Lekker een luierweekend achter de rug. Ik zit nog even een leeg uurtje achter mijn machine te doden, alvorens ik weer wat verplichtingen moet nakomen, werk. Internet staat even op een laag pitje. Met dit weer heb ik meer de neiging pen en papier te pakken. Ik erger me aan het eeuwige gezoem van de ventilator, het pijnlijk felle licht dat de monitor verspreidt, de kille knoppen van het toetsenbord. Nee, dit draagt niet bij aan introspectie, verdieping, verstilling.
Ze hebben het steeds over de nieuwe media, maar het blijft gewoon tekst, beeld en geluid. Niets nieuws aan. Ik geloof dat de holenmensen zich er al aan waagden.Het heeft te maken met het vastleggen en overdragen van informatie. Een eeuwig strijdpunt blijft bestaan in de vraag: wat heeft de vastgelegde informatie nog van doen met dat waar het naar verwijst in de dagelijkse werkelijkheid. Wat dat dan moge zijn is een volgend eeuwig strijdpunt. Er wordt gesproken over globalisering, onze belevingswereld breidt zich steeds meer uit naar de grenzen van onze planeet. Dit alles gebeurd door middel van de nieuwe media, waaronder we nog steeds het medium televisie rekenen. Ik heb hier zo mijn twijfels over. Hoe meer ik me met de nieuwe media inlaat, hoe meer ik het gevoel heb dat het een wereld op zichzelf is. De enorme hoeveelheid informatie die ons dagelijks omgeeft wordt plat geslagen, zodat ie past binnen de grenzen van een monitor. Dit beeld, of het nu beweegt, of het wordt toegelicht met spraak of tekst, of het nu geluid bevat, of het nu interactief is, zegt maar bitter weinig over wat zich werkelijk op een bepaalde plaats en tijd afspeelt. Als ik beelden zie van een omgeving waar ik nooit fysiek aanwezig ben geweest is er zelden herkenning. Nog erger, als ik beelden op TV zie van mijn eigen woonplaats duurt het even voordat ik mijn eigen leefomgeving herken. Ik heb ooit meegemaakt dat mijn toenmalige woonplaats bedreigt werd door een teveel aan water. Dit gegeven was spektakel genoeg om in het nieuws te komen. Op het nieuws was het een spektakel van jewelste, terwijl het op de plaats zelf maar een dooie boel was. Gisteren zag ik ons Maurieske van Newconomy het halleluja uitroepen over de nieuwe economie, die nauw verbonden lijkt met de nieuwe media, maar ik hoorde alleen beursgang, stijging, veroveren van de markt, de eersten worden later de marktleiders. En wij, individuen, lopen in de val.
Zo het uurtje zit er weer op, ik ga me in het commerciële geweld van de oude economie storten. Er moet toch brood op de plank.