Vorige stukje schreef ik enkele minuten geleden. Het magische getal 22 zit weer in de datum. Ik herinner me nu met wie ik de magie va het getal deelde en ontdek tegelijkertijd dat ik Henri’s verjaardag ben vergeten, die hij gevierd zou hebben als hij nog lichamelijk onder ons zou zijn, 17 juni. Het getal is de kapstok van de herinnering. Eigenlijk zou het voetbal er ook een moeten zijn en ook deze broeierige zomeravond. Ik herinner me nog het WK van 1996, toen Oranje heldhaftig verloor van hetzelfde Frankrijk. Het was een warme middag met een Kroete in een kroeg in N waarvan ik de naam vergeten ben. Het illustere trio was in ieder geval compleet. Met viltjes, boekjes, pen en een hoop dada. Ik geloof tenminste dat het in 1996 was. Ik vraag me af of de naslag van deze middag nog ergens is. In mijn notitieboekjes is in ieder geval niets te vinden.