Maand: augustus 2001

Een gedeelte van de tochten die we gemaakt hebben waren gewijd aan de keerzijde van de menselijke medaille. Op die keerzijde is duidelijk plaats voor het Konzentrationslager Struthof. Erg vreemd was het om met H. alleen door de barakken te lopen, in de ruimten en tastbaar nabij de voorwerpen, die een rol speelden in een gruwelijk systeem. De muren aan te raken, de oven van het crematorium te voelen, je te verwonderen over het feit dat het oven een boiler verwarmde, de haken, de betegelde tafel, het systeem, ja vooral het systeem. Ik heb me proberen voor te stellen, zoals al velen voor mij, hoe mensen tot zoiets in staat zijn een ander aan te doen. Een verklaring vond ik in de geleidelijkheid en de gewenning in combinatie met een dwingende macht van sociale, technologische en institutionele relaties. Dit soort afgeschermde kampen waren natuurlijk een ideale plaats waar een nieuwe wereld kon ontstaan met een geheel nieuwe realiteitsbeleving, waar grenzen stapje voor stapje werden verlegd, een onmerkbaar geleidelijk transformatie van een brave burgerman. Ach, spruitjessociologie van iemand die net als iedereen onderhevig is aan de macht van sociale, technologische en institutionele relaties, gell…..

[0]

ziej wer thuus, gell ….van een ouwe-lullen-trip met veel grijze-krullen-tuig, maar toch ook een aantal heftige zaken, 2000km op de teller en een opgeladen batterij…gell…tsak…

[0]

cioran zit in een post-vacante-williknogwelloggen-crisis, maar gaat gelukkig “gewoon” door en schaart zich daarmee bij de rij der groten die doorgaan, ook als het even tegenzit.

Brengt mij bij een huishoudelijke mededeling: Niemsz gaat er een weekje tussenuit. Zet maar op je kalender.

[4]

Volg de prenatale belevenissen van kwaak het lamme eendje. Meer arti-flase-beestjes vind je op de peedzj van Marlies Platvoet

[0]

“Loop heen!”, zei hij en frunnikte zonder controle aan het lipje van zijn gulp. Hij probeerde me streng aan te kijken, maar dwingende en snel opeenvolgende ticks trokken zijn gezicht uit een door hem krampachtig vastgehouden patroon.Voor mij stond een uit fragmenten samengesteld persoon, een man van schijfjes.

[0]

Met googlen stuit je regelmatig op een lap tekst uit De Groene Amsterdammer, maar als je eens naar de hoofdpagina gaat, ontdek je dat het eigenlijk een van de weinig geslaagde www-voorbeelden van een papieren opinieblad is. Sjapoo, sjapoo, sjapoo.

[1]

Het is blond en kan alleen wat anderen het laten doen. (via ersee)

[0]

Ik begin steeds meer te geloven in de spreuk: Langzaam maar zeker.

[0]

Freek

Freek kwam in beweging. Een door hemzelf niet te bepalen tijd had hij daar gezeten, of beter: zich bevonden, maar nu kwam Freek in beweging. “Ik moet de vaart erin houden,” dacht hij.
Zeer langzaam ging Freek vooruit. Hij schoof over een onregelmatige film van zand, waarvan de miljoenen scherpe kristallijnen vormen door zijn dun geworden ribbroek drongen. Krachtig drukte hij de kantige vormen door de vezels in het dunne vlees. Dwingend langzaam veranderden de vele scherpe randjes en spitse punten het raakvlak in een mengelmoes van materie.
Het beroerde materiaal bleef als een spoor achter. Later, veel later zouden de boeren van de streek hun geweren leegschieten op kraaien, die het met pijn tot stand gekomen spoor trachten te wissen.
Bij tijden stokten Freeks bewegingen. Freek was dan moe. Met een schok ontspande het magere lichaam en het benige hoofd zakte krachteloos tussen zijn armen, waar het in de diepte steun zocht. Uren balanceerde het hoofd op een onregelmatig verschuivend vlak rond de mond. “Knarsetanden,” of iets met vergelijkbare betekenis verlichtte Freek’s geest. Na verloop roerde hij zijn gezicht door een donkerbruine moes, die in de verte op de stront leek die langs zijn benen liep en zijn dunne ribbroek en vel aaneenplakten. Freek raakte doordrongen van de materie.
‘s-Nachts werd het koud op de vlakte. Met het donker worden stak er een koude wind op. Het gesteente leek deze koude gretig in zich op te nemen en trachtte de wind in zijn oneffenheden te vangen. Het leek zijn materiële wezen te sterkten aan de veroverde kou en perste haar genadeloos door zijn vele poriën naar buiten. Met behulp van de koude zocht het gesteente contact met het inwendige gruis in Freek’s lichaam. “Het lijf verstijft de vaart vertraagt,”, rijmde Freek’s geest.

[0]

Wij noemen dat leven. Wij noemen dat leven en we houden er van. Tegen elke prijs: s t o e t h a s p e l

[0]

Baard heeft een nieuwe categorie en ik ben bijna door mijn doos tissues heen. Het schrijnend getergde levensverhaal van marco heeft me bij de strot gegrepen, nee die jongen heeft het niet makkelijk. Tip: iedere ochtend je mond spoelen met Viviscal, krijg je haar van op je tanden. Ik verwacht binnenkort een bijtende reactie..

