verhit, je rotzooi geïnstalleerd, begint de martelgang. Je mist altijd het juiste gereedschap, slaat per ongeluk ergens een hoekje af, draait een schroef dol, druppelt verf op het tapijt, snijd een stuk uit je duim, schroeft het ding scheef erop, stuift alles vol, altijd. Maar het moet af, er moeten resultaten komen, je meisje aan je voeten, een aai over je bolletje van je familie en vrienden. Maar het ziet er niet uit, iedere woonkamer lijkt zoetjes aan op de doodskist van Nico of de Intensive Care van Jan de Bouvrie. En die klusjes duren lang, je wordt van kwaad tot erger, de kat al vijf keer tegen de muur geschopt, je vriendin met weekendtas naar haar beste vriendin, zit je ’s nachts nog op je knieen de splinters uit het wollen tapijt te zuigen. Ik doe er niet meer aan mee, ik ga deze zomer lekker met mijn ballen in de zon zitten, wijntje, biertje, boekje erbij. Aloha.

[4]

Meer hedendaags dada van jacmat: poursuite

[0]

Dit schokkende nieuws kwam me vandaag ter ore. Hoewel Jake absoluut geen vriend van me was en ik hem tijdens en na de colleges vaak vervloekte, was ik toch aangedaan door het bericht. Ik wens familie en vrienden van de slachtoffers veel sterkte. Jake zou er wel een mooie klassieke spreuk voor hebben gehad. maar ik was een slechte leerling.

[0]

Vanavond na lange tijd met Kroete weer eens de wereld van het dadaïsme binnengegaan. Dat was erg goed en ik voel me dan ook herboren. Een van de hoogtepunten was toch wel: Spiel mir noch dass lied von Bohn, du Bahnhof. En weer werd eens bewezen: wie zijn eigen lol kan maken heeft niemand nodig, hij is echt vrij.

[0]