Ben gisteren begonnen aan het boek Vriend van verdienste van Rosenboom. Het boekenweekgeschenk, dat ik al een maand had, heb ik aan de kant gesmeten. Het is bijna een overvol relaas over deze tijd, een tijd die ik zelf door en door ken, ben. Gaat op het stapeltje nooit uitgelezen boeken (van het enige boek dat ik van Rushdie gelezen heb, de Duivelsverzen, heb ik overigens wel intens genoten). Maar die Rosenboom, die is me der eentje. Die kan het echt. Zelfs dit ouder werkje heeft het al. Het komt een beetje stroefjes, met brieke benen op gang, maar geleidelijk dringt het zijn medogenloze onvermijdelijkheid aan je op. Rosenboom’s wereld is een sado-flipperkast waarvan de pijnlijke obstakels optimaal zijn geplaats. De eindbestemming laat zich immer vermoeden, hoe lang het spel ook duurt. Sadistisch wordt de hoofdpersoon Theo in het spel gehouden om heel diep te vallen. De schrijver dwingt je te getuigen, je wordt een alziende voyeur of je legt het boek op het stapeltje, nooit uitlezen boeken
[2]
[0]
Smaakvol voorgelezen fragmenten uit de wereldliteratuur en aanverwante zaken: Salon.com Audio
[0]