In 1993 heb ik Die Zweite Heimat voor een vriend op video opgenomen. Dat was op een zondag. De dag ervoor was er een slopend studentenfeest geweest bij ons in huis; overal sliepen er mensen tussen de zooi en de lege flessen. In deze chaos tapete ik volhardend door. Ik heb de serie zelf tot op heden nooit gezien, hoewel het me meermaals werd aangeraden. Nu vallen me de overeenkomsten op tussen de serie en het leven dat ik toen leed, begin jaren negentig, met mijn vrienden, protokunstenaars en andere marginalen. Het kijken van de serie vult me dan ook met weemoed en Sehnsucht. Hier volgt een link naar een interview met Edgar Reitz uit dezelfde tijd: ‘MET GEVOEL KUN JE GEEN FILMS MAKEN’