Een indringend kijkje in het leven van S.E. Fireworks directeur Rudi Bakker, die voor het NRC een dagboek bijhield.

[1]

Ow goodie goodie, I should have known better. Cinema van de onderste plank, dat is Hannibal. Ik loop bijna over van negativiteit en dat heeft niets te maken de vermeende heftigheid van de special effects, die hoogstens een beetje op de lachspieren werken. Kant nog wal, slaapverwekkend. Het script is een prutje van genre-elementen zonder doel of bedoeling. Het gedweept met goede smaak en psychologische spitsvondigheid is louter decoratie. Nog nooit heb ik de Goldberg variaties zo misplaatst gezien. Effectbejag, Holliewoed, marketingmachine, zijn weer een paar steekwoorden. Een film die je gezien moet hebben maar die zonde is van je vrije tijd, punt.

[3]