edereen die veel met pc�s werkt kent het gevoel van machteloosheid, dat omslaat in agressie. Pure agressie, pure adrenaline in je aderen die er bijna door je porien uit komt. Net als jij je verslag wilt printen, hup, dat prachtige blauwe dosschermpje.

Ik moet eerlijk toegeven dat windowz 98 een vooruitgang is, zeker nu ik alle extra features verwijderd heb. Ook heb ik de zaak zo vaak versjitterd dat ik nu bijna weet wat ik wel en wat ik absoluut niet moet doen.

Een erg zwakke schakel vormt echter nog steeds mijn Epson printer. Sodeju wat een schijtbak. De klep heb ik er van pure frustratie afgeramd. Het ding heeft namelijk de neiging zelf dingetjes te checken en daaruit conclusies te trekken. Soms zijn dat hele foute conclusies. Ook kost dat denkvermogen een vermogen aan tijd bij het opstarten. Ik heb geen idee wat ie allemaal aan te doen is: bruuuuppp, zwiew zwiew tsj tsj tsj hrechheh jim jim jim jim hegegegegegegegegeg. Kedzjeh zwiew hewehweh. Die foute conclusies kunnen heel vervelend zijn, zeker ook omdat ie nogal halsstarrig is. Je krijgt hem niet snel van zijn stuk. Als jij iets uitprint en ziet dat de rode inkt op is, maar zijne heiligheid denkt dat er nog een druppeltje in zit, mag jij er van hem geen nieuwe patroon inzetten. Nee, echt niet. Net als jij denkt dat je de oude patroon eruit kunt halen, zwiew, zit je er met je klauwen tussen. En het is allemaal ook maar plastic, dat is allemaal zo stuk. Oeps breekt het klepje af. Die eerste printers die waren wel anders, die moesten ze met een takel op de plaats zetten.