Maand: juni 2010

Tweede lustrum

Bijna vergeten: gisteren bestond dit ding tien jaar op internet. Dat het zolang heeft volgehouden is meer luiheid dan vlijt. Die de eerste post schreef ken ik niet meer:

120600

1.00u

Dit is de dag dat ik met dit logboek op internet begin. Ik houd al jaren met vlagen een dagboek bij. Ik heb een tijdje getwijfeld om dit op het WWW te zetten, maar ik heb toch besloten een compleet nieuwe logboek te maken. Zodat ik meer kan regisseren, rekening kan houden met publicatie.

Het heeft te maken met angst, angst dat derden een deel van je heimelijkste gedachten kunnen lezen en zo een ander beeld van je krijgen dan die van de rol die je normaal met hen speelt. Het spelen met deze angsten is een spannende bezigheid. Deze spanning wordt verhoogd door de gedachte het geheel op het internet te zetten zodat het voor iedereen op deze aardkloot toegankelijke wordt. Mega-exhibitionisme, een narcistisch hoogtepunt. Het is een manier om jezelf te verspreiden, te verstuiven, digitale verstuiving van je persoonlijkheid. De grenzen van de stoffelijke lichaam en geest worden vaporeus, je ziel verspreidt zich over talloze computers, wordt deel van andere virtuele werelden. Deze ziel is bewerkelijk, dupliceerbaar, eenvoudig te conserveren. De machines waar deze zielen in huizen zijn vervangbaar in tegenstelling tot de organische behuizing, het menselijk lichaam in ons geval. De organische ziel leeft voort in ander lichamen en de sporen van zijn daden. Verspreiding in een machine is zo een daad van vereeuwiging.

Ik ga zo slapen, morgen ga ik verder bouwen. Vandaag heb ik het raamwerk van mijn homepage voltooid. De flashnavigator vind ik erg aardig geworden, lekker speels. Gaandeweg werd het duidelijk dat een homepage over jezelf moet gaan, je persoonlijke thuispagina, een etalage van je persoonlijkheid met communicatie als doel.

12.19u

Vanmorgen veel te vroeg opgestaan. H. maakte me wakker, om nog even een kop koffie te drinken voordat ze naar pinkpop gaat. Ik ben niet zo een festivalmens. Puberende neohippies die zich aanstellen door een gebrek aan identiteit en je het genieten van muziek onmogelijk maken. Die paar bands die de moeite waard zijn wegen niet op tegen de kilo’s eenheidsworst die je er door je strot gedrukt krijgt. Voorspelbare loopjes, voorspelbare akkoorden, voorspelbare timing..

Ctrl-c-v

De beste manier om te ontsnappen aan de destructieve keerzijden van ongebreidelde groei is bevrijding van de groeiobsessie, nulgroei of negatieve groei, dus een stabiele samenleving met een economie van het genoeg. De geduchtste tegenstander van de groeimanie die ons teistert is diegene, die genoeg heeft, die bescheiden behoeften heeft wat betreft materieel bezit, apparatuur en comfort en die beseft dat er geen duidelijke correlatie bestaat tussen de kwaliteit van een rijkgevuld leven en een steeds groeiende consumptie. Die wel streeft naar geestelijke maar niet naar economische groei en zowel innerlijk als uiterlijk onafhankelijk is geworden van economisme en materialisme.

Soms droom ik ervan burger te zijn van een samenleving waarin het economische domein weer is ingebed in het sociale en politieke; waarin de almacht van markt en geld is doorbroken; waarin kleinschaligheid de megalomane tendensen van onzen tijd het hoofd biedt en waarin lokale gemeenschappen niet langer ontwricht worden door de wereldmarkt. Het zou een samenleving zijn van vrijwillige eenvoud, waarin hebzucht en rivaliteit het niet meer zouden winnen van wederkerigheid en ‘convivialiteit’ (Illich) en waarbij wereldwijd gelijkheid en rechtvaardigheid zouden heersen. Pas dan zou de ‘global village’ van de planeet aarde werkelijk onze ‘oikos’ zijn geworden; thuis en huishouding van een verenigde en wijze mensheid waarin economie en ecologie niet langer elkaars tegendeel zouden zijn.

ctrl-c-v Jwl, ctrl-c-v Ton Lemaire