Maand: november 2003

Even naar de winkel om paksoi en champignons te halen, we hebben het hier over een buurtsupertje, daar hebben we het over. We hebben het erover dat Niemsz de globalisering van het kleinschalige steunt. En ook het knullige, het amateuristische en het persoonlijke en ook het onvolkomene dat is het menselijke.

Mounted F-4 at RADC’s Newport Test Site


Wederom gaat het koor naar Terschelling. In Apeldoorn wordt opgetreden in de Goede Herderkerk, Grote Kerk, Pauluskerk en Pniëlkerk. Buiten Apeldoorn zijn er optredens in Epe en Vaassen. Nieuwe dirigent wordt in dit jaar Goos Hoogeveen.

Dat ik me voortdurend moet verdedigen genoten te hebben van The Matrix Revolutions. Het is een grote machine-versus-mens-gevoel-versus-verstand-goed-versus-slecht-zin-versus-zinloosheid-bioscoop-opera.

Gisteren zijn we naar eens speciale vertoning van Goodbye Lenin geweest. Daarna werd er nog wat gedebatteerd over de film en zijn verband met het huidige ostalgiebegrip, met niemand minder dan Thomas von der Dunk.

Bij nader beschouwing moet ik concluderen dat de film nog veel beter is dan ik al direct ervoer. Hij kent vele lagen die consequent zijn doorgevoerd en verschillende kanten belichten van de manier waarop het individu omgaat met de geschiedenis en de macht. Het is een film die zijn eigen geschiedenis vertelt. Het aardige is ook het idee dat veel veranderingen niet door sterkte tot stand komen maar uit zwakte. Veel achteraf-helden worden geboren uit momenten van zwakte, persoonlijk falen en daaruit voortvloeiend overcompensatie. In al hun heldhaftigheid slaan ze door en blijken nog verder achteraf vaak meer te hebben vernield dan goed gedaan.

Maar genoeg gezwetst: ga die film maar eens zien, het wordt tijd dat we onze blik meer naar het oosten richten dan alsmaar over die grote plas naar het westen, zoals Von der Dunk terecht opmerkte.

Midden in New Grange heb ik de totale duisternis mogen beleven. Het zijn die uitersten die je bij blijven en die illustratief blijven voor de hoogte en dieptepunten waartussen ieder mens beweegt. Zo een dieptepunt zou bijvoorbeeld kunnen zijn dat het erop lijkt dat ik ben uitgeschreven, er komt gewoon niets meer uit. Apathie tegenover de actualiteit, geschiedenis, de taal, filosofie, kunst. En ik weet dat die vervloekte lichtknop hier ergens moet zitten, dat prachtproduct.

Het is die alertheid, die maken de blik strak en spits. Een alert persoon is gespannen, louter verdienstelijke spieren. Je ziet er de jager in die hij eens was, voordat hij wat zaad in de grond stopte en bij de kachel ging zitten.

Ik blijf maar klikken, op het puntje van mijn stoel klik ik me vooruit in de tijd, terwijl ik echt ontzettend moet poepen…

Zoals het klokje thuis tikt…http://213.10.136.21

Zo gaat dat. Het internet woekert voort, groeit en groeit, als onkruid. Verse brandnetels tieren welig op het dode hout en ander tuinafval. De mestvaalt wordt groter. Soms bloeit er een bloempje op, dat heel even de aandacht trekt met zijn kleurenpracht. Korte tijd later is alles al weer verwelkt. Een tuinman, met een hark en een hele grote snoeischaar ontbreekt (ooooh, mijnheer Bosboom, wat zegt u dat toch weer moooooooi). [meer]

Vroeger behoorde het spotten van andere logs tot het takenpakket van iedere weblogger, het was een code. Sinds het blogvuur als een bosbrand om zich heen heeft gegrepen en de meeste goede logs zijn opgebrand, is deze code niet meer na te leven. Het is een westie van wachten geworden, wachten op de eerste scheuten die uit de verschroeide aarde een weg naar boven zoeken. Om alvast vooruit te lopen; zo een scheut zou het log van Harm kunnen zijn, met det klinkende ip-adres: 131.174.122.21

Vandaag zijn we naar de opnamen van Tussen Kunst en Kitsch geweest. Een hoog gehalte zuur bejaard voordringend hebberig tuig. Nelleke was erg aardig en de experts kleine vriendelijke mannetjes. Ik kreeg even een toekomstvisioen: overal van die grijze voordringende chagrijnige kopjes. En verwijten, continu verwijten: zul je niet opstaan voor een dame op leeftijd, jongen.