Maand: december 2000

Als stapje in de richting van een goed voornemen heb ik me vandaag de IDG-bible over PHP 4, die net in het Nederlands vertaald is aangeschaft. Eens kijken of er iets aan mijn prutswerk te verbeteren valt.

Het valt me op dat ik al een hele tijd niet meer heb zitten zeiken. Waar is het gebleven, die ergernis die altijd als een satelliet om me heen cirkelt. Ik denk dat ik zoetjes aan afgestompt raak. Het is ook allemaal zoveel. Met een schuin oog kijk ik naar de Big Bolus finale. Opa Koos de ultieme looser, die met zijn seniele harses een rottige 50 mille tegemoet loopt, terwijl hij bovenaan staat. Het is toch allemaal teveel. De manipulatiemachine draait op volle toeren, geen trucje blijft ons bespaard. De soap zal schuimen nakendeju.

Sikkema is back: welkom Sikkema. Ik ben er nog niet helemaal achter hoe hij zijn koffie nu drinkt, maar ik denk vooral rustig, op zijn gemakske.

Ja hier schrijft iemand die bijna verongelukt is. Het was spekglad vanmorgen. Op een smal weggetje moest ik aan de kant voor een tegenligger waardoor ik met mijn wielen in de berm kom. Bij het uit berm sturen verlies ik alle controle en maak met mijn white pony een pirouette richting boom, die ik in slow motion op me af zie komen. Vol met de achterkant ertegenaan. Snel de auto gestart, naar een rustig stuk gereden om de schade op te nemen: helemaal niets!!  Schijnbaar de boom alleen met mijn bumper geraakt. Don’t fok with my BX.

Vandaag heb ik mezelf weer eens overgeven aan een jaarlijks ritueel dat ergens te maken heeft met het goede voornemen mijn leven eindelijk eens te organiseren en productief te maken: het aan schaffen van een nieuwe agenda. Meestal ligt het ding na een paar weken onder een hoop papierzooi, waarmee het naar de voetbalclub verdwijnt.

Volgend jaar moet een vet jaar worden, de plannen die er nu al liggen beloven weinig slaap. Er mag ook wel eens iets gebeuren,  ik maak het me de laatste tijd veel te gemakkelijk. Ik permitteer me teveel vrijheid, teveel vrijheid maakt doelloos. Dat is de beperking van de vrijheid.

Misschien voor het nieuwe jaar: een lekker dagje uit naar een uitvaartcentrum bij U in de buurt

Deze kerst heb ik me, buiten sneeuw, eten, gezelligheid en drank, ondergedompeld in wonderschone kitsch: Sisi. Zo een beetje miljoenen keren uitgezonden maar ik heb er nooit echt naar gekeken, maar nu, nu was het eindelijk zover. Ik denk dat mijn megakater me een handje geholpen heeft, want daar wordt ik vaak oversentimenteel van, maar ik vond het prachtig. De eenvoud, het sprookje, het totaal over de top stuiverromandrama, en natuurlijk Romi Schneider, een absoluut moordwijf. Omdat de film natuurlijk geen reet te maken heeft met historische werkelijkheid ben ik nieuwsgierig geworden en heb wat links verzameld. 

http://www.geocities.com/Athens/Crete/6598/

http://moments-of-history.lbb.bw.schule.de/html/51-75/1955_1.html

http://sammler.freepage.de/romanschneider/sisi.htm

Op zoek naar continu�teit. Zoek je mee?

http://www.fabc.nl/filosof3.htm

http://www.groene.nl/1998/14/gg_kolakowski.html

http://allserv.rug.ac.be/~tclaes/tomsplace/Geschiedenis.htm

http://www.nopapers.nl/km/az/boek/1/boek0188.html

http://www.student.tue.nl/t/g.dingemans/geschiedenis%20van%20natuurkunde/immanuel_kant_algemeen.htm

Url poëzie, de taal wordt verwrongen in een machine. Autocreatie.

De komende tijd zal ik op zoek gaan naar continuïteit, die je mag zien als het tegenovergestelde van een breuk zonder vervolg. Je hebt de continuïteitvan de routine, maar ook de meedogenloze continuïteit van het wezen der dingen. het aardige aan onze perceptie is dat die een begrip op verschillende niveaus kan bevatten. Een begrip als continuïteit kan dus op verschillende manieren bekeken worden en zelfs in een betekenisveld worden geplaatst waarin het zijn eigen tegengestelde kan worden. continuïteit en zingeving, continuïteit en geschiedenis, De continuïteit van de kerstboom, is continuïteit wezenlijk verbonden met tijd of is het mogelijk het ervan los te koppelen?  Ja ga er maar aan staan. Het eerste waar ik me mee bezig zal houden is de continuïteit van dit logboek. Bij deze dan.

In de serie: prettige feestdagen moeder, ik ben er dit jaar helaas niet bij.