[0]

De definitie van kunst is een kwestie van afspraak. Maar als we allemaal maar voor onszelf gaan praten wordt het een: een subversief colbert

[0]

Met de rode on/off knop kunt u het pistool naar keuze aan of uit zetten (figuur 1)

[0]

De heer laat zijn muzikale schaapjes mooi verrekken: Pas aan de top kan popband voor geloof uitkomen

[0]

Hij keek er wat fijntjes bij, dat wil zeggen tot fijne spleetjes toegeknepen ogen. Hij probeerde mijn reaktie scherp te stellen. Maar ik gaf geen krimp.

[2]

Toemis boontjes


4 personen

500 g panklare boontjes of i blik
wat zout
3 eetlepels olie
1 middelgrote fijngesnipperde ui
1 teentje knoflook of flinke mespunt poeder 500 g gepelde tomaten
� of 1 theelepel sambal oelek
1 eetlepel suiker
1 theeleper laospoeder
2 theelepels ketlap benteng manis

-Laat de gekookte boontjes of uit blik goed uitlekken
-Verwarm intussen de olie en fruit daarin, onder geregeld omscheppen, de ui en
knoflook glazig.
-Draai de warmtebron zo laag mogelijk. Snijd de tomaten in plakken, verwijder
kroontjes en zaad en doe de stukken tomaat bij de ui in de pan.
-Voeg de boontjes toe met sambal, suiker, laos en ketjap.
-Laat de boontjes onder af en toe omscheppen of omschudden door en door warm
worden.
-Voeg naar smaak nog ketjap of zout toe.


Tip:
i.p.v. verse tomaten kun je ook een blikje tomatenpuree nemen.

Smakelijk eten

[1]

Ik las net wat door de archieven van dit los zand en dacht: goh toen deed ik nog echt mijn best om er iets leuks van te maken.

[0]

Veel bier en slechte muziek.

[1]

Dit valt vandaag in goede aarde: MaoActueel: Nescafe Black

[0]

Niemsz is boos, Niemsz is woedend, Niemsz is WOEST en verbitterd over alles dat met gemeente politiek, ambtenarij, bureaucratie en overheid te maken heeft. Ik heb de woorden die ook maar enigerlei hiermee verband houden uit mijn woordenboeken geschrapt. Al tweeeneenhalf jaar bedelen we de gemeente B uit Noord-Brabant om een vergunning om door te mogen gaan met werk waar iedereen in de gemeente B gebaat is. Adviescommissie, B.R.O., welstand, masterplan, plan, nog meer plannen, B en W, geen term hoe akelig ook wordt geschuwd om te vertragen. Als wij in de commerciele sector zo zouden werken zouden we in een half jaar failliet zijn, echt. Het aardige is dat we die vergunning gaan krijgen, MAAR WAAROM MOET DAAR DAN DRIE JAAR OF NOG LANGER OVERHEEN GAAN, WIE KAN MIJ DAT UITLEGGEN, WAAR WACHTEN WE OP? OP GODOT?

Bureaucratie houd zichzelf in stand, maakt de wetten, voert de wetten uit, voert de wetten NIET uit, controleert de wetten. Niemand controleert de bureaucratie. Zij nemen het geld waarvoor wij werken, zij bepalen hoeveel, zij bepalen waar het naartoe gaat. Een groot deel, een te groot deel, gebruiken zij om hun eigen systeem in stand te houden. Als burger heb je het nakijken, word je er vroeg of laat het slachtoffer van. Een keer in de vier jaar mag je als burger naar de stembus om de illusie in stand te houden dat je de bureaucratische gang kunt beinvloeden. Een suggestie van vrijheid, maar ieder individu, hoe idealistisch ook wordt erdoor vermalen.

Ja, dan zakt je op een gegeven moment de moed in de schoenen en rest je niets dan woede…..

[3]

Ramon’s is back en doet de Groeten uit…

[0]

De eeuwige crisis van minimalistische architectuur, een streven naar niets maar niet voorbij het punt komen van beinahe Nichts: Martin Filler on Architecture

[0]

Vanwege de verbouwing heb ik de directoriestructuur op Niemsz-dot-com veranderd. Ben benieuwd wanneer de machines de wijzigingen verwerkt hebben.

[0]

Zero is er stilletjes tussenuit geknepen en daarmee is er weer een oorspronkelijke geest van het toneel verdwenen. Het wordt bijna tijd voor een virtuele begraafplaats voor weblogs.

[2]

Tonie komt wat groentjes uit de komkommertijd.

[0]

Nog twee nachtjes slapen: Zomergasten.

[0]

Een prachtige zin zat er in mijn hoofd, zojuist nog. Hij bleef maar half aan de eiwitten kleven. Voor geen eeuwigheid beschreven. Slechts afgeleide stukjes, brokstukken van eens een geheel. Een zwakke langzame kracht verplaatst ze. Ze maken een figuur, een fractal? een exploderende challenger?

[0]

contentkatalysator-meldpunt

[0]

Een boeiende mix van nostalgie en moderne techniek Marcel van Eeden tekenlog

[3]