Hij is van de pot gerukt. Een kwartiertje had ie er gezeten en toen, hups, met twee man, van de pot zo over de gang geflikkerd. De pot stond er maar verlaten bij, nog een beetje warm van de bilrand, maar verder smetteloos. Dat hadden ze niet verwacht. Het liefst hadden ze het stuk staal achter hem aangeslingerd, zwaar en vochtig. Dit was een tegenvaller, zo begonnen ze de vroege dienst niet graag. “Kom, pak die doos met lampjes eens, dan gaan we het hier gezellig maken, een boom zat er niet aan dit jaar”

“Acedia” was “de verzaking van de liefde voor de God en de schepping

Vanwege de kerst een weekendje doorgewerkt. De wet van de communicerende vaten. In de kerstcommerciële sector wordt er voor gezorgd dat je de rust hard nodig hebt op de twee heilige dagen. Pas sinds ik werk leer ik de kerst waarderen, net als het weekend overigens.

Een paar dagen geleden ben ik met vrienden naar O Brother. Where art thou? Van de Coen brothers geweest. Totaal genieten van totaal van de pot gerukt absurd southern theater met veel hillybilly muzak en een geniaal nummer gezongen door George Clooney persoonlijk die schittert naast een heel leger fellow-idioten. Een totale aanrader voor wie getroost wordt door de gedachte dat de wereld bevolkt wordt door stommelingen en gekken.

Een klein oproepje: Heeft er iemand voor mij nog wat interessante links? Ik kom er bijna geen meer tegen.

De mensen zijn meesters in de kunst van het zichzelf gek maken. Je creëert een bewegend systeem , dat je zelf niet meer stop kunt zetten. Het verliezen van de schuld, door het verwijderen van de vrijheid. Geen vrijheid, geen wil, geen schuld.

Het is een dooie tijd; ik wordt machinaal geleefd. De machines hebben me in hun macht. Ik voel me machteloos tegen de kracht van hun meedogenloze systeem. Een organisch chaotisch wezentje tegen hun kille meedogenloze karakter.

Bovenstaande stukje schreef ik een aantal jaren geleden. Het herlezen van eerder materiaal past in deze bezinningsfase zo aan het einde van het jaar. Het is nauwelijks te accepteren hoe snel een jaar tegenwoordig voorbij gaat. Het lijkt me te maken te hebben met de leeftijd, de tijd lijkt steeds sneller te gaan. Misschien moet ik toch eens bij Adri in de leer, leren te leven in de breedte. Binnenkort komt Movo, eens kijken hoe breed dat wordt. A.F.Th van der Heijden wordt in tegenstelling tot zijn postuur steeds smaller, Afth. Ik dwaal af. Een moedeloze hang naar het nostalgische, terwijl ik mee moet naar de toekomst.

Soms wens ik me soort van beeldenstorm, een totale destructie van de vormen en overbodige producten van onze tijd. Eerst beginnen we bij de gevelreclames in winkelstraten, dan smijten we al die overbodige troep over de straat, de fik erin. Dan slaan we al die blikken mobielen aan gort, we bestormen kantoren en woningen een vernielen alles waar een stekker aan zit. En als die mobiele maffia denkt de dans te ontsnappen hebben ze het mis. Mobiele telefoons, palmtops en al meer van dit soort stoorzenders van onze natuur worden met smaak vertrapt. Kunstlicht wordt verboden. We gaan weer samen rond de haard en vroeg naar bed. Dromen over hoe het allemaal beter zou kunnen.

Via holy Tonie, die nog wel eens een papieren Trouw leest, kwam ik op een site die mieters past in mijn kruistocht tegen Djordzj Dobbeljoe Boeschj

via kunstlog kwam ik op een zoveelste poging tot bevatten van de net-niet-nix-wel-of-niet-verloren-post-post-postmoderne twintigergeneratie, waar ik zelf ook toe schijn te behoren.

Deze week heb ik van een delegatie weldoeneners de fenomenale ceedee White Pony van de Deftones gekregen. Het ding is nu permanent in mijn verkreukelde witte BX geinstalleerd, omgedoopt tot witte pony. Een beter anticorrosiemiddel kun je niet hebben. Ik was nooit zo weg van de Deftones, maar met dit meesterwerk hebben ze zich veruit overtroffen.

Het jaar loopt ten einde, die tijd voor bezinning. Nostalgische herinneringen kleuren mijn gevoel. Normaal vlucht ik naar de toekomst zonder om te kijken. Deze tijd nodigt me uit te nestelen in warme herinneringen, vaak herinneringen van dingen die niet meer zijn. Mensen die ik ben verloren, plaatsten waar ik niet meer kom. De onomkeerbaarheid van de tijd. Soms zijn er herinneringen aan tijden waaraan ik nooit heb deelgenomen. Of er ergens diep in mijn genen de herinneringen van mijn voorouders besloten liggen. Verdichtingen van het verleden. Zo een ultieme verdichting is voor mij de verdichting van de winter die ik gevonden heb in het schilderij van Pieter Brueghel, de terugkeer van de Jagers. Waar blijft nou die winter?

Bij het zoeken naar een afbeelding van Breugels Meesterwerk kwam ik op deze verrassende site: the virtual babel encyclopedia

Nu ik Dave Eggers aan het lezen ben raakte ik nieuwsgierig naar McSweeneys, het literaire tijdschrift waarmee hij verbonden is. Hier vind je een inspirerende megaverzameling aan teksten van een zoekende schrijfgemeenschap. Er is hoop voor de literatuur en voor mijn generatie. De post-post-moderne tijd kenmerkt zich onder andere door ironie en acceptatie.

Op shochwave.com vind je momenteel een fantastische animatie van Tim Burton: Stainboy